Vanaf nu is het gedaan met sport op tv: geen atletiek, geen rondes - niet van Frankrijk en al evenmin van Spanje, geen volleybal- en geen basketbaltornooien meer. Van armoede en puur miserie zal het weer àl voetbal zijn wat de klok slaat op de platte schermen. Goed voor mij, hoef ik niet te kijken en heb ik meer tijd om te lezen. Dat komt er in deze periode van revalidatie en heup-oefenen soms te weinig van. Heb in heel de aanloop naar de operatie, daarna in het hospitaal en nu thuis alleen nog maar het vervolgverhaal van de "honderdjarige" ter hand genomen. En bijna... neen, correctie want middelerwijl "hélemaal" uitgelezen. De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden. Bekende paden, vertrouwde stijl... Bizar en warrig tegelijk. Niet te zwaar aan tillen, gewoon meesurfen op de soms knotsgekke golven waarmee Jonas Jonasson's fantasiën de hedendaagse wereldpolitiek overspoelen. Het vraagt een speciale mindset om constant in de voetsporen van de heer Allan Karlsson, de eeuweling in kwestie, te blijven en de verhaallijn te volgen. De allusies op en het doorgronden van de actuele toestanden zijn dan weer glashelder. Een speciale mix. En ondertussen probeert 'den deze' zijn draai te vinden, elke dag een beetje meer. Blijven trainen en niet te zot doen, er is verbetering op komst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten