Misty morning...

Bij het ontwaken kreeg ik gisteren een uitermate grijsgetint Polderstad voor ogen. Was dit ook de lente? Jazeker, maar het zou bijna alles kunnen zijn: zomer, herfst, winter... ja, zelfs lente in de Polder. One size fits all. Noem het dan maar een mistige morgen. Die eigenzinnigheid van de weergoden wilde ik dan ook nog wel eens op de pixelgevoelige geheugenkaart zetten. Snel in de broek, de trui en een muts en op stap doorheen het naburige natuurgebied. Et voilà, er waren nog wat tinten aanwezig. Niet de volle vijftig, maar toch. De rust, de stilte en op een weekdagse ochtend geen kat te zien.  Met de groeten van  de spin Sebastiaan, die wellicht wegens nattigheid niet in zijn parelmoeren web aanwezig was. Een mens moet niet (altijd) naar de andere kant van de wereld reizen om mooie dingen te zien. Met een traagzame ochtendvertreding in de nabije omgeving heb ik mezelf getrakteerd op een prachtige start van de nieuwe week. Een paar uur later kwam de zon erdoor en nu lijkt het wel zomer. De kleuren knallen van alle kanten, maar toch: die vroege grijzigheid lag mij wel. My way, my life...