50 tinten groen...

Vandaag is 'morgen' en dus begin ik er maar aan. We hebben, zoals gezegd, de voorbije week doorgebracht in Vessem, een deelgemeente van het Noord-Brabantse Eersel. Niet verder dan 89 kilometer van huis behoort het tot de regio Kempen die zich uitstrekken aan weerskanten van de Belgisch-Nederlandse staatsgrens. Niks bijzonders hoor ik U al zeggen, want dat hebben wij ook. Ja, U misschien wel en wij ook in de niet zoverre buurt van de Koekenstad, maar we bekijken en beleven het niet genoeg. Onze ogen gingen pas open toen we de allergewoonste wandelingen door de allergewoonste omgeving deden: van 'onze' Lansert tussen de boerderijen door langs de velden naar de bosranden. Voor heer Polo, die ruim veertig jaar geleden een van-Essen-aan-de-Hollandse-grens naar Antwerpen uitgeweken 'stadse poeper' werd, kwam de throw-back stevig aan. Ik stond weer als kleine jongen op de weivelden achter den Hondsdberg. Liep met mijn handen diep in mijn zakken langs de boorden van de Kleine Aa. Trapte met de fiets de kortste weg van 't Molenheike naar de Wildert, over het karrenspoor voorbij 't Modder. Maar nu dus 'gewoon' met kinderen en kleinkinderen langs de Vessemse beemden die op dit moment van het jaar groener dan groen staan te zijn. Meer moet dat echt niet zijn: doe mij maar 50 tinten groen...