maandag 31 december 2018

En opnieuw, en opnieuw, en opnieuw....

Gaat het ons in 2019 nog lukken? Ik mag het hopen, en geloof er sterk in. Daarom ook dat ik de al te lange traditie van "rood-witte blokjes draaien om de jaarwende aan te geven" ter zijde schuif. Goud op zwart, een decor met klasse en in stijl. Zo wil ik deze keer de opstap naar een volgend kalenderjaar maken. Zet u maar schrap. Van tutoyeren is geen sprake, maar de gehoofdletterde "u" zult u vanaf nu moeten missen. Van het toneel verdwenen. Wat het dan gaat worden? Time will tell. Geen voorspellingen meer doen en al helemaal geen beloftes uit de kast halen. Verwachtingen daarentegen, en hoop op een goede afloop... die wil ik blijven koesteren. En vertrouwen. In de toekomst. Keep the Faith.

En mocht het nodig zijn - u weet maar nooit - geldt ook in 2019 het oersterke "Kom hier dat ik u draag..."

FOTO TOP12 - #01 2018


AN EMPTY STAGE
2019
MAKE IT YOUR FREE PODIUM 

zondag 30 december 2018

FOTO TOP12 - #02 2018


MIST
DE BOCHT GEMIST
EEN HEEL JAAR VERMIST
2018 

zaterdag 29 december 2018

FOTO TOP12 - #03 2018


PAPEGAAISTRAAT    "3"  -  LIER
GENUMMERDE FOTO'S
MISSCHIEN EEN IDEE VOOR 2019 

vrijdag 28 december 2018

FOTO TOP12 - #04 2018


BEACH BOYS
PLAGE DE SOMONE - SENEGAL
EN NU NAAR HUIS, DAN KAN MOEDER VISKES BAKKEN

donderdag 27 december 2018

FOTO TOP12 - #05 2018


" YOU WANT IT DARKER "
MY HOME SWEET HOME - OFFICE - WITH A VIEW

woensdag 26 december 2018

FOTO TOP12 - #06 2018


UP, UP AND AWAY

 HAVENHUIS, ZAHA HADIDPLEIN 1, ANTWERPEN

dinsdag 25 december 2018

FOTO TOP12 - #07 2018


LICHT EN DONKER 
WELKOM EN AFSCHEID VAN NIKÉ ÉVORA
IN 2018 WAS IK SOMS COMPLEET DE WEG KWIJT

MIDDELHEIM MUSEUMPARK ANTWERPEN

Ook nu weer aan u allen...

Nog steeds de mooiste tekst die heer Polo te horen kreeg, ook dit afgelopen jaar. Tot op de valreep en dus de laatste opvoering van SCHOFT in Zaventem. Het slotnummer van Raf Walschaerts in de theatershow van Kommil Foo. Met waanzinnig mooie muziek en een parlando zoals alleen hij dat brengen kan, een inhoud die veel meer doet dan raken, de nagel op de kop, die blijft hangen, blijft plakken. Het uitgekozen fragment lijkt mij dusdanig universeel dat ik het u allen toewens voor de feestdagen en het ganse komende jaar. Kan op dit moment niks beters bedenken...
( tekst: Raf en Mich - muziek: Raf   --   2019-kaartjes: Caro Orca ) 
  
Aan de man die ’s ochtends opstaat bij wie het leven als een natte dweil keihard in zijn gezicht slaat − die met de moed der wanhoop zijn koffie drinkt, zijn krant leest, zijn dikke hond uitlaat − aan de vrouw op de fiets met het kind, manmoedig vechtend tegen de regen en de stugge wind, die zich afvraagt wanneer dat lang verwachte droomleven nu eindelijk begint − aan de buschauffeur, aan de bakker op de hoek en zijn Thaise vrouw − die zo mooi lacht en honderduit praat, − maar waarvan je met de beste wil van de wereld geen woord verstaat − aan de mannen achter de vuilniskar − aan de jongens op de tram − aan de kerel op het dak, met z’n thermos en z’n boterham aan die man, die moedige man, die man die weigerde te haten, ook al werd hem het grootste onrecht van de wereld aangedaan − aan die dichter die moest zwijgen, die moest kruipen, maar die in zijn eigen hoofd steevast pal rechtop bleef staan − aan elke godvergeten zuiper in elke godvergeten kroeg, die meebrult met het refrein − aan de minister en zijn nachtrust, aan de boer met kiespijn − aan de mensen in de zaal, stuk voor stuk, allemaal 

kom hier, kom hier dat ik u aan mijn borst druk − kom aan mijn hart, dat ik mijn hand haal door uw haar − dat ik u kan vragen of ge iets wilt drinken, koffie misschien, eventueel een glas wijn − en dat gij dan kunt zeggen dat ge liever alleen wilt zijn, ook goed − maar misschien hebt ge zin om te praten − om te vertellen wat er op uw hart ligt, op uw schouders drukt, elke twijfel, elke gemiste kans, elke niet gestelde vraag − wat ge in de loop der jaren allemaal hebt beloofd en geloofd en waar ge nu misschien spijt van hebt elke overwinning, elke nederlaag − kom hier, dat ik u draag − kom hier, dat ik u draag  aan het magere meisje, aan de jongen op de brug − aan de oude vrouw met haar tas en haar kaarsrechte rug − aan de buurvrouw en haar onvermogen om simpelweg content te zijn − aan het pasgeboren kind dat alles al weet − aan Marcel die er nooit echt bij hoorde, gewoon omdat hij veel te veel zijn best deed − aan Marie, aan Lisa, aan André, aan jou kom hier, kom hier dat ik u aan mijn borst druk − kom aan mijn hart, dat ik mijn hand haal door uw haar − dat ik u kan vragen of ge iets wilt drinken, koffie misschien, eventueel een glas wijn − en dat gij dan kunt zeggen dat ge liever alleen wilt zijn, ook goed − of dat gij aan mij vraagt of ik iets wil drinken − want misschien heb ik wel zin om te praten − om te vertellen wat er op mijn hart ligt, op mijn schouders drukt, elke twijfel, elke gemiste kans, elke niet gestelde vraag − wat ik in de loop der jaren allemaal hebt beloofd en geloofd en waar ik nu zo’n spijt van heb − elke overwinning, elke nederlaag − kom hier dat ik u draag − kom hier dat ik u draag...                                   
 Aangename feestdagen gewenst
Marco Polo

maandag 24 december 2018

FOTO TOP12 - #08 2018


OKSHORNAN PEAKS 
SENJA (NOR)  AROUND  MIDNIGHT...

zondag 23 december 2018

FOTO TOP12 - #09 2018


SEPTEMBER IN MIJN EIGEN ACHTERTUIN
  "LADY IN RED"

zaterdag 22 december 2018

vrijdag 21 december 2018

FOTO TOP12 - #11 2018


ENKELE AUGUSTUSDAGEN IN BERLIJN MET VEEL U-BAHN
'UHLANDSTRASSE' ONS THUISSTATION OP DE KURFÜRSTENDAMM
BLAUW(UUR)TJE LOPEN  =  "STAIRWAY TO HEAVEN"

donderdag 20 december 2018

FOTO TOP12 - #12 2018


NAJAAR IN DE HOBOKENSE POLDER - BELONING VOOR EEN VROEGE FOTOWANDELING
GOUDEN OCHTEND UUR MET LUC H.  =  "VOOR NIKS GAAT DE ZON OP..."

woensdag 19 december 2018

Eindejaars exits...

Spraakwaterval en duivel-doet-al J-P Van Rossem wist dat hij er op het einde niet veel woorden meer aan zou vuilmaken. Dat heeft hij dan ook niet gedaan: "Als het op is, is het op." Voor wie daar niet genoeg aan heeft: hij was de man van Moneytron, verdwenen goudstaven, een grote verzameling Ferrari's en het Onyx F1-team...
Hein VH van zijn kant heeft zichzelf de uitgang gewezen. Voor alle zekerheid nog maar eens gevraagd aan zijn assistent, en die wees in dezelfde richting. Dat kan van de Anderlechtse spelersneuzen niet meteen gezegd worden. Niet verwonderlijk zou ik zeggen, met al die meningsverschillen in de bestuurskamers. Tweespalt en discussie, de eerste bouwstenen voor het nieuwe Anderlecht DNA. Ook "The Special One" heeft zijn boeltje mogen pakken. Nu... ook dat zullen anderen wel voor hem gedaan hebben, net als de hotelrekening betalen. José Mourinho op de keien, ondanks de mooie pose is ook zijn liedje uitgezongen. En dan blijft er nog de geslagen hond, de laatste verliezer in de voorlopige rij: Charles Michel. Of had u hem niet herkend? Ook hij heeft zijn ploeg niet op de rails kunnen houden. Jammer? Het was nu eenmaal tijd voor de eindejaars exits... en vanaf morgen de FOTO TOP12 2018.

zondag 16 december 2018

Beschaving heruitgevonden...

Ik heb de voorbije dagen met veel plezier gekeken naar de wedstrijden van de Belgische Red Lions op het WK Hockey in India. Ver van ons bed, en al helemaal van het Belgische sportplatform. Onbekend maakt onbemind, maar er werd wel een inspanning geleverd. Zo kregen we zaterdag van Telenet zelfs de halve finale op twee sporen aangereikt. Een kanaal voor de kenners, met de 'normale' commentatoren, en eentje voor 'dummies' met hockey-leek Filip Joos en een specialist aan zijn zijde.  Goede formule die met respect werd ingevuld door een veelvuldig vragen stellende Joos. Zo komen we weer heel wat te weten over het hoe en wat tijdens een hockeywedstrijd. Engeland van de blauwe kunststofmat geveegd. 

Daags nadien (!!!) de finale tegen Nederland. Live alleen gevonden op npo1: Nederlandse televisie dus! Super spannende wedstrijd, maar zo tactisch voorbereid en quasi perfect uitgevoerd aan beide kanten dat de verdedigingen de bovenhand haalden. 0-0 en shoot-outs. Kan het nog spannender als je dan 3-2 voorkomt maar de score niet wordt toegekend na een controle van de videoref? 5 seconden wereldkampioen, en dan toch weer niet. Verder dan maar: 1 om 1... en direct prijs! Nu nog een misser van Nederland, en dan echt kampioen!! Proficiat Red Lions!! Bedankt spelers en coaches voor de beschaafde uitvoering van uw geliefde sport. Bedankt supporters voor het achterwege laten van ongecontroleerde kritiek op de spelleiding. Of zoals vriend Rudi K. het wederom raak formuleerde: "Hoe meer ik naar hockey kijk hoe meer ik gecharmeerd geraak : deftig, fairplay, respect voor de tegenstrever en de spelleiding, nooit gezanik of gecontesteer en altijd een kristalheldere arbitrage ! Het spel zelf is technisch, snel en niet overdreven ingewikkeld. Wat mij betreft DE ideale mix." De beschaving heruitgezonden....

dinsdag 11 december 2018

Alles heeft zijn tijd...

Moest dringend weer aan de slag... Die TOP 12 komt er natuurlijk niet vanzelf. Tussendoor kruisten zoveel dingen en gebeurtenissen mijn pad dat zelfs een toegewijde Polo daar niet zomaar één-twee-drie mee weg had gekund. Laat staan een 'on hold' gestelde. Gele hesjes alom, ontevreden burgers en 'casseurs' eerste klasse. Van Mei '68 naar December 2018. Zwarte-, roet-, tot  en met regenboog-Pieten aan toe die de Sint mogen assisteren en begeleiden. Veel werk op de pakjesplank. Een migratiecharter dat finaal toch stokken in de politieke wielen komt steken en waar de gekozenen van het volk geen raad meer mee weten. Een ouwe basketvriend die potten breekt in The Voice Senior, het afscheid van een oud-Pito-collega die het tijdelijke voor het eeuwige inruilt en op dezelfde dag nog maar eens vasthouden aan wat we hebben en herinneringen ophalen met enkele Rommeshoef-brothers. Tegelijk plannen maken voor een volgende klasreünie: Rethorica  '69 ligt binnenkort 50 jaar achter ons. Alles heeft zijn tijd (gehad)... En dan heb ik het nog niet over mijn actuele leeswerk: De Medici van Matteo Strukul. Vijftiende eeuw, en dus hebben ook die hun tijd gehad. Dan maar naar het heden: de fotografie-draad oppikken. Tijd om nog eens een tentoonstelling op te zoeken. En jawel, met een ex-Pito-collega tussen de exposanten. Prachtige beelden, Maria D. Supersnelle sluitertijden, die genieten haar voorkeur. Er komt een moment dat ik je vraag om er ook hier eentje te posten. Kunnen we met z'n allen genieten van je kunstwerken. Of toch nog volgend weekend naar de Look-expo in het Ravenhof van Stabroek. Ook dat heeft zijn tijd...

maandag 3 december 2018

December it is ...

Heb mijn 'on hold'-passsage tijdens de voorbije week op redelijk aanvaardbare wijze kunnen invullen.  Soms is daar echt niet veel voor nodig. Een keuze maken heeft in dit geval tot een klein wonder geleid. Op bezoek bij eFWé viel mijn oog op een boek van Jon Krakauer: De Wildernis in. De gelijknamige film van Sean Penn is mij welbekend en de soundtrack met muziek van Eddie Vedder staat tussen de  favorieten en dus op de bovenste plank in mijn cd-kast. Wist wel dat ik het boek ooit gelezen had, maar wilde dat op uitleenbasis nog een keer doen. De 21 lessen voor de 21ste eeuw gaan tijdelijk aan kant en ik dompel mij bij thuiskomst meteen onder in het verhaal van Chris McCandless, aka Alex Supertramp. Ziet La Pola mij in de leeshoek zitten en gaat er bij haar een licht branden. Dat heb je toch al gelezen. Ja, maar nog eens kan geen kwaad, hé. Maar waarom heb je... blijkt dat hij bij ons ook in de boekenkast staat. Nu lees ik de vertaalde eerste uitgave uit 1997 Into the Wild by Jon Krakauer. Zelfde verslag, maar ik word nu nog meer geraakt door de hoofdstukken 14 en 15 waarin de schrijver een eigen solo-tocht beschrijft: De Stikine Ice Cap. Dat was ik totaal vergeten, staat dit wel in de heruitgave? Ja dus. Hoe gelukkig en tevreden kan je worden door een goed boek op het juiste moment opnieuw te lezen...

Dan zal van het ene ook het andere komen. December is neergestreken in de Polder, het jaar zit er bijna op. Een droog jaar, en dus mocht het hoognodig gaan regenen. Dat doet het nu al enkele dagen, en stilaan zullen de plassen en putten in het natuurgebied zich weer vullen. Voorlopig zijn we nog niet zover. En dus heb ik de fotograaf in mij nog eens kunnen verleiden om een stapje in de Polder te zetten, een stapje extra en deze keer tot een heel eind ín het Broekskot zelfs. Voor een andere kijk op de zaak, de Roerdomp links laten liggen, gewoonweg "into my wild"... 

We zijn begonnen aan de laatste maand. Met veel nieuws, maar dat leest U voorlopig wel via andere kanalen. Ik begin stilaan mijn FOTO TOP12 2018 voor te bereiden. En verder nog even 'on hold'...

dinsdag 27 november 2018

Groot en klein...

We gaan de boel hier even 'on hold' moeten zetten. Niks 'aan' te doen. Eigenlijk ook niks te doen, maar veel te veel om handen. Geen tijd, maar vooral geen prioriteit. Er gebeurt zoveel om me heen en het wordt steeds moeilijker om aandacht te blijven schenken aan de dagdagelijkse trivialiteiten.  Keuzes maken, maar vooral ook privacy respecteren. Zaken en gebeurtenissen die me wel aan het hart gaan, maar waarbij het niet aan mij is om daaromtrent te communiceren. 

Doe het dan maar even met de InSight die gisteren succesvol geland is op Mars. Weer een stapje verder op weg naar de ruimte. Voorlopig en wellicht voor een hele lange tijd het verst haalbare voor de homo sapiens. Maar goed, het is wat het is en laat het ons in het licht van de aardse toekomst maar als positief nieuws beschouwen.

Maar er is ook dit...

In China zouden de eerste genetisch gemodificeerde baby's geboren zijn. Tegen alle afspraken in en zonder rekening te houden met het wereldwijd door wetenschappers uitgesproken voorbehoud wilde een jonge Chinees absoluut de eerste zijn. Alle ethische in vraag-stelling werd voor het gemak even aan de kant geschoven. Als de berichten waar zijn, dan is de eerste CRISPR-tweeling een feit en meteen het hek van de DNA-dam. Hier moet ik even van bekomen...

dinsdag 20 november 2018

Uittocht der krokodillen...

1 + 1 =  minstens 2...
Nadat Jo Vandeurzen kwam vertellen dat hij ging stoppen met de nationale politiek voegde hij daar op zijn gekende naïef-onschuldige wijze aan toe dat hij ook de voorziene opstapvergoeding zou opnemen. Niks aan de hand, mochten wij met z'n allen dat bedrag van 136.000 euro toch niet wat aan de hoge kant vinden. Maar goed, er zijn erger dingen. Toch ging er bij mij daarna een lichtje, of zeg maar een hele slinger kerstlichtjes branden. Want diezelfde dag nog kwam ook Eric Van Rompuy, inderdaad broer van, op de proppen met zijn verhaal dat hij ook die premie zou opnemen als hij stopt. Ook volgend jaar? En als diezelfde avond Miet Smet dan nog een lans komt breken voor haar vrienden... Ze vindt wel dat ze daar recht op hebben, net als den Eric die meteen fors doorgaat en respect opeist voor al hun noeste werk en toewijding. Maar dan komt het... De jongeren voorzitter van diezelfde partij vindt het niet kunnen, en gaat er werk van maken om die extra premie te laten verdampen. Dat zal niet gemakkelijk zijn, maar we horen wel van la Smet dat binnen afzienbare tijd de uitkering gaat gehalveerd worden. Tenminste, dat gerucht doet de ronde in de federale wandelgangen. Zo loopt de discussie nog even verder tot Bart Schols er een einde aan maakt en zijn praatbarak sluit. 

En kijk wat ik na een nachtje slapen al in de ochtendkranten lees: Pieter Frans Norbert Jozef Raymond De Crem gaat de nationale politiek verlaten. Inderdaad, ook hij. De mens kan natuurlijk tellen, of heeft daar mensen voor op zijn kabinet die hem daarbij helpen. Als hij er in 2019 uitstapt zijn het er nog 136, daarna wordt dat 68. Duizend, ja. Rekening is voor die sukkelaar dus snel gemaakt. Wedden dat er voor de aanpassing van de vertrekpremie voor parlementariërs nog veel meer krokodillen gaan vertrekken? Die kunnen dan allemaal aan het werk in de nieuwe regeling voor voetbalmakelaars en clubbestuurders. Na de verklaringen van spijtoptant Veljkovic gaan er heel wat postjes vrij komen in die sector...

zondag 18 november 2018

eFWé...

De week zit er op, en het werd er een met heel wat overpeinzingen. Over hoe het na de herdenkingen verder moet met al die vrede en/of het nooit meer (??) oorlog-verhaal? Geen oorlog meer als toen, maar wat wordt het dan nu. Want peis en vree is het ook niet allemaal, verre van zelfs... Er is tijd om te lezen en kijk: ook in het derde Harari-boek gaat het daar over. Welke lessen trekken we er nu uit? De broodnodige lessen voor "onze" 21ste eeuw. Het wordt nog een hele boterham voor ik deze derde turf verorberd zal hebben. Worst met appelspijs, konijn met pruimen, spek met eieren of een droog toastje? De toekomst zal het uitwijzen en vroeg of laat komen we er wel achter... of zij die achter ons komen? Net als de seizoenen. Niet meer te schatten hoe ze zich aan ons presenteren, maar dat ze elkaar telkens weer per vier in een jaar opvolgen... daar mag je zeker van zijn. En dus werd het herfst, ten langen laatste zelfs echt herfst. Met regen en mist en temperaturen die het niet meer kunnen houden. Het scheelt al snel een vest, een muts en een paar dikkere sokken. Veel vroeger donker buiten, dat ook. En dus veel langere avonden. Dan zit een mens al eens vaker naar televisie te kijken. Heb een paar programma's gevonden die mij op regelmatige basis gaan kunnen bekoren. Met het Mes op Tafel - de blufkwis van omroep Max - maar dat wisten U en ik al langer. Nu zijn ook de heruitzendingen van Radio Gaga gestart. Deze week de aflevering in afkickcentrum Villa Voortman gezien. De rand van de maatschappij, belevenissen die je niemand toewenst. Maar ook sterkte en goede moed die daarin te rapen valt. Prachtige manier om sociale problematiek aan het publiek voor te schotelen. Wake-up call... en wat ik niet begrijp: deze prachtige format krijgt maar drie seizoenen toegewezen. Te lage kijkcijfers, te duur, of gewoon te confronterend voor de Vlaamse kijker...? Verder ook Die Huis. Hier telt vooral de keuze van de gast, maar met Stefaan Degand en het verhaal over zijn Julie was dat deze week een schot in de roos. Ook een pluim voor presentator/interviewer Eric Goens die dat op zeer minimalistische wijze kan en wil doen en zijn gast alle ruimte geeft. Adembenemende stiltes en niet gespeelde emotie die alle kanten op ging. Toptelevisie. En dus geen voetbal deze week. Het was er wel, zoals steeds eigenlijk, maar het kost mij helemaal geen moeite om er niet naar te kijken. Wel het feest van de Belgische Dynastie gevierd? Vroeger altijd een vrije dag, nu alleen nog de verjaardag van La Pola die dan telt. Heup Heup Heup Hoeraaa!!! La Pola en mijn heup, ze zijn allebei op duidelijke wijze aanwezig. Zolang de ene het niet op de andere krijgt (!!?) is en blijft alles ok. Ter gelegenheid van haar 68ste jaarovergang heb ik mijn baard op professionele wijze laten trimmen. Je weet maar nooit, een paar goede punten 'extra' komen misschien ooit nog wel van pas...

En om af te ronden de verantwoording en bijkomende verklaring omtrent de afbeeldingen bij deze post. Als in een verre toekomst door kunstkenners gezocht zal worden naar de bovenste van deze twee prenten, zijnde "De Arend" van FW, dan zal uit verregaand onderzoek moeten blijken dat die enkel en alleen schuilgaat en dus te vinden zal zijn onder "Dreiging" en wel overschilderd door dezelfde 'artiest'. Blij dat ik van beide werken een pixelmatige opname in mijn bezit heb. Zo blij zelfs dat ik ze allebei met U wil delen. En FW, die houden we in de gaten. Wie weet krijg ik nog gelijk, en past hij ooit zijn signatuur aan. Hoewel ook ik daaraan twijfel. eFWé of houdt bij het toch maar bij FW....??

maandag 12 november 2018

Dokter Grijzenbaard ....

Het was de elfde, van de elfde maand en het liep al tegen elven aan. Had ik nu te weinig tijd, of toch teveel om handen? Het leek wel alsof we de klok niet alleen een zomeruur hebben teruggedraaid, maar ook dat we van de voorradige 24 er voor dagelijks gebruik enkele definitief overboord hebben gekieperd. Zo snel als de dag voorbij is, de nacht vervliet en het volgende etmaal zich weeral aandient. Ho maar Marco, rustig aan man. Een mens mag zich niet al te vlug aan de klaagzangen begeven, en helpen doet dat ook niet echt. Bovendien is dit geen reden om de jeremiaden aan te heffen. Ook niet dat ik het op mijn heupen krijg als ik te lang rechtop sta, of toch alleszins op de rechter. Een feestje laat zijn sporen na, zeker als de routine zoek geraakt is. Maar voor de sociale contacten heeft deze jongen (!) veel, zo niet alles over. Want daar valt nieuws te rapen. Hoe gaat het met de collega's, de ouden en de jongen, en hoe gaat het op ons instituut? Het lijkt wel dat ik mijn tijd op een totaal andere school heb doorgebracht. Wat hoor ik nu allemaal? Dit is niet de juiste plek om dat alles uit te pluizen en sommige dingen al dan niet aan de kaak te stellen. Het lijkt me beter dit binnenskamers te houden, maar wel een goede gelegenheid te zoeken om het bij de juiste mensen aan te kaarten. Dokter Grijzenbaard is er niet gelukkig mee. Wizze wizze wis bom bom !!

Bekomen van een te korte nachtrust en het hele gamma van revalidatie activiteiten doorlopen, en dat alles met op de achtergrond de herdenkingsprogramma's van 100 jaar Wapenstilstand. Ieper, Passendale, de IJzervlakte, In Flanders Fields, de Menenpoort, boeken en beeldmateriaal - foto's en film. Ondertussen maal ik mijn tweede portie op de hometrainer, en maak daarna mijn eerste Instagrammetje. Dokter Grijzenbaard - wizze wizze wis bom bom fallera - steekt een poppy op. WE REMEMBER...

donderdag 8 november 2018

Foute keuze...

Het was de voorbije dagen sterker dan mezelf, sterker zelfs dan de neiging om mezelf helemaal te verliezen in wat de revalidatie-controle zou opleveren. Ik mocht immers zoals afgesproken en dus zes weken na de ingreep dit keer op de onderzoekstafel plaatsnemen. Tasten en grijpen, aan- en afvoeren, heffen, trekken en weerstand bieden en dat alles op en rond dat nieuwe rechter heupgewricht van mij. Onder de keurende blik van dokter Erwin J. kon ik de meeste opdrachten tot een goed einde brengen, en dus kreeg ik groen licht om het nog eens zes weken uit te proberen. De krukken mogen aan de kant, en ik mag voor zover het al kan opnieuw mijn eigengereide gangen gaan. Zonder overdrijven natuurlijk, maar dat heeft nooit in mijn aard gelegen. Alhoewel. Euhh... ander onderwerp.

Zo dus: wat was er dan wel sterker dan mijzelf? Waaraan heb ik mij laten vangen? Ik ben opnieuw blijven hangen bij het voetbal op tv. Uit verveling, of toch een beetje benieuwd naar hoe de Belgische ploegen zich uit de Europese slag zouden trekken? Gek dat een ploeg als Brugge na heel wat nationaal gekrassel dan toch weer uitpakt met een kletterende zege, of hoe een verweesd Anderlecht gewoon de zwakke  lijn doortrekt en andermaal zijn eigen vonnis tekent. Wat een orakelende wanhoopcoach ook mag beweren over zijn spelersgroep. Dat Genk zonder zijn goede spel van de voorbije weken en bij momenten onherkenbaar, nog terugkrabbelt en een puntje meepikt. Er evengoed in de slotfase nog twee laat liggen zelfs. Wat mij het meest is bijgebleven en dus de sterkste indruk heeft nagelaten is de hopeloos geslagen indruk van miserie en ongeluk die Thierry Henri uitstraalde tijdens zijn match met Monaco. Ja, 0-4 en met de billen bloot tegen Brugge. En ondertussen nog niet kunnen winnen met die Franse voetbalmiljonairs. Wel een dik contract getekend met tussenkomst van een of ander scabreus makelaarsfiguur. Blij is hij er zeker niet van geworden. Ik pik er maar één foto uit, maar in deze stijl zijn ze allemaal sinds hij de Rode Duivels heeft verlaten. Was het daar dan zo slecht voor hem? Wat deed hij daar, buiten heel veel babbelen met de vedetten. Een luxejob zonder verantwoordelijkheid. Wel niet in de picture. Wat heeft hij vroeger dan gedaan? Hij werd topscorer voor het Franse nationale team, maar is vooral bekend van zijn handsbal en daaruit volgende doelpunt dat Ierland weghield van het WK 2010. Een valsspeler dus... en nog steeds ongelukkig. Monaco? Foute keuze, jongen. 

maandag 5 november 2018

M . A . F . F . I . A . ...


BIJGEVOEGDE TEKST ONDERGESNEEUWD DOOR SPORTIEVE POSIVITEIT IN VORIG BERICHT...

"... Over veel meer centen gaat het in de donkere krochten van de voetbalorganisaties. "Operatie Schone Handen" en wat het tot hiertoe losmaakte in de Belgische voetbalwereld was voor de buitenwacht maar een eerste stap. Gelijktijdig hadden de onderzoeksjournalisten van internationale kranten blijkbaar hun handen vol aan gelekte informatie die FIFA en UEFA in het aller kwaadaardigste daglicht zou plaatsen. De geest is uit de fles. De zotste verhalen komen eerst, en net omdat er zoveel geld mee gemoeid is zijn ze waarschijnlijk van begin tot einde nog waar ook. Omkoperijen op alle vlakken, drukking óp en óver het randje van de afperserij. Clubleiders, politiekers, de hoogste posities in de internationale voetbalorganisaties, oligarchen van alle slag... alle hoofden blinken van de "goede" boter! Ben benieuwd waar dit gaat eindigen. En nog meer waar het allemaal toe of langs gaat leiden? Of toch geen interesse. Maffia? Ik zei/schreef: M . A . F . F . I . A . ! ! ! ! Waanzinnige verhalen om de aandacht van de echt belangrijke zaken af te leiden? En dus... blijkt voetbal nog maar eens de meest importante bijzaak in en naast het leven  op deze hele aardkloot te zijn. Jammerlijke schande en zelf gezocht gezichtsverlies. 
Ooit opperde ik dat "Stoffel" - van de Fabeltjeskrant schildpad! - de foute voornaam is om met enige kans op succes aan Formule 1-rijden te gaan doen. Net zo krijg ik een raar gevoel in mijn darmen en een vieze smaak in de mond als een "Infantino" aan de top van een wereldwijde geldmachine als  de FIFA verschijnt. Dit loopt fout af, Gianni. Je hebt het blinkende boterhoofd al mee en als Italiaan moet je maar al te goed weten hoe het met die doos gaat. Mocht je daar nog aan twijfelen? Die "John" van Football Leaks zorgt er wel voor dat je het gaat snappen.  De doos van Pandora, inderdaad..."

zaterdag 3 november 2018

Nina en Pandora...

Zwierig zwaaiend aan de leggers van de ongelijke turnbrug. "Onze" Nina Derwael schrijft Belgische turngeschiedenis op het WK Gymnastiek in Doha. Zij verdient met haar gouden medaille de kop van mijn blogartikel én een foto voor de Facebook-link. 't Is misschien niet veel, maar hiermee respecteer ik wel de prestatie verhouding. Wie in een mondiale sport de wereldtop achter zich kan laten en zelf plaatsneemt op het hoogste schavotje verdient alle achting. In de ogen van de Internationale Gymfederatie betekent dat 2635 €.
Prachtige sport, keihard trainen, zware individuele druk, en massa's geld voor de federaties via de organisatie in een oliestaat. Alles voor het geld en weinig tot niks voor de atleten. Het kan die turners/turnsters blijkbaar niet deren: de eer en de roem weet U wel. Sportvrouw van het Jaar 2018 !!! 

Over veel meer centen gaat het in de donkere krochten van de voetbalorganisaties. "Operatie Schone Handen" en wat het tot hiertoe losmaakte in de Belgische voetbalwereld was voor de buitenwacht maar een eerste stap. Gelijktijdig hadden de onderzoeksjournalisten van internationale kranten blijkbaar hun handen vol aan gelekte informatie die FIFA en UEFA in het aller kwaadaardigste daglicht zou zetten. De geest is  uit de fles. De zotste verhalen eerst, en net omdat er zoveel geld mee gemoeid is zijn ze waarschijnlijk van begin tot einde nog waar ook. Omkoperijen op alle vlakken, drukking en op het randje van afperserij. Clubleiders, politiekers, de hoogste posities in de internationale voetbalorganisaties... alle hoofden blinken van de boter! Ben benieuwd waar dit gaat eindigen. En nog meer waar het allemaal toe of langs gaat leiden? Maffia? Ik zei/schreef: M. A. F. F. I. A. ! ! ! ! Waanzinnige verhalen om de aandacht van de echt belangrijke zaken af te leiden? En dus... blijkt voetbal nog maar eens de meest importante bijzaak in het leven te zijn. Jammer. Ooit opperde ik dat "Stoffel" - van de Fabeltjeskrant schildpad! - de foute voornaam is om met enige kans op succes aan Formule 1-rijden te gaan doen. Net zo krijg ik een raar gevoel in mijn darmen en een vieze smaak in de mond als een "Infantino" aan de top van een wereldwijde geldmachine als  de FIFA verschijnt. Dit loopt fout af, Gianni. Je hebt het blinkende boterhoofd al mee en als Italiaan moet je maar al te goed weten hoe het met die doos gaat. De doos van Pandora, juist...

vrijdag 2 november 2018

Vertel eens...

Vertel eens, hoe ben je vandaag de dag doorgekomen?


Met herinneringen, steeds meer herinneringen ophalen aan steeds meer mensen die er niet meer zijn. Die ik al heel lang mis, of nog maar net, maar die ik nooit wil vergeten. Waar ik zo uitgebreid over kan vertellen of net veel te weinig over weet, omdat "zij'" maar heel even bij ons was.
En net vandaag las ik dit gedicht van Bert Deben.
Voor kleine Niké Évora en al die anderen...

De dood zou liefde moeten zijn
waarin men mild kan overgaan
naar wat men noemt een nabestaan
een zachte straal van zonneschijn

waar het volmaakt is en voldaan
bevrijd van elke angst en pijn
de dood zou liefde moeten zijn
waarin men mild kan overgaan

de grens een nevelige lijn
tussen beschut zijn en ontdaan
waarbij je toch niet echt verdwijnt
geen einde maar een nieuw ontstaan
de dood zou liefde moeten zijn 

Bert Deben
2018                                                                                                                              Merci, Bert....

maandag 29 oktober 2018

Winteruur...

Heb het deze keer met eigen ogen zien gebeuren. Hoe op het scherm van mijn ouwe iPhone de tijdsweergave in één automatische klik van 2:59 naar 2:00 sprong. Terug sprong, inderdaad. Heerlijk nachtelijk plasmoment dat ik nooit meer ga vergeten. En neen, het was niet naast de pot. Ik stapte, zij het niet geheel fris en monter, vanaf de eerste seconde mee in wat nu voor mij misschien wel het definitieve winteruur gaat worden. Binnen hoeveel jaar gaat men weer beginnen onderhandelen over een jaarlijkse tijdsaanpassing? Toch is het nog niet zover, we gaan er eerst nog een nachtje over slapen en er middels een coördinator proberen uit te komen of we voor de afschaffing gaan en zo ja, waar we dan wel voor gaan kiezen. Ik lach er af en toe zelf ook wel mee, maar als je erover nadenkt is het nog niet zo'n eenduidige kwestie. Noem het gerust "complexe materie". Dan maar over naar...

het Winteruur, in dit geval met een grote hoofdletter. Wim Helsen in al zijn eenvoud en ingehouden glorie op de bank met een gast die een zelfgekozen tekst komt voorlezen en bespreken.  Vanaf nu weer elke avond een heerlijk dagafsluitend televisiemoment op Canvas. Met een vervanger voor Boris, de zwijgende copresentator op of naast de zetel die afgelopen zomer zijn laatste loodje legde. Benieuwd of de nieuwe Golden Retriever de oude gaat doen vergeten? Het mag dan al afhangen van de gast en zijn tekst, de formule en presentatie kunnen mij op dat moment voor het slapengaan wel bekoren. Ik kijk er al naar uit, en mocht het af en toe eens te laat worden... op Youtube zijn de beste afleveringen blijvend te herbekijken. De hele wintertijd lang, die periode met "winteruur" zonder capitale, en wellicht nog langer. Daar  kan de Europese coördinator werk van maken.

De seizoenen doen hun uiterste best om te zijn wat ze horen te wezen, en toch gaat het soms wat snel. Of hoe moet ik de flitsende overgang van uitgesponnen nazomer naar plotse wintertemperaturen interpreteren? Van de ene dag op de andere, en zo liep ik vandaag mijn 1 kruk-wandeling voor het eerst achter mijn eigen condenserende ademwolkjes aan. Met frisse knieën, dat ook. En één koude hand. Grijs wolkendek, maar geen regen. We slaan de herfst toch niet over zeker?

vrijdag 26 oktober 2018

Van de zomer naar de winter in drie stappen...

Winnetou houdt het voor bekeken, en zo ook zijn Apachen. Inpakken en wegwezen moeten zij gedacht hebben, het heeft hier nu wel lang genoeg geduurd. De voorraad zonneschijn lijkt voorlopig opgebruikt en ook wat appetijtelijke temperaturen betreft blijft er niet veel meer te rapen. De herfst is nu in het land. En daar bovenop draaien we dit weekend de klok weer een uurtje terug. Het begon eigenlijk met de invoering van een zomertijd. Sinds de oliecrisis van 1973 doen we daar in West-Europa - de ene al wat eerder dan de andere - allemaal aan mee. Tot men er achter kwam dat twee keer per jaar de wijzers verzetten een behoorlijk groot effect kon hebben op de biologische klok van de mens. En dus wordt er nu gelobbyd en gepleit om die hele zomer-winter-tijd omschakeling andermaal stop te zetten. Wanneer en hoe, da's nog maar de vraag. En blijven we dan bij de standaardtijd, die tegenwoordig de wintertijd wordt genoemd of stappen we definitief over naar de zomertijd? Het hele jaar lang dan, en ook de volgende. Laat ze daar nog maar even over discussiëren en bakkeleien. Een commissie oprichten zeker? Ja, een Europese commissie voor de eenduidige tijdsaanduiding. En dan weten dat het er bij een vorige standaardisatie van de Europese tijd om ging de tijdstabellen van het treinverkeer in de hand te houden. Als er nu iets is dat niet meer op tijd of volgens de tabellen rijdt, dan wel onze treinen zeker?

Verder is het ook al een maand geleden dat mij een kanjer van een nieuwe rechterheup werd ingeplant. En binnenkort even zo lang dat ik mij alhier onledig houd met het terug op mijn fysieke plooi komen. Met ups & downs, maar steeds met een glas dat 'halfvol' is... dixit Ronny B. Als ik deze week mijn tweede rustdag - en bij uitbreiding een rustiger periode - heb ingelast dan zijn daar gelukkig nog de boeken. Na Methusalem en de snelle passage van De bekeerlinge was heer Polo opnieuw aan een net iets zwaardere hap toe, hoewel... 21 lessen voor de 21ste eeuw De nieuwe Harari, na Sapiens en Homo Deus, met een lange lijst van actuele vraagstukken die ons de komende decennia gaan bezighouden. Om er maar een aan te halen: het hoofdstuk over fake news, te vinden achter de "link" van de zwart-rode titel hierboven. Zoals beloofd met een herkenbare vervolgfoto waarbij niet al teveel uitleg hoort. Lezen dus.

Dat, en veel NBA-basketbal bekijken. Ik moet af en toe een keuze maken, want 'trop is teveel' en daarvoor wordt de voorhanden zijnde opslagruimte in mijn grijze hersencapaciteit te klein. Het gaat ook alsmaar sneller. Om tot rust te komen is er dan weer Spotify met zijn onuitputtelijke voorraad aan speellijsten en muziekverzamelingen. Of toch een beetje televisie? Doe mij dan maar Met het Mes op Tafel, van omroep MAX op npo2. Jazeker, "op den Hollander". Vele keren beter dan het middelerwijl zwaar over zijn houdbaarheidsdatum zijnde Slimste Mens. Als het op is, is het gedaan. Stop er nu mee. Om af te sluiten de Operatie "was je handen, poets je tanden".  Doe Maar! Dat zijn niet die van de bom die (n)ooit valt, want dat is Herman van Veen. Maar toch een linke combinatie om bij "Schone Handen" terecht te komen. Ook die draaien al twee weken overuren, terwijl de bond, de clubs, trainers en makelaars zich in de meest onwaarschijnlijke bochten moeten wringen om de schokgolf te overleven of alleszins de dans te ontspringen. Maar daar gaat het net om: de miljoenendans, het grote bal waar ze allemaal aan willen deelnemen. En gaat dat niet via goede sportieve prestaties op Europees niveau, dan moet er via allerlei duistere praktijken in de vetpotten van het transfersysteem geschraapt worden. Als ze al tot bij Camus gekomen zijn, en neen: niet Albert...

dinsdag 23 oktober 2018

Revalideren en andere leuke dingen...

Tijd om nog eens terug te grijpen naar wat er zich op leeskundig gebied zoal afspeelt ten huize Polo. Had gedacht dat ik er na de Methusalem-sprint wel even de riem zou afleggen. Neen, dus... direct overgeschakeld naar een hogere versnelling. Net iets te zwaar om zonder onderbreken door te stoten? Dan maar even pauzeren na het eerste deel van die nieuwe "hap". Lesje geleerd. Kom daar later nog wel op terug. Even leek het erop dat al mijn aandacht nu naar het revalidatieprogramma zou gaan. En veel heeft dat niet gescheeld: oefenreeksen van 12 herhalingen, statische kracht, trappen met 1 of 2 krukken, rondjes op de hometrainer voor de souplesse en als het even kan een korte wandeling om nog te genieten van de laatste zomerse herfstdagen. Nu mag een mens ook daarin niet overdrijven. Weet ik uit eigen ervaring, en als het "te" wordt moet die mens - indien in voldoende mate voor handen - zijn verstand gebruiken. Had  schoonbroer Marc na een laatste bezoek niet enkele boekentips doorgestuurd? Jazeker, en La Pola heeft weer uitstekend biblio-werk gedaan. Op die manier kwam De bekeerlinge van Stefan Hertmans  op de leestafel naast mijn huiselijk ziekenhuisbed terecht. Hertmans brengt een mix van middeleeuwse geschiedenis met zijn eigen hedendaagse belevenissen tijdens het schrijven van dit boek. Doet het in een stijl die mij uitermate bekoort. Zelfs de overvloed aan beschrijvende opsommingen kan mij op deze manier niet storen. Waar de verhaallijn terug op gang komt past de schrijver zijn vertelstijl aan en ben ik meteen weer mee. Ook wat de locaties betreft: heel wat dorpen en steden stonden in het verleden op onze zomerse reisroutes waardoor de verhaalomgeving mij bekend voorkomt.  Een boek dat ik maar moeilijk opzij kon leggen en dus op enkele dagen doorheen was. Wat mij betreft "een aanrader".

Nadien was er dan weer tijd voor de Bulls, Lakers, Spurs, Knicks... en dat allemaal in de meest verrassende combinaties. Het seizoenbegin van de NBA is veelbelovend: kwalitatief basket, spannende matchen, tot en met een eerste knokpartij die in de samenvatting dan weer netjes wordt weggeknipt. Verder nog enkele buzzerbeaters om de match te beslissen en ook al een paar overtimes. Wat wil een basketbalfan nog meer? Genoeg vrije tijd om al die wedstrijden te volgen natuurlijk...

zaterdag 20 oktober 2018

Another 50th Anniversary...

Bijna dag op dag een jaar geleden zat ik mij een eerste keer te vergapen aan The Analogues. Voor wie niet weet waar ik het over heb: even doorklikken naar mijn MMMP van 18 oktober 2017. En daar heb ik dus nu een verlengstuk aan gebreid. In onze eigenste Zaal ROMA deze keer. Tot de laatste stoel gevuld. Een massa zestigers, waaronder een  grote groep die-hard Beatles-fans en een trio Rommezoevers uit de tijd van toen. Al wat minder vijftigers wegens net iets te jong om de allerzwaarste invloeden van de  "Merseybeat" te hebben ondergaan. En wie jonger was in de zaal heeft het waarschijnlijk van thuis uit meegekregen omdat pa en ma / opa en oma constant hun eigen voorkeur-lp's bleven grijs draaien. Heer Polo situeert zich in groep één, maar dan aan de kant van de niet-specialisten. Ik hoor het gewoon heel graag, en dan zeker op de manier die deze 'analoge' artiesten gebruiken om de legendarische studio-albums van The Beatles tot leven te wekken op het podium. Grandioos. Deze keer ging het dus - zoals U uit bovenstaande prent al hebt kunnen uitmaken - om The Beatles - album   of nog "The White Album". Een allegaartje van soms heel eigenzinnige en zeer uiteenlopende muzikale verzinsels waarmee de heren Paul, George, John en Ringo  elkaar in de Apple Studios gingen bestoken en waaruit dan contractgewijs een volledige dubbel-lp ontsproot. Weer een heleboel bijzondere verhaaltjes die het  vermelden waard zijn, zeker ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van weeral een iconische plaat. Merci Beatles, merci Analogues! Oh ja, en de huidige leesvoorraad werd voor even én met de glimlach naar de achtergrond geschoven. Die lees ik wel bij, met een "Witte" in de Spotify-oortjes...

vrijdag 19 oktober 2018

Du basket en abondance...

Van 50 jaar terug in de tijd naar het actuele sportgebeuren van eergisteren. Over de grote plas zijn ze er weer aan begonnen: het nieuwe NBA seizoen is van start gegaan. In Beamonesque tijden was dat voor mij een ver van m'n bed-show. Toen kon je wel al terecht op AFN 101.7: American Forces Network Radio voor rechtstreekse verslaggeving via de ether. Begin jaren '70 hingen we in onze Leuvense studentenkamers aan de ouderwetse huis-/buisradio en luisterden naar de onnavolgbare Amerikaanse sportverslaggevers. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Wij hadden wel Pol Jacquemyns, vooral bekend van zijn voetbalpraatje op de toenmalige BRT-televisie en de duivenrubriek op de radio. Maar zo'n Amerikaans live-verslag was toch heel andere koek. Later kwam BBC-television op de proppen met op zaterdagavond de samenvatting van een die week gespeelde wedstrijd. En ook die wisten van aanpakken. Zo kwamen tijdens het weekend Magic Johnson en Larry Bird bij mij over de vloer. Het was een hele belevenis. Ondertussen is het internet erbij gekomen, met voor Polo en de zijnen sinds een vijftal jaren een all-in NBA League Pass. Dat biedt ons de mogelijkheid om "alle" wedstrijden te bekijken, volledig of in ruime 'condensed game' samenvatting of alleen in de allerkortste versie als Highlights. En nu komt het geluk bij het ongeluk, of zoals de heer Cruyff Johan het placht te benoemen: "Elk nadeel heb ze voordeel..." Net bij de opstart van het nieuwe seizoen zit ik op behoorlijk non-actief in mijn heuprevalidatie en is het absoluut verantwoord dat ik mijn tijd besteed aan het bekijken van zoveel Amerikaans basketbal. I love this game !!! Basketbal in overvloed. Du basket en abondance...

donderdag 18 oktober 2018

Meest memorabel moment....

Wanneer ik dit 50 jaar geleden exact te zien kreeg weet ik niet meer. Dat ik het toen ook gezien heb weet ik maar al te goed. Op televisie, jazeker. Eurovisie? En in zwart-wit dan nog wel. Of het rechtstreeks was durf ik te betwijfelen, maar net als de mensen in het stadion van Mexico-City wisten we niet wat we zagen. Hij sprong verder dan ooit iemand voor hem had gedaan, veel verder. Zoveel verder zelfs dat de toenmalige spiksplinternieuwe meetapparatuur tekort schoot. Letterlijk dan. Hij sprong de hele op driehoeksmeting gebaseerde installatie voorbij. Uiteindelijk zijn enkele officials op zoek gegaan naar een traditioneel meetlint. En het heeft nog een half uur geduurd voor de uitslag officieel bekend werd gemaakt: 8 meter en 90 centimeter. Dat alles gebeurde op vrijdag 18 oktober 1968. Nog straffer dan de bewegende beelden van toen vind ik deze foto van een jonge atleet die in een flits en tijdens de uitvoering beseft dat er iets ongelofelijks met hem gebeurt. De "Ooo!!" van ongeloof op zijn lippen en de verbazing die uit zijn ogen straalt. Een memorabele foto van Bob Beamon (by Tony Duffy)...

woensdag 17 oktober 2018

Herfstkleuren...

We hebben weer eens een verkiezingsweekend achter de rug. Gemeente- en Provincieraden 2018. Zoiets levert wekenlang voorbeschouwingen en tv-debatten op, en op de gezegende dag zelf  enkele marathonuitzendingen via diverse kanalen vol met (zeer) voorlopige resultaten en dito analyses. De uitslagen zijn wat ze zijn, en leveren alleszins wat het Vlaamse landsgedeelte betreft een schitterend pallet vol verblindende herfstkleuren op. Past perfect in deze tijden met een aller zonnigst nazomerweer. Zoals steeds - en nu nog meer dan vroeger! - worden al die resultaten als  overwinningen aan de man/vrouw gebracht, tenminste zo houden de coryfeeën van dienst ons dat voor. Iedereen wint. Of houdt stand, wat door de partij in kwestie en gezien de omstandigheden ook als een overwinning wordt gevierd. Zelfs bij een achteruitgang komt de term 'verlies' niet in het discours voor. Het is een hele goeie zaak dat we maar... en wat vooral telt is dat we heel goed campagne gevoerd hebben. U zegt?? Minder stemmen, zetelverlies, coalitie niet meer mogelijk, maar we hebben goed ons best gedaan. Laat ons de tegenvallende resultaten vergeten en gemakkelijkheidshalve maar meteen vooruit blikken naar de volgende stemmenstrijd. Gaat er snel zijn, mei 2019. Een fris voorjaar, met hier en daar een groen blaadje in het resultatenpalet? Ben benieuwd, en ga proberen deze insteek vast te houden. Zou mooi zijn mocht ik er volgende keer op gelijkaardige wijze over kunnen berichten. Maar nu dus de herfstkleuren...

Daarnaast zitten ik en mijn nieuwe heup in de helft van onze eerste thuisrevalidatie. Zes weken voor de controle bij de orthopedist-operateur. Om te zien of alles naar wens verloopt. Daar kan ik nu nog niet op antwoorden. Heb ondertussen geleerd dat je ook in dit proces met ups & downs moet rekening houden. Niet te snel victorie kraaien en al evenmin in paniek schieten. Soms gaat ie goed of loopt ie gesmeerd, soms heb je te maken met een lichte terugval. Blijkbaar is luisteren naar je lichaam dan de boodschap. Niks forceren, een dagje rust inlassen is niet fout. En genieten van de herfstkleuren...

zaterdag 13 oktober 2018

Mythisch gebeuren en schrijven...

De indianen blijven present in onze Polder, en ze doen dat buitengewoon goed. Schitterend weer en heerlijke temperaturen. Gisteravond nog buiten gegeten op het tuinterras,  in t-shirt dan nog wel. Het klimaat staat onder druk en de opwarming mag dan al een feit heten, toch blijkt ook hier elk nadeel  over een voordeel te beschikken. Wij genieten dan maar van die meteorologische hoogstand, zonder de airco aan te zetten. Die hebben ze bij de federale in Tongeren misschien wel nodig gehad tijdens de nachtelijke ondervragingen. "Hebt gij nog schone handen, Ivan? En uw vrienden? Ja, juist: den Dejan en den Dragan. Hoe zit het daar mee? Neen, wat Mogi uitgehaald heeft weten we al. Neen, dank u: hem hoef je er niet meer bij te lappen. Hoe laat het nu al is? Eens kijken op uw nieuwe Bayat-Rolex, hé jongen..." Ik gooi hier alles wat door elkaar en dus op een hoopje, ben uiteindelijk ook maar een simpele "Jan met de pet", en kijk dan met blinkende oogjes naar weer een intrigerende Balkan-mythe...

Toeval, of bestaat dat niet? Ik was perfect voorbereid om al die verslaggeving over onderzoeksrechters, hun noeste medewerkers en werkmethodes op een aangepaste manier tot mij te nemen. Had net in sneltreinvaart mijn allereerste "Jo Claes" gelezen. De Mythe van Methusalem. Een meer dan verdiende Gouden Strop-winnaar. Dateert al van 2015, maar was aan mijn aandacht ontsnapt. De Leuvense Pieter Aspe? Wellicht, en met een verfrissende variante op "Van In" in de hoofdrol. Een goed inleefbaar verhaal, geen onrealistische hokus-pokus, gewoon boeiend tot en met de laatste regels. En dan nog eens goed geschreven ook, met een vlotte pen en zonder fouten. Daar ga ik zeker nog meer van lezen. Merci, Luigi. En voor de goede orde: ik zal de vermeldingen van mijn revalidair leeswerk doorgeven en afbeeldingsgewijs blijven stapelen als op deze ingeslagen weg. Beetje herkenbaarheid mag. Of zou dat kunnen leiden tot een tussenkomst van de VAR?

donderdag 11 oktober 2018

De bom valt "ooit"...

Het is weer de tijd van Winnetou en zijn Apachen. Niet om campagne te voeren, maar ze zijn wel van de 'a-politieke' partij. In een alles zaligmakende ganzenpas doorkruisen ze nu al ruim een week onze wijde omgeving. En dat levert schitterend herfstweer op, hetwelk zich naar aloude gewoonte nog steeds "Indian Summer" laat noemen. Dan mag er al eens een donderdagse ochtendbui tussen zitten, het kan de pret niet drukken. Toch moet ik het een beetje vanop afstand bekijken. Ben uiteindelijk tot een verstandige beslissing gekomen en laat de wandelingen voorlopig links liggen. Zonder enige pre-electorale bijbedoeling noch ondertoon. Ik zit sinds enkele dagen bij regelmaat op de hometrainer, en de eerste korte stukken werden heel voorzichtig met 10% verlengd. Voel er mij goed bij. De sessies zijn  te kort om er homeo-gewijs een film voor op te starten, en dus luister ik maar naar de radio. Da's niet verkeerd deze dagen: alle nieuwsflashes gaan over de actie van de federale politie in het grote voetbalonderzoek. Daar kan ik ook hier niet omheen, en dus even tussendoor...

Geen details, geen namen, geen be- noch veroordelingen. Daar is het allemaal nog veel te vroeg voor. Maar de Sporza-spotprent die gisteren meteen de ronde deed op de sociale media kon ik toch niet aan deze blog voorbij laten gaan. Het zal er wellicht niet ver naast zijn, die journalisten weten veel meer dan wij ook maar kunnen/durven vermoeden. En dus moest dit erbij, al is het maar voor het nageslacht. Voor als ooit de vraag gesteld gaat worden waarom er in België geen voetbal meer gespeeld wordt. En voor de gespeelde verwondering die nu alom de kop opsteekt: we hadden wel een vermoeden, maar nooit gedacht dat het zo... Dat het wat? Teveel macht in combinatie met veel te veel geld. Ben benieuwd wat er allemaal uit de grote peperbus gaat komen. En of er zal opgetreden worden? Voetbalbond? Doofpot gaat moeilijk worden, maar verticaal klasseren is in onze 'bananenrepubliek' een ingeburgerde gewoonte geworden. Dus...? Of wordt het dan toch "De bom valt Ooit" in plaats van "nooit"? En krijgt Johan Cruijff ook postuum nog maar eens het laatste woord? "Soms moet er iets gebeuren, voordat er iets gebeurt."

maandag 8 oktober 2018

Voor een betere kijk op de wereld...

Blijken die 'allerkleinste' wandelingen mij nu toch zuur op te breken? Stram, strammer, stramst... zo gaat het tegenwoordig met de rechter helft van mijn onderstel. De gevolgen van onbewust net dat tikkeltje te dapper en teveel? Verstand gebruiken en op de rem. Ben evenwel bang dat rust echt roest. Werd mij met de Sportkot-paplepel ingegeven, weet U wel. De vroege jaren '70-stijl. Dan maar die wandelingen vervangen door onbelaste ritten op de hometrainer. Blokjes van 10 minuten. Kijken wat dat geeft. In de allereerste plaats  levert het mij tijd om eens na te denken.
Om te beginnen bij een foto die onlangs op FB gepost werd door Tom D. Ik voelde direct een sterke affiniteit met deze oude vogel. Niet het feit dat het om een "wijze" uil zou gaan, veeleer de vaststelling dat we hier te maken hebben met een exemplaar waar ook "een hoek af is".  Evenals de manier waarop gelinkt wordt tussen zien en zwijgen en meer horen. Gewoonlijk gebruikt men het beeld van de alom gekende "drie aapjes" om deze thematiek duidelijk te maken. Niet zo op het toilet van Ciro's blijkbaar. Maar evengoed een fijn aangesneden doordenker voor een Polo op krukken. Merci, Tom.
En van het een kwam het ander. Binnen het revalidatiekader horen ook rustperiodes, en dus heb ik mij zaterdagmiddag nog eens bij de radio geparkeerd en in alle "rust" de volledige Interne Keuken uitgeluisterd. Wat een zalig programma toch. Waar schrijvende onderzoekers allerhande aan bod komen en hun verhaal mogen vertellen. Zo uiteenlopend, maar iedere keer opnieuw interessant en leerzaam. En ik word er rustig van, als dat niet mooi is. Deze keer is mij een quote bijgebleven van de bacterioloog die het op onze darmflora gemunt heeft. Straf onderzoek, en nog straffere bevindingen en aanwijzingen en hoe hij dat onder woorden brengt: " Er is heel veel rook, maar we moeten het vuur nog vinden..." 

vrijdag 5 oktober 2018

Verbetering op komst...

Vanaf nu is het gedaan met sport op tv: geen atletiek, geen rondes - niet van Frankrijk en al evenmin van Spanje, geen volleybal- en geen basketbaltornooien meer. Van armoede en puur miserie zal het weer àl voetbal zijn wat de klok slaat op de platte schermen. Goed voor mij, hoef ik niet te kijken en heb ik meer tijd om te lezen. Dat komt er in deze periode van revalidatie en heup-oefenen soms te weinig van. Heb in heel de aanloop naar de operatie, daarna in het hospitaal en nu thuis alleen nog maar het vervolgverhaal van de "honderdjarige" ter hand genomen. En bijna... neen, correctie want middelerwijl "hélemaal" uitgelezen. De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden. Bekende paden, vertrouwde stijl... Bizar en warrig tegelijk. Niet te zwaar aan tillen, gewoon meesurfen op de soms knotsgekke golven waarmee Jonas Jonasson's fantasiën de hedendaagse wereldpolitiek overspoelen. Het vraagt een speciale mindset om constant in de voetsporen van de heer Allan Karlsson, de eeuweling in kwestie, te blijven en de verhaallijn te volgen. De allusies op en het doorgronden van de actuele toestanden zijn dan weer glashelder. Een speciale mix. En ondertussen probeert 'den deze' zijn draai te vinden, elke dag een beetje meer. Blijven trainen en niet te zot doen, er is verbetering op komst...

woensdag 3 oktober 2018

More Hipster...

"De kop is eraf"... van m'n ouwe heup en van oktober. Tijd om iedereen te bedanken die om reden van dat eerste gegeven voor steunbetuigingen, nuttige raadgevingen, peptalk en andere motivational quotes heeft gezorgd. Ze liepen vlotjes binnen en ze blijven komen. Straf dat jullie zo begaan zijn met mijn welbevinden. Ik ga er vast mijn voordeel mee doen terwijl er ijverig aan de wederopstanding gewerkt wordt. De eerste dagen thuis is het aanpassen geblazen. Zoals gezegd probeer ik zoveel mogelijk m'n plan te trekken, als dat al mag van La Pola. En dus heb ik omzeggens elk hoekje van mijn woonst al minstens één keer van dichtbij bekeken. Iedere keer wat vlotter, of is het eerder toch wat minder stroef? Buiten gaat het wandelen ook prima: door de zon, door de regen, dwars door alles heen... Tot op de avond van de derde dag de stijfheid toeslaat. Er knaagt entwat in de buurt van de nieuwe mechaniek. Programma aanpassen: terug meer aandacht voor de kleine oefeningen en wat minder uitstapjes naar de vijver. "Verstand komt niet voor  de jaren" en "Luister naar je lichaam"... laat de adviezen maar komen. Om zeker te zijn dat ie er in zit kijk ik af en toe eens naar de controle RX van dag vier.  Proper werk, zeg ik dan tegen m'n eigen, en een pluim voor het team van dr. Jansegers. De bizarre gevoelens van scheefstand en het idee dat m'n geopereerde been langer is verdwijnen stilaan. Hopelijk blijven we de goeie kant uitgaan en wordt het een positief verhaal. Daar reken ik op, geloof ik in en daar ga ik voor. Heup Heup Heup Hoerrraaa !!! 

zondag 30 september 2018

Retraite achter de rug...

We schrijven zondag 30 september, 17.40 uur. Heer Polo is net terug van een tweede kleine wandeling, een hele kleine. Eén mini-blokje rond het eigenste woonerf en aangelanden. Met 2 flashy blauwe krukken. Een pseudo-hipster op de dool? Neen, een vers geopereerde met een nagelnieuwe rechterheup is het die U momenteel toeschrijft. Volgens plan ben ik afgelopen dinsdag 'op de middag' onder het mes gegaan. Moet ik bij de eerstvolgende controle eens vragen aan de chirurg: was dat echt 'tussen de soep en de patatten'? Nu goed, operatie blijkbaar geslaagd. Pijntjes moet je er in het begin bijnemen. Of niet, en dan draai je even weg en geniet van de alleraardigste verpleegstersopvang na een appelflauwte. Het is niet het einde natuurlijk, maar ik moet toegeven dat ik wel platte momenten heb gehad. Eerlijk is eerlijk. En toch ging het elke dag wat beter. Zo goed zelfs dat ook ik akkoord kon gaan met een ontslag na de gemiddeld vier nachten hospitaalverblijf die bij dit soort ingrepen op 'bejaarden' worden voorzien. Gisteren dus voorzichtig naar huis (merci buurman voor de comfortabele instaphoogte van je auto!) en meteen genoten van een nacht zonder ziekenhuistumult op de gang. Oefeningskes doen, in en uit bed geraken, trapjes op en af en voor de rest bij regelmaat wat rondtaffelen doorheen de diverse leefruimten alhier. Ze gaan er mij én La Pola, die ik bij deze alvast dank voor het openbreken van die onuitputtelijke voorraad geduld en toewijding, om te beginnen zo'n zes weken mee zoet houden, zoet mee houden, enfin U begrijpt wat ik bedoel. Tijd zat om in te halen, want ik geraak wel wat achter op het leesfront. En de voorraad is zo aanlokkelijk en zo ruim. Toch gaat er veel tijd in de praktisch-kleine onnozelheden van het dagelijks bestaan zitten. Alles krijgt ineens weer inhoud en gewicht. Over waarden ga ik het hier zelfs niet hebben. Beetje bij beetje zal ik U in kleine doses op de hoogte brengen en houden, naar eigen godsvrucht en volgens het vermogen van mijn nieuw stukje onderdaan. Ik hoop dat deze post het redt en voorbij de Facebook-censuur geraakt, want bloot is bloot. En dat hebben die Amerikanen niet graag...

maandag 24 september 2018

More Close Encounters...

Na de warme punten-trilogie van gisteren zit Uw dienaar opnieuw helemaal in de flow, en dus... Jawel, smeer Uw borst(en) maar in want we smijten er meteen een heuse triptiek tegenaan. Het gaat hem om ontmoetingen en contacten met een kunstzinnig randje. Dat mag ook al eens en is zeker niet de eerste keer hier. Wees bovendien gerust: het zal ook niet voor het laatst zijn. Moet kunnen denk ik dan maar.

Eerste luik (want zo gaat dat met meerdelige werken) Afgelopen weekend stond in het teken van een sinds lang aangekondigd en gearrangeerd bezoek. ELSA in gezelschap van haar Albert 'premier' hebben ons met hun aanwezigheid vereerd. Deze Franse kunstenares, vooral bekend om haar werk in leisteen, kwam al meermaals aan bod op deze blog. Wie niet zo van het opzoek-type is kan hierna met enkele eenvoudige muiskliks op rechtstreekse verkenning gaan. Dus voor alle liefhebbers/amateurs, ontdekkers en adepten: JB Grenouille  en de rosse maan... l'Elégante... Elsa aan 't werk & expo... More Elsa et Albert... Bij dat laatste bezoek aan Bargème werd de afspraak al gemaakt: zij moesten ook eens naar Antwerpen komen. "Anvers" ja, doe dat maar. En nu was het zover. Uitgeputte weergoden met ontelbare overuren hadden het deze keer niet meer in handen waardoor wij het moesten stellen met vlagen en buien en bovenal in de dieperik tuimelende temperaturen. Maar we hebben het overleefd en aan zowat alles en iedereen een tot en met gewatteerd stel mouwen gepast. Naast het feit dat ze een fantastisch gedreven beeldhouwer/-ster is heeft ze ook een geweldig oog en gevoel voor fotografie. Het is een plezier om hierbij enkele van haar collages te kunnen plaatsen die een beeld geven van onze tweedaagse. Het klikt, een warm gevoel, toffe babbels, gezellig thuis eten... Twee dagen Frans ook, de taal van Molière, waarin het heerlijk brabbelen wordt. En tussendoor wat Antwerps-Letzeburger... want Albert is Luxemburger. Merci Elsa & Albert pour cette rencontre chaleureuse. 
🌹

Tweede luik (niet meer of niet minder, ook dat gaat zo...) Naast deze "bekenden" maak ik vandaag graag melding van een eerste ontmoeting.  Vroeger wel in mekaars basketbalbuurt vertoefd, later heel af en toe iets over opgevangen maar verder sinds vele jaren helemaal geen contact. En dan is daar een toevallig moment op Facebook, en een chat-sessie waaruit meermaals blijkt dat we absoluut op hetzelfde spoor zitten. Bovendien is er Wonterzijn manier om op blogistieke wijze lucht te geven aan verwondering, beleving en af en toe ergernis. Vaut le détour! Waar ken ik dat zelf allemaal van? MMP en MMMP...? We hadden tijd en goesting en zouden dus maar meteen proberen af te spreken. Beetje geluk hoort erbij én goede wil: drie dagen later hadden we een uitgebreide babbel-lunch meeting op een zomers terras in de Hobokense Polder. Wat een verrijking. Blij met de ruime uitwisseling van ideeën en ervaringen. Is ondertussen weeral twee weken geleden. Tempus... Bij gelegenheid doen we dat nog eens over. Mag dan ook in de buurt van Artevelde zijn hoor, misschien zijn de "rechtvaardigen" dan al terecht... Merci Wouter.  🍀

Derde luik (ja, want zonder derde geen triptiek natuurlijk!!) Deze is om eer te brengen aan en lof te zwaaien naar Raf & Mich W., de heren van "Kommil Foo" die zaterdag jl. DE LAGE LANDENLIJST 2018 hebben afgesloten op plaats 1. Gewonnen, met andere woorden. Proficiat mannen, dik verdiend. Fantastisch lied, een monument. En laat mij nu in de eerste ronde gestemd hebben op een ander nummer: "Kom hier dat ik u draag..." Koppig, hé. Uiteraard! Maar finaal apetrots en fier op die eerste plaats, toch! Dit luik draag ik dan ook op aan al die "close encounters" die ik met jullie al mocht beleven. Merci Raf & Mich.  🌻