Groot en klein...

We gaan de boel hier even 'on hold' moeten zetten. Niks 'aan' te doen. Eigenlijk ook niks te doen, maar veel te veel om handen. Geen tijd, maar vooral geen prioriteit. Er gebeurt zoveel om me heen en het wordt steeds moeilijker om aandacht te blijven schenken aan de dagdagelijkse trivialiteiten.  Keuzes maken, maar vooral ook privacy respecteren. Zaken en gebeurtenissen die me wel aan het hart gaan, maar waarbij het niet aan mij is om daaromtrent te communiceren. 

Doe het dan maar even met de InSight die gisteren succesvol geland is op Mars. Weer een stapje verder op weg naar de ruimte. Voorlopig en wellicht voor een hele lange tijd het verst haalbare voor de homo sapiens. Maar goed, het is wat het is en laat het ons in het licht van de aardse toekomst maar als positief nieuws beschouwen.

Maar er is ook dit...

In China zouden de eerste genetisch gemodificeerde baby's geboren zijn. Tegen alle afspraken in en zonder rekening te houden met het wereldwijd door wetenschappers uitgesproken voorbehoud wilde een jonge Chinees absoluut de eerste zijn. Alle ethische in vraag-stelling werd voor het gemak even aan de kant geschoven. Als de berichten waar zijn, dan is de eerste CRISPR-tweeling een feit en meteen het hek van de DNA-dam. Hier moet ik even van bekomen...

Uittocht der krokodillen...

1 + 1 =  minstens 2...

Nadat Jo Vandeurzen kwam vertellen dat hij ging stoppen met de nationale politiek voegde hij daar op zijn gekende naïef-onschuldige wijze aan toe dat hij ook de voorziene opstapvergoeding zou opnemen. Niks aan de hand, mochten wij met z'n allen dat bedrag van 136.000 euro toch niet wat aan de hoge kant vinden. Maar goed, er zijn erger dingen. Toch ging er bij mij daarna een lichtje, of zeg maar een hele slinger kerstlichtjes branden. Want diezelfde dag nog kwam ook Eric Van Rompuy, inderdaad broer van, op de proppen met zijn verhaal dat hij ook die premie zou opnemen als hij stopt. Ook volgend jaar? En als diezelfde avond Miet Smet dan nog een lans komt breken voor haar vrienden... Ze vindt wel dat ze daar recht op hebben, net als den Eric die meteen fors doorgaat en respect opeist voor al hun noeste werk en toewijding. Maar dan komt het... De jongeren voorzitter van diezelfde partij vindt het niet kunnen, en gaat er werk van maken om die extra premie te laten verdampen. Dat zal niet gemakkelijk zijn, maar we horen wel van la Smet dat binnen afzienbare tijd de uitkering gaat gehalveerd worden. Tenminste, dat gerucht doet de ronde in de federale wandelgangen. Zo loopt de discussie nog even verder tot Bart Schols er een einde aan maakt en zijn praatbarak sluit. 

En kijk wat ik na een nachtje slapen al in de ochtendkranten lees: Pieter Frans Norbert Jozef Raymond De Crem gaat de nationale politiek verlaten. Inderdaad, ook hij. De mens kan natuurlijk tellen, of heeft daar mensen voor op zijn kabinet die hem daarbij helpen. Als hij er in 2019 uitstapt zijn het er nog 136, daarna wordt dat 68. Duizend, ja. Rekening is voor die sukkelaar dus snel gemaakt. Wedden dat er voor de aanpassing van de vertrekpremie voor parlementariërs nog veel meer krokodillen gaan vertrekken? Die kunnen dan allemaal aan het werk in de nieuwe regeling voor voetbalmakelaars en clubbestuurders. Na de verklaringen van spijtoptant Veljkovic gaan er heel wat postjes vrij komen in die sector...

eFWé...

De week zit er op, en het werd er een met heel wat overpeinzingen. Over hoe het na de herdenkingen verder moet met al die vrede en/of het nooit meer (??) oorlog-verhaal? Geen oorlog meer als toen, maar wat wordt het dan nu. Want peis en vree is het ook niet allemaal, verre van zelfs... Er is tijd om te lezen en kijk: ook in het derde Harari-boek gaat het daar over. Welke lessen trekken we er nu uit? De broodnodige lessen voor "onze" 21ste eeuw. Het wordt nog een hele boterham voor ik deze derde turf verorberd zal hebben. Worst met appelspijs, konijn met pruimen, spek met eieren of een droog toastje? De toekomst zal het uitwijzen en vroeg of laat komen we er wel achter... of zij die achter ons komen? Net als de seizoenen. Niet meer te schatten hoe ze zich aan ons presenteren, maar dat ze elkaar telkens weer per vier in een jaar opvolgen... daar mag je zeker van zijn. En dus werd het herfst, ten langen laatste zelfs echt herfst. Met regen en mist en temperaturen die het niet meer kunnen houden. Het scheelt al snel een vest, een muts en een paar dikkere sokken. Veel vroeger donker buiten, dat ook. En dus veel langere avonden. Dan zit een mens al eens vaker naar televisie te kijken. Heb een paar programma's gevonden die mij op regelmatige basis gaan kunnen bekoren. Met het Mes op Tafel - de blufkwis van omroep Max - maar dat wisten U en ik al langer. Nu zijn ook de heruitzendingen van Radio Gaga gestart. Deze week de aflevering in afkickcentrum Villa Voortman gezien. De rand van de maatschappij, belevenissen die je niemand toewenst. Maar ook sterkte en goede moed die daarin te rapen valt. Prachtige manier om sociale problematiek aan het publiek voor te schotelen. Wake-up call... en wat ik niet begrijp: deze prachtige format krijgt maar drie seizoenen toegewezen. Te lage kijkcijfers, te duur, of gewoon te confronterend voor de Vlaamse kijker...? Verder ook Die Huis. Hier telt vooral de keuze van de gast, maar met Stefaan Degand en het verhaal over zijn Julie was dat deze week een schot in de roos. Ook een pluim voor presentator/interviewer Eric Goens die dat op zeer minimalistische wijze kan en wil doen en zijn gast alle ruimte geeft. Adembenemende stiltes en niet gespeelde emotie die alle kanten op ging. Toptelevisie. En dus geen voetbal deze week. Het was er wel, zoals steeds eigenlijk, maar het kost mij helemaal geen moeite om er niet naar te kijken. Wel het feest van de Belgische Dynastie gevierd? Vroeger altijd een vrije dag, nu alleen nog de verjaardag van La Pola die dan telt. Heup Heup Heup Hoeraaa!!! La Pola en mijn heup, ze zijn allebei op duidelijke wijze aanwezig. Zolang de ene het niet op de andere krijgt (!!?) is en blijft alles ok. Ter gelegenheid van haar 68ste jaarovergang heb ik mijn baard op professionele wijze laten trimmen. Je weet maar nooit, een paar goede punten 'extra' komen misschien ooit nog wel van pas...

En om af te ronden de verantwoording en bijkomende verklaring omtrent de afbeeldingen bij deze post. Als in een verre toekomst door kunstkenners gezocht zal worden naar de bovenste van deze twee prenten, zijnde "De Arend" van FW, dan zal uit verregaand onderzoek moeten blijken dat die enkel en alleen schuilgaat en dus te vinden zal zijn onder "Dreiging" en wel overschilderd door dezelfde 'artiest'. Blij dat ik van beide werken een pixelmatige opname in mijn bezit heb. Zo blij zelfs dat ik ze allebei met U wil delen. En FW, die houden we in de gaten. Wie weet krijg ik nog gelijk, en past hij ooit zijn signatuur aan. Hoewel ook ik daaraan twijfel. eFWé of houdt bij het toch maar bij FW....??

Dokter Grijzenbaard ....

Het was de elfde, van de elfde maand en het liep al tegen elven aan. Had ik nu te weinig tijd, of toch teveel om handen? Het leek wel alsof we de klok niet alleen een zomeruur hebben teruggedraaid, maar ook dat we van de voorradige 24 er voor dagelijks gebruik enkele definitief overboord hebben gekieperd. Zo snel als de dag voorbij is, de nacht vervliet en het volgende etmaal zich weeral aandient. Ho maar Marco, rustig aan man. Een mens mag zich niet al te vlug aan de klaagzangen begeven, en helpen doet dat ook niet echt. Bovendien is dit geen reden om de jeremiaden aan te heffen. Ook niet dat ik het op mijn heupen krijg als ik te lang rechtop sta, of toch alleszins op de rechter. Een feestje laat zijn sporen na, zeker als de routine zoek geraakt is. Maar voor de sociale contacten heeft deze jongen (!) veel, zo niet alles over. Want daar valt nieuws te rapen. Hoe gaat het met de collega's, de ouden en de jongen, en hoe gaat het op ons instituut? Het lijkt wel dat ik mijn tijd op een totaal andere school heb doorgebracht. Wat hoor ik nu allemaal? Dit is niet de juiste plek om dat alles uit te pluizen en sommige dingen al dan niet aan de kaak te stellen. Het lijkt me beter dit binnenskamers te houden, maar wel een goede gelegenheid te zoeken om het bij de juiste mensen aan te kaarten. Dokter Grijzenbaard is er niet gelukkig mee. Wizze wizze wis bom bom !!

Bekomen van een te korte nachtrust en het hele gamma van revalidatie activiteiten doorlopen, en dat alles met op de achtergrond de herdenkingsprogramma's van 100 jaar Wapenstilstand. Ieper, Passendale, de IJzervlakte, In Flanders Fields, de Menenpoort, boeken en beeldmateriaal - foto's en film. Ondertussen maal ik mijn tweede portie op de hometrainer, en maak daarna mijn eerste Instagrammetje. Dokter Grijzenbaard - wizze wizze wis bom bom fallera - steekt een poppy op. WE REMEMBER...

Foute keuze...

Het was de voorbije dagen sterker dan mezelf, sterker zelfs dan de neiging om mezelf helemaal te verliezen in wat de revalidatie-controle zou opleveren. Ik mocht immers zoals afgesproken en dus zes weken na de ingreep dit keer op de onderzoekstafel plaatsnemen. Tasten en grijpen, aan- en afvoeren, heffen, trekken en weerstand bieden en dat alles op en rond dat nieuwe rechter heupgewricht van mij. Onder de keurende blik van dokter Erwin J. kon ik de meeste opdrachten tot een goed einde brengen, en dus kreeg ik groen licht om het nog eens zes weken uit te proberen. De krukken mogen aan de kant, en ik mag voor zover het al kan opnieuw mijn eigengereide gangen gaan. Zonder overdrijven natuurlijk, maar dat heeft nooit in mijn aard gelegen. Alhoewel. Euhh... ander onderwerp.

Zo dus: wat was er dan wel sterker dan mijzelf? Waaraan heb ik mij laten vangen? Ik ben opnieuw blijven hangen bij het voetbal op tv. Uit verveling, of toch een beetje benieuwd naar hoe de Belgische ploegen zich uit de Europese slag zouden trekken? Gek dat een ploeg als Brugge na heel wat nationaal gekrassel dan toch weer uitpakt met een kletterende zege, of hoe een verweesd Anderlecht gewoon de zwakke  lijn doortrekt en andermaal zijn eigen vonnis tekent. Wat een orakelende wanhoopcoach ook mag beweren over zijn spelersgroep. Dat Genk zonder zijn goede spel van de voorbije weken en bij momenten onherkenbaar, nog terugkrabbelt en een puntje meepikt. Er evengoed in de slotfase nog twee laat liggen zelfs. Wat mij het meest is bijgebleven en dus de sterkste indruk heeft nagelaten is de hopeloos geslagen indruk van miserie en ongeluk die Thierry Henri uitstraalde tijdens zijn match met Monaco. Ja, 0-4 en met de billen bloot tegen Brugge. En ondertussen nog niet kunnen winnen met die Franse voetbalmiljonairs. Wel een dik contract getekend met tussenkomst van een of ander scabreus makelaarsfiguur. Blij is hij er zeker niet van geworden. Ik pik er maar één foto uit, maar in deze stijl zijn ze allemaal sinds hij de Rode Duivels heeft verlaten. Was het daar dan zo slecht voor hem? Wat deed hij daar, buiten heel veel babbelen met de vedetten. Een luxejob zonder verantwoordelijkheid. Wel niet in de picture. Wat heeft hij vroeger dan gedaan? Hij werd topscorer voor het Franse nationale team, maar is vooral bekend van zijn handsbal en daaruit volgende doelpunt dat Ierland weghield van het WK 2010. Een valsspeler dus... en nog steeds ongelukkig. Monaco? Foute keuze, jongen. 

M . A . F . F . I . A . ...

BIJGEVOEGDE TEKST ONDERGESNEEUWD DOOR SPORTIEVE POSIVITEIT IN VORIG BERICHT...

"... Over veel meer centen gaat het in de donkere krochten van de voetbalorganisaties. "Operatie Schone Handen" en wat het tot hiertoe losmaakte in de Belgische voetbalwereld was voor de buitenwacht maar een eerste stap. Gelijktijdig hadden de onderzoeksjournalisten van internationale kranten blijkbaar hun handen vol aan gelekte informatie die FIFA en UEFA in het aller kwaadaardigste daglicht zou plaatsen. De geest is uit de fles. De zotste verhalen komen eerst, en net omdat er zoveel geld mee gemoeid is zijn ze waarschijnlijk van begin tot einde nog waar ook. Omkoperijen op alle vlakken, drukking óp en óver het randje van de afperserij. Clubleiders, politiekers, de hoogste posities in de internationale voetbalorganisaties, oligarchen van alle slag... alle hoofden blinken van de "goede" boter! Ben benieuwd waar dit gaat eindigen. En nog meer waar het allemaal toe of langs gaat leiden? Of toch geen interesse. Maffia? Ik zei/schreef: M . A . F . F . I . A . ! ! ! ! Waanzinnige verhalen om de aandacht van de echt belangrijke zaken af te leiden? En dus... blijkt voetbal nog maar eens de meest importante bijzaak in en naast het leven  op deze hele aardkloot te zijn. Jammerlijke schande en zelf gezocht gezichtsverlies. 

Ooit opperde ik dat "Stoffel" - van de Fabeltjeskrant schildpad! - de foute voornaam is om met enige kans op succes aan Formule 1-rijden te gaan doen. Net zo krijg ik een raar gevoel in mijn darmen en een vieze smaak in de mond als een "Infantino" aan de top van een wereldwijde geldmachine als  de FIFA verschijnt. Dit loopt fout af, Gianni. Je hebt het blinkende boterhoofd al mee en als Italiaan moet je maar al te goed weten hoe het met die doos gaat. Mocht je daar nog aan twijfelen? Die "John" van Football Leaks zorgt er wel voor dat je het gaat snappen.  De doos van Pandora, inderdaad..."

Nina en Pandora...

Zwierig zwaaiend aan de leggers van de ongelijke turnbrug. "Onze" Nina Derwael schrijft Belgische turngeschiedenis op het WK Gymnastiek in Doha. Zij verdient met haar gouden medaille de kop van mijn blogartikel én een foto voor de Facebook-link. 't Is misschien niet veel, maar hiermee respecteer ik wel de prestatie verhouding. Wie in een mondiale sport de wereldtop achter zich kan laten en zelf plaatsneemt op het hoogste schavotje verdient alle achting. In de ogen van de Internationale Gymfederatie betekent dat 2635 €.

Prachtige sport, keihard trainen, zware individuele druk, en massa's geld voor de federaties via de organisatie in een oliestaat. Alles voor het geld en weinig tot niks voor de atleten. Het kan die turners/turnsters blijkbaar niet deren: de eer en de roem weet U wel. Sportvrouw van het Jaar 2018 !!! 

Over veel meer centen gaat het in de donkere krochten van de voetbalorganisaties. "Operatie Schone Handen" en wat het tot hiertoe losmaakte in de Belgische voetbalwereld was voor de buitenwacht maar een eerste stap. Gelijktijdig hadden de onderzoeksjournalisten van internationale kranten blijkbaar hun handen vol aan gelekte informatie die FIFA en UEFA in het aller kwaadaardigste daglicht zou zetten. De geest is  uit de fles. De zotste verhalen eerst, en net omdat er zoveel geld mee gemoeid is zijn ze waarschijnlijk van begin tot einde nog waar ook. Omkoperijen op alle vlakken, drukking en op het randje van afperserij. Clubleiders, politiekers, de hoogste posities in de internationale voetbalorganisaties... alle hoofden blinken van de boter! Ben benieuwd waar dit gaat eindigen. En nog meer waar het allemaal toe of langs gaat leiden? Maffia? Ik zei/schreef: M. A. F. F. I. A. ! ! ! ! Waanzinnige verhalen om de aandacht van de echt belangrijke zaken af te leiden? En dus... blijkt voetbal nog maar eens de meest importante bijzaak in het leven te zijn. Jammer. Ooit opperde ik dat "Stoffel" - van de Fabeltjeskrant schildpad! - de foute voornaam is om met enige kans op succes aan Formule 1-rijden te gaan doen. Net zo krijg ik een raar gevoel in mijn darmen en een vieze smaak in de mond als een "Infantino" aan de top van een wereldwijde geldmachine als  de FIFA verschijnt. Dit loopt fout af, Gianni. Je hebt het blinkende boterhoofd al mee en als Italiaan moet je maar al te goed weten hoe het met die doos gaat. De doos van Pandora, juist...

Vertel eens...

Vertel eens, hoe ben je vandaag de dag doorgekomen?

Met herinneringen, steeds meer herinneringen ophalen aan steeds meer mensen die er niet meer zijn. Die ik al heel lang mis, of nog maar net, maar die ik nooit wil vergeten. Waar ik zo uitgebreid over kan vertellen of net veel te weinig over weet, omdat "zij'" maar heel even bij ons was.
En net vandaag las ik dit gedicht van Bert Deben.
Voor kleine Niké Évora en al die anderen...

De dood zou liefde moeten zijn
waarin men mild kan overgaan
naar wat men noemt een nabestaan
een zachte straal van zonneschijn

waar het volmaakt is en voldaan
bevrijd van elke angst en pijn
de dood zou liefde moeten zijn
waarin men mild kan overgaan

de grens een nevelige lijn
tussen beschut zijn en ontdaan
waarbij je toch niet echt verdwijnt
geen einde maar een nieuw ontstaan
de dood zou liefde moeten zijn 

Bert Deben
2018                                                                                                                              Merci, Bert....