Life goes on...

We hebben een erg donkere week achter de rug en als ik het goed begrijp gaat het niet snel beter worden. Als simpele burger/eenvoudige boerenlul snap ik er niet veel van, en als dat tot op zekere hoogte toch het geval mocht zijn dan is dat al helemaal niet voldoende om daarop de weg naar een oplossing te sugereren. Vandaar dat ik mij onthoud van welke commentaar dan ook, het oeverloze geleuter aan praat- en andere nieuwsprogramma's overlaat en het zelfs vertik om ook maar een poging tot 'poezen posten' te ondernemen. Ik houd me bij het bloggen, want buiten de overlegkamers van de veiligheidsdiensten - waarvoor ik overigens alle respect heb - gaat het leven verder. Dat mag ik tenminste hopen, al is het niet 'gewoon'...
Zo zag ik net dat dit al de 51ste post van de MMMP is. Was het dan toeval dat het jubileum'50'nummer zoveel voeten in de redactionele aarde heeft gehad? Ging het 'toevallig' om een waar hoogtepunt in mijn muzikaal be-leven? Ik geniet nog na en mijn muziekkeuze wordt er tegenwoordig in zeer ruime mate door bepaald.

had het mezelf voorgenomen
en dus doe ik het ook nu
tijdens het bloggen
zusje
uit Lila Cortina 2010
van en door Derek

weer kippenvel
't is druk op de boerderij...

En ja, het was een bittere week die begon op een vrijdag de 13de. En ze is nog niet gedaan. Het wordt een lange. Om de miserie wat te vergeten heb ik mijn toevlucht gezocht in een typisch vrouwelijke reactie die blijkbaar ook bij mannen helpt: SHOPPEN!! Het was een hele tijd geleden dat ik mij vestimentair nog eens heb uitgeleefd. Net de voorbije week ben ik er weer aan begonnen: webwinkelen bij ESPRIT. Na drie dagen was het pakje er, en goed drie ùren later vertrok de volgende bestelling. Eerst een trui en een broek, daarna de 'karowe' oftewel geruite hemden. Meestal in de flanel. Klaar voor het nieuwe seizoen: laat de winter maar komen. Mijn woorden waren nog niet 'koud', of daar sierden de eerste ijsbloemen als naar goede hivernale gewoonte de noordoostelijk georiënteerde Veluxramen. Tijdens onze passage boven de poolcirkel leerde ik een en ander over de diverse klimatologische omstandigheden die in combinatie met andere meteorologische variabelen leiden tot zeer wisselende verschijningsvormen van het ijs- en/of sneeuwkristal. Deze mogen bij de categorie 'juweeltjes' gerekend worden. Het verraste mij geenszins. Het moest er net als andere dingen des levens uiteindelijk weer eens van komen. En dan was de timing nog niet zo slecht gekozen: de eerste ochtend nà ons Brammeman-Amsterdam-weekend. Happy birthday to you, my son! Voor de verandering kregen Polo en Pola nu ook een cadeautje, hetwelk ons aan de schrijftafel zal doen plaats nemen. De ouderlijke pen grijpen en diep in de herinneringen graven is de boodschap. Ook dat kan even duren. Misschien niet slecht om de huidige onnozelheden een plaats te geven door te 'vertellen' hoe het er vroeger aan toeging. Dat wordt grondig uitpluizen én positief verwoorden! En uiteindelijk mag blijken wat we ervan gebakken hebben. Hoe dan ook: het leven zal verder gaan.  Life goes on...