U mag het mij niet euvel duiden dat ik in de gegeven omstandigheden zo snel terug grijp naar een reeds eerder gebezigde titel. Het weze zo en het kon dus eigenlijk niet anders. Ik verklaar mij nader, want blijkbaar heeft het lot ermee te maken en eist de fauna haar rechten op. Het moet zijn dat de simpele vermelding van het boek en de open verwijzing naar later voor meer duiding de konijnen in kwestie in het verkeerde keelgat zijn geschoten. Zij eisen dus hun rechten op. Dat doen niet alleen de levende exemplaren die bij valavond door de paardenweide achter de Lansert dartelen, maar ook deze...
We troffen enkele van hen op dag twee, op weg in de auto naar een wandeltocht rond de Keijenhurk in de Landschotse Heide bij Middelbeers. Op de achterbank: "Kijk daar, konijnen.." Chauffeur Polo: "Ja, dat zal wel zeker..." Achterbank II: "Ja echt, kijk maar!" En inderdaad ze stonden gewoon heel origineel en mooi te zijn, en bovendien te koop. Om een lang verhaal kort te maken: in twee, drie stappen en na een extra rit naar de heide heb ik mij een twaalftal keunen aangeschaft. Zeven om te houden, da's een heilig getal. De vijf andere krijgen een plaats bij de kinderen in de tuin en op hun dakterras. Maar voorlopig bevolken elf van hen nog onze eigen Polderstadse tuin. Voilà, dus wederom een kwestie van konijnen...
Tijd om Watership Down nog eens er herlezen...
BeantwoordenVerwijderenDaar zeg je zoal iets!
BeantwoordenVerwijderen