Alles heeft zijn tijd...

Moest dringend weer aan de slag... Die TOP 12 komt er natuurlijk niet vanzelf. Tussendoor kruisten zoveel dingen en gebeurtenissen mijn pad dat zelfs een toegewijde Polo daar niet zomaar één-twee-drie mee weg had gekund. Laat staan een 'on hold' gestelde. Gele hesjes alom, ontevreden burgers en 'casseurs' eerste klasse. Van Mei '68 naar December 2018. Zwarte-, roet-, tot  en met regenboog-Pieten aan toe die de Sint mogen assisteren en begeleiden. Veel werk op de pakjesplank. Een migratiecharter dat finaal toch stokken in de politieke wielen komt steken en waar de gekozenen van het volk geen raad meer mee weten. Een ouwe basketvriend die potten breekt in The Voice Senior, het afscheid van een oud-Pito-collega die het tijdelijke voor het eeuwige inruilt en op dezelfde dag nog maar eens vasthouden aan wat we hebben en herinneringen ophalen met enkele Rommeshoef-brothers. Tegelijk plannen maken voor een volgende klasreünie: Rethorica  '69 ligt binnenkort 50 jaar achter ons. Alles heeft zijn tijd (gehad)... En dan heb ik het nog niet over mijn actuele leeswerk: De Medici van Matteo Strukul. Vijftiende eeuw, en dus hebben ook die hun tijd gehad. Dan maar naar het heden: de fotografie-draad oppikken. Tijd om nog eens een tentoonstelling op te zoeken. En jawel, met een ex-Pito-collega tussen de exposanten. Prachtige beelden, Maria D. Supersnelle sluitertijden, die genieten haar voorkeur. Er komt een moment dat ik je vraag om er ook hier eentje te posten. Kunnen we met z'n allen genieten van je kunstwerken. Of toch nog volgend weekend naar de Look-expo in het Ravenhof van Stabroek. Ook dat heeft zijn tijd...