Another 50th Anniversary...

Bijna dag op dag een jaar geleden zat ik mij een eerste keer te vergapen aan The Analogues. Voor wie niet weet waar ik het over heb: even doorklikken naar mijn MMMP van 18 oktober 2017. En daar heb ik dus nu een verlengstuk aan gebreid. In onze eigenste Zaal ROMA deze keer. Tot de laatste stoel gevuld. Een massa zestigers, waaronder een  grote groep die-hard Beatles-fans en een trio Rommezoevers uit de tijd van toen. Al wat minder vijftigers wegens net iets te jong om de allerzwaarste invloeden van de  "Merseybeat" te hebben ondergaan. En wie jonger was in de zaal heeft het waarschijnlijk van thuis uit meegekregen omdat pa en ma / opa en oma constant hun eigen voorkeur-lp's bleven grijs draaien. Heer Polo situeert zich in groep één, maar dan aan de kant van de niet-specialisten. Ik hoor het gewoon heel graag, en dan zeker op de manier die deze 'analoge' artiesten gebruiken om de legendarische studio-albums van The Beatles tot leven te wekken op het podium. Grandioos. Deze keer ging het dus - zoals U uit bovenstaande prent al hebt kunnen uitmaken - om The Beatles - album   of nog "The White Album". Een allegaartje van soms heel eigenzinnige en zeer uiteenlopende muzikale verzinsels waarmee de heren Paul, George, John en Ringo  elkaar in de Apple Studios gingen bestoken en waaruit dan contractgewijs een volledige dubbel-lp ontsproot. Weer een heleboel bijzondere verhaaltjes die het  vermelden waard zijn, zeker ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van weeral een iconische plaat. Merci Beatles, merci Analogues! Oh ja, en de huidige leesvoorraad werd voor even én met de glimlach naar de achtergrond geschoven. Die lees ik wel bij, met een "Witte" in de Spotify-oortjes...