Zou het er dan toch van komen? Is de lente in aantocht? Volgens de kalender nog een dag of tien, maar daar zijn we hier te lande nooit echt zeker van. Sinds onze terugkeer uit Senegal hebben we aan atmosferische omstandigheden zowat alles gehad wat er "under Hoboken skies" te rapen valt. Temperaturen van -12ºC tot gisteren een heerlijke +17ºC. Zon en blauwe luchten, maar wees gerust: ook een gesloten wolkendek met regen, sneeuw en mist is ons deel geweest. Hoewel er tijdens het weekend heel wat op de kijk- en doe-kalender stond was het toch vooral een eerste weekend terug thuis in de Polder. Goed moment uitgekozen om opnieuw de wandeldraad op te pikken. Droog, een flauw zonnetje en niet te koud. De wilgenkatjes maken hun opwachting. De grijs-witte toefkes puilen uit vers opengebarsten botten. Hét signaal is er, dit loopt niet meer fout. Eén zwaluw mag dan al de lente niet maken, op de wilgenkatjes mag U rekenen om het voorjaar aan te kondigen. En dan zijn er ook de Galloways. Lang heb ik niet moeten zoeken, het pad leidde als vanzelf doorheen de braamstruiken naar een deel van de kudde die met de kleintjes in herkauw-modus lag. De '70, '71 en '72 zijn ferm gegroeid en lijken wel geblondeerd met hun dikke wintervacht. Nummer '73 had ik ook al gezien, maar nog niet met een oormerk. En dan is er nu ook de '74: een nakomertje in deze dolle bende, maar hij/zij (ik weet het niet zeker?) trekt al flink mee op met de anderen. Beschikt over een charmant snoetje en dus heb ik er weer een fotogeniek model bij gekregen. Het doet deugd: weer thuiskomen in de Polder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten