Of is wat hierboven staat in de gegeven omstandigheden een te wrange boutade die 'hier en nu' niet op haar plaats is? Vanaf nu worden meningen en desbetreffende uitingen driewerf tegen het virtuele internetlicht gehouden en op alles en nog wat gescreend en beoordeeld. Hopelijk meet U mijn schrijvelarijen niet met een al te streng correcte, noch orthodoxe maatstaf en blijft verder lezen een optie. Zo niet, dan mag U van mij deze blog terug sluiten en komt U later maar eens terug. Als de zaken weer wat bekoeld zijn en we het (hopelijk) weer gewoon over en weer over het weer kunnen hebben. Of iets van dien aard...
De voorbije week zou het mij allicht te zwaar gevallen zijn om blogwaardig uit de hoek te komen. Hier was geen plaats om te relativeren en tegelijk werd elke discussie en afweging door iedereen en elk medium ten top gevoerd. Het is er dan ook naar: 'heel den bataklang' van aanslagen, terreur en klopjachten, met daarbij afgelaste manifestaties, persconferenties over noodtoestanden en oorlogsverklaringen...
Dat en de bijhorende stemmingmakerij maken dat het leven even niet meer hetzelfde is.
'Gelukkig' was er die 5 prenten-nominatie. De fotoselectie en digitale verwerking was al een week eerder gebeurd, en de bijhorende teksten heb ik die bewuste vrijdagavond in volledige afzondering uit mijn blogmouw geschud. De kladjes stonden vers in de wachtlijst, de titels waren op originele(!) orde gebracht, toen ik de eerste berichten opving over Parijs...
Daar gaat die week dan. Geprogrammeerde publicaties. Full-automatic, net als de wapens.
Verder pogen om het hoofd leeg te maken, de dingen op orde te houden. Met dank aan Raymond VhG:
In mijn hoofd is alles heel eenvoudig..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten