Verloren maandag...

Natuurlijk zou het hier vandaag kort even over worstenbrood en appelbollen gaan. Ik woon toch in Antwerpen. Daar staat de eerste maandag na Driekoningen op de kalender aangestipt als "Verloren Maandag". Opdat U het nooit meer zou vergeten herhaal ik het hier nog één keer: de dag waarop iedereen thuis, met vrienden en/of op café appelbollen en worstenbrood eet. Voor meer informatie mag U genoegzaam even uitwijken naar déze link om Uw triviaal IQ wat op te vijzelen en meer te weten te komen over een in hoofdzaak Antwerpse traditie. Een gewoonte waaraan heer Polo niet wenst te ontsnappen. En dus heeft het mij gesmaakt vandaag.

De dag stond echter wereldwijd geheel in het teken van ene Major Tom die het hier voor bekeken houdt en zich hemelwaarts begeeft. Wie had kunnen vermoeden dat ik, voor het weekend vergeten kennis te geven van zijn verjaardag, dit niet meer zou kunnen rechtzetten.
In tegendeel zijn overlijden zou moeten registreren. Een typisch Bowiaanse wending van de geplogenheden. Ik dacht: hij wordt 69, en ik vergat het te vermelden in de vorige bijdrage. Geen nood: volgend jaar krijgt hij een apart item op de blog... dan wordt hij 70. Dat wordt hij dus nooit meer. Stel nooit uit. Zelfs niet tot morgen. Natuurlijk maakt het niet uit of hij hier al dan niet aan bod komt. Ik ga geen concurrentie aan met de wereldpers. Maar voor de volledigheid van mijn overzichten en om de eigen achterban er in een verre toekomst nog aan te herinneren wat voor straffe muzikant decennialang op onze achtergrond aanwezig was... David Robert Jones. Op een verloren Antwerpse maandag vertrokken naar Mars, de ruimte, de eeuwigheid. Hij had het nog moeten weten: verloren op maandag, met een appelbol en een worstenbrood...