Neen, er staat geen woord te weinig in de aanhef. Eerder eentje teveel zelfs: de zon neemt hier bij het einde van de "grote vakantie"... een dagje vakantie. Vorige dagen was het nog genieten van hoogzomerse temperaturen, net niet puffen. Heerlijk, en op een fantastische lokatie. En dan betrok de lucht en ging het gisteravond zowaar regenen. Hadden ze hier al heel lang niet meer meegemaakt. Ben ik toch iets te overtuigend gaan "regendansen" om Yves, de 80-jarige eigenaar van de camping, een plezier te doen? Het is dus van de eerste keer goed raak geweest: een halve nacht hemelwater en nu ruim tien graden minder op de warmtemeters. Dan maar een blogske in elkaar boksen. Het twee weken-WiFi-abonnement werkt hier prima. Zelfs op ons eigen terras, en dus... geraakt ook deze Ruimtevaarder op een Zotte Morgen tot Aan de Meet. Want daar gaan we het vandaag mee doen. Toen we een kleine week geleden op weg naar de zon nog even Radio 1 binnen bereik hadden was er een zoveelste warm-up te horen voor de Lage Landenlijst, een top 100 van het betere nederlandstalige lied. U weet wel, liedjes die wegens beklijvende toonzetting en dankzij gemakkelijk verstaanbaar en kwalitatief hoogstaande verwoording van feiten en gevoelens o zo vast in het kopje blijven hangen. Voorkeuren kenbaar maken mag middels het inzenden van een zelf samengestelde Top Drie. Ging ik hier snel even doen, maar dat bleek onwaarschijnlijk veel moeilijker dan het eruit zag. Dus zou ik proberen de opdracht om te keren, en ging ik op zoek naar te deleten nummers: onbemind wegens onbekend leek een eerste optie, maar duidelijk niet de goede. Toen ik eraan begon, de lijst overliep en zo'n voor mij nobele onbekende ging aanklikken zat het spel pas goed op de wagen. Vakantietijd zat om te luisteren, én... mooi gedaan van het redactieteam: op dezelfde pagina de lyrics onder ogen te krijgen, te houden en mee te volgen. Heb nog ontdekkingen gedaan, en dan lijkt er van kaf nog nauwelijks sprake. Blijkbaar is des Polo's liefde voor het nederlandstalige lied zo groot en het aanbod in deze lijst zo goed dat een rationele keuze niet te maken valt. Klopt natuurlijk ook: hier komen emoties en buikgevoel aan te pas, en al helemaal geen wetten of praktische bezwaren... Niets heeft mij er dus van kunnen weerhouden om Raf & Mich - Kommilfoo op één te zetten. Niet zozeer de ruimtevaarder zelf dan wel zijn vertrek, van school maar ook "van hier tout-court", hakt er bij mij stevig in, net als het overschrijden van de aankomstlijn met en door Raymond. Zal ook ik blij zijn aan de meet? Of herneem ik net als zovelen mijn zotte zorgen, op het ritme van de zotte morgen? Met dank aan Zjef Vanuytsel. Het zot gaat er wat af met de jaren, de meet komt sowieso dichterbij en die ruimtevaarder... daar wil ik nog wel eens een klapke mee doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten