Een multi-sensoriële ervaring...

Het is er dan toch weer van gekomen. Onze Drie Gratiën trokken erop uit om gezamenlijk een nachtje Brussels 'Hell Hole' te koppelen aan een optreden van Stef 'Papa' Bos in de AB. Prima keuze, vind ik. 

Zo'n uitstap is traditiegetrouw het signaal voor 'de jongens' om malkanders companie op te zoeken.

Naar even goede gewoonte was Eksaarde wederom onze uitvalsbasis. Van daar zetten we deze keer koers richting Waterloo. Daar kan in dit gezelschap normaliter slechts één reden voor aangehaald worden, maar die is dan van zo'n overweldigende importantie dat ze zich gewillig in meerdere partities laat opdelen. Staan we aan de voet van de 'butte' en vang ik er al vier in één, zij het vrij duistere slag: de keizer, de helling, een flard van het panorama-gebouw en on top of it 'le lion'. Het was grijs en het waaide er ferm, maar het bleef droog. Daar konden zij die er op 18 juni 1815 aan de 'slag' moesten alleen maar van dromen. Het moet er een serieus vettige boel geweest zijn toen de legers van Wellington en Bonaparte de strijd aangingen. Wij vochten onszelf eerst de 226 trappen op om van bovenaf een blik te werpen op de wijde omgeving waarin het ultieme strijdgewoel zich heeft afgespeeld: het slagveld. De frisse neus was geheel gratis én inbegrepen. Voor een beter beeld daalden we even zoveel treden weer af en bezochten de panoramazaal. Daar is een in 1915 geschilderde 360º evocatie van de Slag bij Waterloo. Daarnaast en ondergronds ligt het nieuwe Le Mémorial 1815. Een prachtig en zeer instructief museum dat dateert van 2015. U ziet er zit logica in het geheel: 1815 de strijd, 1915 het schilderij en 2015 een modern museum. Soms wel een overdaad aan informatie, maar knap en zeer eigentijds gepresenteerd. Toppunt van de expositie is een 3D-projectie waar de bezoeker in het hart van de strijd terecht komt en gedurende een kwartier de sleutelmomenten van die memorabele 18de juni mee kan beleven. Het geheel krijgt van mij een vier sterren-kwotering. L' expérience multisensorielle is onbetwist ***** waard. "Vaut le détour", om het met een Michelin-term te zeggen. 

En dan blijft er natuurlijk nog de shop. Mooi aanbod van historische boeken, posters, kaarten, dvd's, t-shirts, souvenirs, spelletjes en andere leuke gadgets.  Speciaal voor 'de jongens': een fles Waterloo Triple Blond met bijhorende 'kelk', een keizerlijke presse-papier en voor mijzelf een exemplaar van WATERLOO, De laatste 100 dagen van Napoleon door Johan Op de Beeck. Dat wordt weer een bangelijke leeservaring. Ben ik vrijwel zeker van. Nu Steve Jobs' bio haar einde nadert moest ik toch voor iets nieuws zorgen. En waar konden we dan 's avonds beter heen voor het diner dan naar het Keysershof  in Sinaai. Ja, vlak bij ons basiskamp en sinds meerdere gelegenheden hoog op de lijst van betere eethuizen geplaatst door het vigerende triumviraat. Ook deze keer was er niks op aan te merken, integendeel: lekker gegeten en gedronken, prima service en geweldig gezelschap. Vrienden toch!!

En dan nu nog een speciale mededeling: "Morgen verschijnt er op deze blog een voorheen geplande publicatie. Geen doorverbinding naar Facebook deze keer, maar net als vroeger bij MMP een pure plaatsing op de blog. Eens zien wie dan de weg nog vindt naar MMMP." 

Een 'multi-sensoriële' test op lees- en/of kijkcijfers..??!