Weer zin in een triootje...

Er zijn van die momenten waarin de creatieve pijplijn overvol zit met ideeën en opportuniteiten. De actualiteit kan enorm vrijgevig zijn in deze, en aldus moet een eerzame blogger soms keiharde keuzes maken. Teveel is teveel, niet alles kan tegelijkertijd en dan wordt er geselecteerd. Maar wie of wat krijgt voorrang? I had to kill some of my darlings. Hopelijk (voor U en ook voor mij) komen die later  nog aan bod. En dus heb ik (nog maar eens) mijn buikgevoel gevolgd. De knipoog, de lach en de traan, de ooh!'s en de aah!!'s en het sportieve hebben het gehaald. Spektakel troef deze keer...

In de koers zijn er die er telkens iets speciaals van willen maken. Neem nu Peter Sagan, rocker in hart en nieren en superster tussen de sterren. Wereldkampioen en topatleet, een bolleboos uit de duizend. En toch is dat niet genoeg. Hij heeft zich blijkbaar voorgenomen dit seizoen het onderste uit de wielerkan te halen. Daartoe schuwt hij geen riskante combinaties noch stunts, maar geeft op die manier wellicht ook ongewild een stukje van zijn innerlijke zelf bloot. Of wat dacht U van zijn triootjes? De sprint-à-trois op de Via Roma bij de aankomst van Milaan - San Remo was er zo al eentje: ongelofelijk hoe die kamikazes daar nog overeind bleven. Kwiatkowski wint, de publieksprijs gaat naar de ultieme crazy-jump van Sagan en de prijs voor het gezond verstand naar Alaphilippe die toch maar even inhield naast al dat zotte geweld. 

Twee weken later, gisteren in de Ronde van Vlaanderen, was heer Sagan ook van de partij en had er blijkbaar weer veel zin in . Hield hij zich eerst nog wat (te lang?) gedeisd in de buik van het peloton, dan kon hij naar het einde toe andermaal niet weerstaan aan de drang en trok hij naar eigen voorkeur weer met twee vriendjes op pad. Iets te letterlijk en als het even kon op het kleine pad naast de kasseien. Deze keer liep dat minder goed af: bij de laatste passage van de Oude Kwaremont zocht hijzelf de confrontatie op met een nadarhekken. Niet zo verstandig bleek, want waar een renner zich nog in zelfbeschermende bochten wringt en uitwijkt als  Peter de Grote het weer eens uithangt dan blijft zo'n metalen afsluiting stug en koppig ter plaatse. Het  gebeurde in een flits: Sagan gevloerd, Van Avermaet mee ten gronde en Naesen die er zich voor de gezelligheid ook maar bijlegt. Weer een triootje voor onze Slovaakse levensgenieter. Dus toch een stellige neiging om wat dan ook het allerliefst met z'n drieën te doen...?? Drie venten plat voor Vlaanderens Mooiste. Een van hen herstelt zich nog enigszins van de klap en wordt alsnog tweede. Tweede, op een halve minuut, achter een ongenaakbare Philippe Gilbert die met een solo van nagenoeg 50 kilometer volgens velen een Merckxiaanse prestatie neerzette. Knap gedaan Phil, en dat zonder gebleekte haren... Proficiat!!