Here we go again...

Noem het traditie, een goede gewoonte of tegen beter weten in dwangmatig handelen: gisteren klokslag Driekoningen, melde Uw dienaar zich in de rol van op rust gestelde paljas aan de poorten van een Stabroeks instituut. Op invitatie dan nog: de klassieke nieuwjaarsreceptie van PITO. Tijdens onze actieve periode konden we daar de instructies van de eerste "post-X-mas" personeelsvergadering wegspoelen. Voor het actuele corps is dat niet anders. Net als toen zijn er die een glaasje drinken, een babbeltje doen en dan vertrekken. Even zo goed is er ook nu een harde kern, anciens én ambitieuze jongeren, die meteen de brug naar de volgende werkdag pogen te slaan en van geen wijken willen weten. Zelfs wanneer de Pito-plussers na oeverloos bijkletsen en het obligate "taart eten achter het gordijn" de plaat poetsen blijft er nog een uiterst select gezelschap dat er niet om maalt de beker tot de bodem te ledigen. Ook de laatste hapjes moeten er nog aan geloven, en dat duurt wel even: er is altijd meer dan genoeg om ook de Mohikanen onder het personeel van voldoende voeding te voorzien. Goed zo jongens en meisjes, hiermee is de kop er weer af en kan iedereen vol voor de eindmeet in juni gaan. Dat zal er ook nu weer eerder zijn dan verwacht, en daarna grote vakantie, en het nieuwe schooljaar '16-'17 en kerst en de volgende nieuwjaarsreceptie. Zo snel gaat het echt, ja!!
Maar morgen gewoon én gezond weer op. Deal ??! Here we go again...