BBB

BLAUWE BOMPA BEER. Waartoe een paar dagen aan zee ook al kunnen leiden? Staat bij één van de talloze kunstgalerijen op de Zeedijk in Knokke. Ooit in kleine versie cadeau gegeven aan Witse. Kleinzoon die ondertussen groot werd. Vandaag 14. HBD Wits'!!! Dan nu maar een foto van  een grote bompa beer voor de flinke vriend van Erik en Raf. Een heel bijzonder trio. Meer uitleg hierover enkel beschikbaar via PM. We hebben ondertussen zijn zus Joke uitgezwaaid bij haar AFS-vertrek naar de Dominicaanse Republiek. Een jaar lang de wereld bekijken en beleven vanuit een heel ander standpunt. Net als haar mama, oom en tante in de jaren '90. Na de heerlijk mooie woorden van "ons Bie" bij het vertrek van haar dochter doet de blauwe beer er goed aan  een moment van stilte in te lassen. Nooit fout om deemoedig een stap terug te zetten, te buigen en mee te genieten van zulke fijngevoelige teksterij. Gevolg: een tsunami aan empathische waardering en warme reacties op haar Facebookbericht. Geluk, tevredenheid, begrip en acceptatie. Chapeau!!! Losgelaten, napraten, beetje bekomen, weldoende siësta en op naar de volgende. We sluiten de dag af op het verjaardagsfeest van Katrijn. 40. Wens haar nog een deugddoende voortzetting en veel voldoening in het leven. Smeer uw kuiten maar in, "mevrouw"!! Het was een party om u tegen te zeggen. Wat zeg ik? Om "U" te roepen en te brullen, om in een babbel boven de dj-decibels uit te komen. Was nodig  om de laatste nieuwtjes uit te wisselen met andere Salamanca-bendeleden. Waren weer goed vertegenwoordigd. En daar bovenop een hele meute ex-collega's waarmee heer Polo het Instituut in Stabroek bevolkte. Daarmee moest nog veel doorgesproken worden. Hartelijk weerzien, deugddoende babbels, grappen en grollen, knipogen en bulderlachen. Alsof het gisteren was. Neen, ben er al acht jaar tussenuit. Da's lang. Niet te geloven. Merci voor 't feest Katrijn, en met velen afgesproken dat het niet zo lang meer moet duren voor we elkaar weerzien. Leven als een blauwe bompa beer. Een aanrader. 

Het grote Oesjma drama

DE EERSTE MAAND zit er weer ruimschoots op. MMMP ging rustig aan zijn vijfde jaargang in. Enkele eerder aangekondigde wijzigingen in  de uitvoeringsvorm zijn doorgevoerd en blijkbaar zonder enig probleem door het publiek verteerd. Heb toch geen opmerkingen of reacties gekregen. Dat kan natuurlijk óók al een gevolg zijn van de warmte/hitte die we de laatste dagen in gestaag toenemende mate te verwerken krijgen. En net daarvoor, eigenlijk op een als "zwaar doorregend" aangekondigde dag, wendden wij de steven Yellowwaarts om naar goede gewoonte een dagje te gaan feesten met de Oesjmacharas. Geen actuele foto's van, dus dan maar eentje uit 2010. Een mini-Oesjmachara die de luchtballonnen verwelkomt. Heerlijk was dat toen, en ook nu weer Er heeft altijd enige twijfel bestaan over de schrijfwijze van dit verschijnsel. Hier houden we het op de versie met "ch". Door de jaren heen is evenwel ook een verkorte en meer alledaagse variant ontstaan en spreken wij tegenwoordig meestal over "Oesjmas". Deze etymologische kronkel om de verwijzing in de hoofding van dit bericht te verklaren. Nu u weet over wie het gaat, tijd voor de kadering van het "drama". 

Daartoe lijkt het mij nuttig gebruik te maken van een selectie uit de WhatsApp-jes die recentelijk binnen de gelijknamige groep gepost werden. Eens de klassieke aankondigingen, afspraken, overwegingen, evaluaties, blijken van wederzijdse respect en dankbetuigingen na het evenement gepasseerd waren kwam er een eerste alarmerend bericht: 

ND: Zijn er bij de Oesjmachara's nog die symptomen van buikgriep gekregen hebben? B in T, J en F in     H, en wij gisteren na een bezoek aan mijn zus in Tholen. Vandaag veel geslapen, nu al iets beter. 

Al snel met deze reactie als gevolg:
BD: Haha, ik wou net hetzelfde vragen... lig ook al een hele dag als een slappe vod in de zetel 

Toen leek het hek helemaal van de dam en was de vloedgolf van reacties niet meer te stuiten:
LiV: Aiai, C had vorige week al wat buikgriepachtige symptomen. 
      A gisteravond/nacht. Maar hij zegt dat het een toxine is. 
PV: Wij nog vrij van alles. 
K: Wij zijn ook oké 
E: Ik ben nu ziekig, maar dat lijkt me wat te laat om nog van zaterdag te dateren
LP: Hier alles naar wens :-) Een toxientje, en wat moeten wij ons daarbij voorstellen? 
K: Van de warmte gisteren en vandaag?
LiV: Zoiets, maar omdat iedereen het heeft denkt hij eerder aan een ééndagsvirusje. Iets van het eten lijkt onwaarschijnlijk, dan zou het de avond of dag na de bbq optreden. We moeten in het vervolg niet meer zo hartstochtelijk kussen!
T: Ik ben zaterdag zelf al enkele keren... moeten gaan en 's nachts ziek geworden. Ben nu enkele dagen van de kaart. 
AD: Oei oei oei...
        Ikke voorlopig nog geen last
LiV: Aiai, T... voor of na het eten?
T: Er na. Niet opgevallen? Ik heb dat hele tijdschrift op jouw toilet uitgelezen. 
LiV: haha, al sjans dat er een tijdschrift lag
       lastig om te weten van wie of wat het komt. gelukkig moeten we nu allemaal rustig aan doen met          de warmte, kunnen we het uitzweten. 
BD: Is toch niet zo moeilijk... is oesjma-xine
LeV: Ik ben ook maandagavond  hier in Anzère aangekomen met onpasselijk gevoel. Deze nacht overgegeven. Vandaag heel de dag gevast. Nu is het wat beter. 
AV: Dit is de 'wraak van de Oesjma', als bewijs dat hij bestaat. 
LiV: jep! vannacht zelf ook slachtoffer geworden. A's diagnose: 'hyperaccuut virus', een beetje zoals ebola maar we noemen het oesjma... springt van de ene naar de andere. Je krijgt het of je krijgt het niet, volgens A. 
NP: Topdokter! Moet meedoen aan gelijknamig programma. 
ND: Nest P blijft gespaard!?! Wat zou er met het aperitief gebeurd zijn? Of zat er iets in de ijsjes? Zullen we een commissie samenstellen om het onderzoek te leiden?
LiV: Volgens de topdokter heeft het niets met het eten te maken. Enkel met elkaar. Iemand heeft een beest binnengebracht... Wie was eerst?
LP: West-Vlamingen zijn gewoon het sterkste ras... Allemaal verhuizen kan een oplossing bieden. 
LiV: Ofwel het beest al doorgemaakt en doorgegeven?
K: Ik zou dat beestje willen... Ik ga al 3 dagen niet naar de wc...
LiV: Movicol is anders iets aangenamer dan 'het oesjma beest'

Waarna volgend statement de lange conversatie afsloot:
MD: Montezuma heeft een waardige concurrent. 

De grote Oesjmachara mag tevreden zijn en terugblikken op weer een geslaagde bijeenkomst waarop hij ditmaal ten overvloede zijn stempel heeft gedrukt. Dit grote Oesjma drama verdient absoluut een ereplaats in de annalen van onze stam. Oesjma - Oesjmaa  - Oesjmaaa - Oesjmaaaa - Oesjmaaaaa. 

Ook nu weer aan u allen...

Nog steeds de mooiste tekst die heer Polo te horen kreeg, ook dit afgelopen jaar. Tot op de valreep en dus de laatste opvoering van SCHOFT in Zaventem. Het slotnummer van Raf Walschaerts in de theatershow van Kommil Foo. Met waanzinnig mooie muziek en een parlando zoals alleen hij dat brengen kan, een inhoud die veel meer doet dan raken, de nagel op de kop, die blijft hangen, blijft plakken. Het uitgekozen fragment lijkt mij dusdanig universeel dat ik het u allen toewens voor de feestdagen en het ganse komende jaar. Kan op dit moment niks beters bedenken...

( tekst: Raf en Mich - muziek: Raf   --   2019-kaartjes: Caro Orca ) 

  

Kom hier dat ik u draag

Aan de man die ’s ochtends opstaat bij wie het leven als een natte dweil keihard in zijn gezicht slaat − die met de moed der wanhoop zijn koffie drinkt, zijn krant leest, zijn dikke hond uitlaat − aan de vrouw op de fiets met het kind, manmoedig vechtend tegen de regen en de stugge wind, die zich afvraagt wanneer dat lang verwachte droomleven nu eindelijk begint − aan de buschauffeur, aan de bakker op de hoek en zijn Thaise vrouw − die zo mooi lacht en honderduit praat, − maar waarvan je met de beste wil van de wereld geen woord verstaat − aan de mannen achter de vuilniskar − aan de jongens op de tram − aan de kerel op het dak, met z’n thermos en z’n boterham aan die man, die moedige man, die man die weigerde te haten, ook al werd hem het grootste onrecht van de wereld aangedaan − aan die dichter die moest zwijgen, die moest kruipen, maar die in zijn eigen hoofd steevast pal rechtop bleef staan − aan elke godvergeten zuiper in elke godvergeten kroeg, die meebrult met het refrein − aan de minister en zijn nachtrust, aan de boer met kiespijn − aan de mensen in de zaal, stuk voor stuk, allemaal 

kom hier, kom hier dat ik u aan mijn borst druk − kom aan mijn hart, dat ik mijn hand haal door uw haar − dat ik u kan vragen of ge iets wilt drinken, koffie misschien, eventueel een glas wijn − en dat gij dan kunt zeggen dat ge liever alleen wilt zijn, ook goed − maar misschien hebt ge zin om te praten − om te vertellen wat er op uw hart ligt, op uw schouders drukt, elke twijfel, elke gemiste kans, elke niet gestelde vraag − wat ge in de loop der jaren allemaal hebt beloofd en geloofd en waar ge nu misschien spijt van hebt elke overwinning, elke nederlaag − kom hier, dat ik u draag − kom hier, dat ik u draag  aan het magere meisje, aan de jongen op de brug − aan de oude vrouw met haar tas en haar kaarsrechte rug − aan de buurvrouw en haar onvermogen om simpelweg content te zijn − aan het pasgeboren kind dat alles al weet − aan Marcel die er nooit echt bij hoorde, gewoon omdat hij veel te veel zijn best deed − aan Marie, aan Lisa, aan André, aan jou kom hier, kom hier dat ik u aan mijn borst druk − kom aan mijn hart, dat ik mijn hand haal door uw haar − dat ik u kan vragen of ge iets wilt drinken, koffie misschien, eventueel een glas wijn − en dat gij dan kunt zeggen dat ge liever alleen wilt zijn, ook goed − of dat gij aan mij vraagt of ik iets wil drinken − want misschien heb ik wel zin om te praten − om te vertellen wat er op mijn hart ligt, op mijn schouders drukt, elke twijfel, elke gemiste kans, elke niet gestelde vraag − wat ik in de loop der jaren allemaal hebt beloofd en geloofd en waar ik nu zo’n spijt van heb − elke overwinning, elke nederlaag − kom hier dat ik u draag − kom hier dat ik u draag...                                   

 Aangename feestdagen gewenst

Marco Polo

De lappenmand...

De driekoningen waren het land nog niet uit of heer Polo had zijn derde oplawaai al te pakken. Het ziet er naar uit dat dit niet mijn sterkste winter gaat worden. Drie keer scheepsrecht? Darmen deden raar, slappe benen, moe en slapen als een marmot. Nieuwjaarsfeestje met de 'kouwe kant" lukte nog net, ondanks een sputterende onderrug. 's Nachts volledig uitgeteld en gevloerd: passen voor De Mondtjes-reünie en constant slapen. Ondanks een lichte beterschap toch maar de appelbollen en worstenbroden aan mij voorbij laten gaan. Voor zover ik mij kan herinneren was dit de meest verloren maandag van mijn leven. En dan toch weer beter, bloedprik en controle op infectie is negatief. We houden ons nog even staande en met enige slimmigheid neem ik de tijd om naar mijn verhakkelde lichaam te luisteren. Rustig aan dus, niet overdrijven. Maar wel opnieuw tot enige gematigde actie overgegaan. 

Sinds lang nog eens de Polder ingetrokken. Samen met Pjottr op zoek naar het jonge Galloway-geweld. En ja hoor, eentje gespot die ik nog niet eerder gezien had. Wellicht de jongste van de bende. De enige die nog geen oormerken draagt. En weer geen gewone: "Kijk, ik kan met mijn tong in mijn neus...!!" Grote broer "2971" houdt een oogje in het zeil, want met die oude Belgen weet je maar nooit. Enfin, het deed deugd om nog eens op foto-safari te zijn en de komende dagen volgt er zeker meer. Maar nu zaten we in tijdsnood: er stond een afspraak in onze agenda. 

Nieuwjaarsreceptie op ons Instituut, te Stabroek. Toasten op het nieuwe jaar met een aantal ex-collega's en zij die op pensioen gingen opvangen in de PitoPlus-gemeenschap. We worden ouder, papa. Maar er waren versnaperingen zat, drank voor iedereen en dus werd het een lange gezellige namiddag met veel deugddoende babbels. Het was de hoogste tijd dat we daar werk van maakten, hetgeen dan ook met veel plezier gebeurd is. Ernstige gesprekken, bezorgde blikken en empathische luistermomenten. Reis- en/of andere plannen toelichten, zacht gegniffel bij onverwachte onthullingen,  schouderkloppen en warme omarmingen tot bulderende lachsalvo's aan toe. Het was er weer allemaal. We kunnen er weer even tegen. Tegen de 30 dagen zonder vlees, zonder alcohol, zonder klagen, zonder suiker... en wat wordt het volgende? De "30 days of bullshit"? Da's dan waarschijnlijk ook in de Polder te doen...

Start van een twijfelaar...

2 januari had ik als rustdag ingeroosterd. Bleek achteraf nog niet zo slecht bekeken. De jaarwisseling zelf heb ik met de nodige horten en stoten moeten ondergaan. Van oud op nieuw zo goed als 24 uren in bed. Moe, flauw, plat... Dat had mij voor de kerst ook al parten gespeeld, en nu dus "opnieuw". Geduld en rusten. En dan toch maar weer in actie. 3 en 4 januari werden na heel lange tijd, en volgens plan, nog eens aan het basketbalspelleke gewijd. Op het veld dan nog wel. Waar het allemaal ooit begon voor mij, in Essen. Op vraag van Joris VM enkele trainingsmomenten met zijn U12 ploegje. Toffe gasten, jongens en meisjes. Leuke sfeer en goed gewerkt. Ieder op zijn niveau, naar godsvrucht en vermogen. Daags nadien had ik stramme spieren en stijve knieën. Maar hield er wel een verdomd goed gevoel aan over... 

Eind' 2017 was als naar gewoonte gewijd aan het picturale jaaroverzicht. Wat die foto's betreft kan ik U melden dat het Antwerpse Havenhuis met de meeste aandacht is gaan lopen, terwijl foto's 1, 2 en 9 dan weer de meeste/beste commentaren kregen. 2018 lonkte al snel, maar of ik er echt werk van zal maken?

Ondertussen hebt U allicht gemerkt dat ik wat heb bijgeklust op Facebook. De zwart/wit foto-challenge vanwege "ons klein" heeft mij dagelijks een eerste stapje helpen zetten. En dus is de twijfel die de kop had opgestoken, wegens gezaaid tijdens en vanwege mijn minder blakende periode van welbevinden, verdwenen. Stap voor stap, met kleine beetjes. Kwestie van weer op dreef te raken. Als opener geen vijf-voor-twaalf, maar wel iets in dien aard. Edoch, "geen uitleg" was er gevraagd. So, no comment...

Waar ik wel een woordje uitleg bij verschuldigd ben is deze foto. Driekoningen, 6 januari. Hij kwam eerder al eens in het blogstuk voor, maar vanochtend heb ik mij voorgenomen om vanaf nu dé Jos en zijn drie kompanen op te voeren als MP's enige echte "drie koningen".  En vanwege de prikkel door de lopende challenge telkenmale in zwart-wit. Hiermee hoop ik dan maar dat de twijfelaar in mij zijn 2018-start niet heeft gemist...

Aan u allemaal...

De mooiste tekst die heer Polo het afgelopen jaar te horen kreeg. Van Raf Walschaerts, in het slotnummer van SCHOFT, de actueel lopende theatershow van Kommil Foo. Met waanzinnig mooie muziek en een parlando zoals alleen hij dat brengen kan, een inhoud die veel meer doet dan raken, de nagel op de kop, die blijft hangen, blijft plakken. En waarvan een fragment mij dusdanig universeel lijkt dat ik het u allen toewens voor de feestdagen. Hopelijk houden wij het ook vast. Stel dat we het in 2018 al kunnen/moeten gebruiken... 

( tekst: Raf en Mich - muziek: Raf   --   2018-kaartjes: Caro Orca ) 

  

Kom hier dat ik u draag

Aan de man die ’s ochtends opstaat bij wie het leven als een natte dweil keihard in zijn gezicht slaat − die met de moed der wanhoop zijn koffie drinkt, zijn krant leest, zijn dikke hond uitlaat − aan de vrouw op de fiets met het kind, manmoedig vechtend tegen de regen en de stugge wind, die zich afvraagt wanneer dat lang verwachte droomleven nu eindelijk begint − aan de buschauffeur, aan de bakker op de hoek en zijn Thaise vrouw − die zo mooi lacht en honderduit praat, − maar waarvan je met de beste wil van de wereld geen woord verstaat − aan de mannen achter de vuilniskar − aan de jongens op de tram − aan de kerel op het dak, met z’n thermos en z’n boterham aan die man, die moedige man, die man die weigerde te haten, ook al werd hem het grootste onrecht van de wereld aangedaan − aan die dichter die moest zwijgen, die moest kruipen, maar die in zijn eigen hoofd steevast pal rechtop bleef staan − aan elke godvergeten zuiper in elke godvergeten kroeg, die meebrult met het refrein − aan de minister en zijn nachtrust, aan de boer met kiespijn − aan de mensen in de zaal, stuk voor stuk, allemaal 

kom hier, kom hier dat ik u aan mijn borst druk − kom aan mijn hart, dat ik mijn hand haal door uw haar − dat ik u kan vragen of ge iets wilt drinken, koffie misschien, eventueel een glas wijn − en dat gij dan kunt zeggen dat ge liever alleen wilt zijn, ook goed − maar misschien hebt ge zin om te praten − om te vertellen wat er op uw hart ligt, op uw schouders drukt, elke twijfel, elke gemiste kans, elke niet gestelde vraag − wat ge in de loop der jaren allemaal hebt beloofd en geloofd en waar ge nu misschien spijt van hebt elke overwinning, elke nederlaag − kom hier, dat ik u draag − kom hier, dat ik u draag  aan het magere meisje, aan de jongen op de brug − aan de oude vrouw met haar tas en haar kaarsrechte rug − aan de buurvrouw en haar onvermogen om simpelweg content te zijn − aan het pasgeboren kind dat alles al weet − aan Marcel die er nooit echt bij hoorde, gewoon omdat hij veel te veel zijn best deed − aan Marie, aan Lisa, aan André, aan jou kom hier, kom hier dat ik u aan mijn borst druk − kom aan mijn hart, dat ik mijn hand haal door uw haar − dat ik u kan vragen of ge iets wilt drinken, koffie misschien, eventueel een glas wijn − en dat gij dan kunt zeggen dat ge liever alleen wilt zijn, ook goed − of dat gij aan mij vraagt of ik iets wil drinken − want misschien heb ik wel zin om te praten − om te vertellen wat er op mijn hart ligt, op mijn schouders drukt, elke twijfel, elke gemiste kans, elke niet gestelde vraag − wat ik in de loop der jaren allemaal hebt beloofd en geloofd en waar ik nu zo’n spijt van heb − elke overwinning, elke nederlaag − kom hier dat ik u draag − kom hier dat ik u draag...                                   

 Aangename feestdagen gewenst

Marco Polo

Oesjmachara-feesten 2017...

Geen woorden voor. Net als goede wijn behoeven de reünies van deze familie-/vriendenkring geen krans. Wie A zegt moet zich uiteraard ook aan B wagen, en dàt beste lezers, -innen en -essen, dat zou ons veel te ver leiden. Verbaal ga ik in deze sowieso tekort schieten, wat op zich dan weer catastrofale gevolgen zou kunnen hebben voor mijn eigen voeten. Neen, het wordt net als bij alle vorige edities: "What happened with the Oesjma's, stays with the Oesma's!!"

15 juli 2017 

OESJMACHARA'S  @  YELLOW

bij Liesje & Arne