Moeke en Vake waren zo fier op hun eerste kleine: kijk hem gaan, sterke beentjes, forse knieën en een dikke poep. Die is hij nooit meer kwijt geraakt. Er was toen nog geen sprake van basketbal in Essen. Dan ga ik maar een visje pakken.
Een loopse jonge hond was hij, een fijne frisse knaap...
Het begin van een fantastisch leven, met ups en hier en daar een down, dat ondertussen al 64 jaren mijn deel is. Mag voor mijn part nog 46 jaren duren. Als ik mij niet vergis...
In de jaren vijftig beperkte mijn leefwereld zich tot de kleuter- en eerste jaren lagere school, tot het koertje in de Statiestraat en de moestuin in de Kleine Veldweg, tot mijne 'juu-kees' -paard op wieltjes- en de 'grote' visvijver in den hof op 't Molenheike, tot coiffeur Fons Van Hooydonck en kruidenier Sjaantje naast de deur. Voor Expo 58 hadden we toen geen centen, maar een treinrit naar Antwerpen lag wel af en toe binnen de mogelijkheden. En dan verder met de tram op familiebezoek in Boom. Op de radio was er zondagmiddag 'Opera en Belcanto': na de afwas zat Vake te dutten in de zetel en Moeke was aan 't breien, stopte onze sokken of zette knopen aan mijn of andermans broek. De rest van de muzikale bagage moet via Bobbejaan Schoepen, een jeugdvriend van moeder, of Edith Piaf en 'Josephine' Baker - haar heldinnen - tot ons gekomen zijn. Those were the days...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten