Dat het snel kan gaan in 't leven wisten we natuurlijk al lang. Twee weken vakantie zijn zo voorbij. Ook als je in Senegal zit. Terug naar de kou, en een dag later kom je te weten dat een bevriende collega-coach het niet gehaald heeft. Weer een die de strijd tegen kanker verliest en veel te vroeg zijn laatste time-out moet opgebruiken. R.I.P. Coach Walter Van Mieghem. En ook nu weer gaat het leven door...
Een weekend op stap met de Salamanca-gang. Omdat "ons klein" de pantoffels al enige tijd geleden aan de haak heeft gehangen hebben deze reünies steeds minder met basketbal te maken. Deze keer naar Ieper om na 100 jaar nog eens terug te blikken op wat zich daar tijdens de Grote Oorlog heeft afgespeeld. De zich telkens herhalende waanzin... Altijd weer pakkende ervaringen: het Memorial Museum van Passendaele, de loopgraven en de begraafplaatsen: Tyne Cot, Duitse kerkhoven in Langemark en Vladslo. En overal de verhalen van die smerige strijdtonelen, gasaanvallen, bombardementen, de vele duizenden slachtoffers die om tactische redenen worden opgeofferd. Belangrijk dat we dit kunnen delen met goede vrienden. Blijven herinneren is de boodschap. En samen naar de Last Post. Kippenvel...
Heer Polo heeft zich weer duidelijk in een dagboekstijl gewenteld om de bloggaten te overbruggen. Heb daar op dit moment zelf weinig problemen mee. Hieruit moge blijken dat samen vriendschap delen, bewustzijn onderhouden en afscheid nemen even zoveel waardevolle onderdelen van mijn dagelijks leven zijn. En dat die dingen, en nog veel meer, allemaal wel een keer samen vallen en zich tot een heus kluwen weten te vervlechten. Dan haal ik maar eens diep adem, schuif het Senegal-verslag even aan de kant en lucht mijn hart. Blijkt niet zo'n slechte keuze te zijn, en al helemaal niet moeilijk...
het was een GEWELDIG weekeinde
BeantwoordenVerwijderen