Heb het deze keer met eigen ogen zien gebeuren. Hoe op het scherm van mijn ouwe iPhone de tijdsweergave in één automatische klik van 2:59 naar 2:00 sprong. Terug sprong, inderdaad. Heerlijk nachtelijk plasmoment dat ik nooit meer ga vergeten. En neen, het was niet naast de pot. Ik stapte, zij het niet geheel fris en monter, vanaf de eerste seconde mee in wat nu voor mij misschien wel het definitieve winteruur gaat worden. Binnen hoeveel jaar gaat men weer beginnen onderhandelen over een jaarlijkse tijdsaanpassing? Toch is het nog niet zover, we gaan er eerst nog een nachtje over slapen en er middels een coördinator proberen uit te komen of we voor de afschaffing gaan en zo ja, waar we dan wel voor gaan kiezen. Ik lach er af en toe zelf ook wel mee, maar als je erover nadenkt is het nog niet zo'n eenduidige kwestie. Noem het gerust "complexe materie". Dan maar over naar...
het Winteruur, in dit geval met een grote hoofdletter. Wim Helsen in al zijn eenvoud en ingehouden glorie op de bank met een gast die een zelfgekozen tekst komt voorlezen en bespreken. Vanaf nu weer elke avond een heerlijk dagafsluitend televisiemoment op Canvas. Met een vervanger voor Boris, de zwijgende copresentator op of naast de zetel die afgelopen zomer zijn laatste loodje legde. Benieuwd of de nieuwe Golden Retriever de oude gaat doen vergeten? Het mag dan al afhangen van de gast en zijn tekst, de formule en presentatie kunnen mij op dat moment voor het slapengaan wel bekoren. Ik kijk er al naar uit, en mocht het af en toe eens te laat worden... op Youtube zijn de beste afleveringen blijvend te herbekijken. De hele wintertijd lang, die periode met "winteruur" zonder capitale, en wellicht nog langer. Daar kan de Europese coördinator werk van maken.
De seizoenen doen hun uiterste best om te zijn wat ze horen te wezen, en toch gaat het soms wat snel. Of hoe moet ik de flitsende overgang van uitgesponnen nazomer naar plotse wintertemperaturen interpreteren? Van de ene dag op de andere, en zo liep ik vandaag mijn 1 kruk-wandeling voor het eerst achter mijn eigen condenserende ademwolkjes aan. Met frisse knieën, dat ook. En één koude hand. Grijs wolkendek, maar geen regen. We slaan de herfst toch niet over zeker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten