Het kan ook anders...

Het is augustus, mijn voorlopige wachttijd zit erop. Na de cardiale ingreep waarbij het de bedoeling was om de gestoorde aansturing van de hartspiercellen vanuit de pulmonale venen te isoleren, PVI in het meest "hartelijke" jargon, heb ik een maand geduld geoefend en mezelf klaar gestoomd. In die volgorde, inderdaad. Eerst staan, dan stappen en vervolgens lopen... Zo leerden we dat vroeger, en zo probeer ik het nu in praktijk te brengen. Het was niet helemaal van nul beginnen natuurlijk, zo erg was het nu ook weer niet. Maar toch dat ietsje zwaarder dan ik in mijn "jeugdig" enthousiasme weeral had vermoed. Eerste twee weken redelijk plat. Week drie al iets beter, hoewel ik ook daarover nog niet naar huis heb geschreven (en naar U enkel tussen de regels door...). Pas de laatste tien dagen gaat het weer naar behoren, vind ik het goed en ben ik dus blij dat het opnieuw anders kan.  Eerst een paar wandelingskes, dan rustig opbouwen op de hometrainer en tenslotte terug de fiets op en een rondje Hoboken. Gisteren ook op de fiets naar het ziekenhuis voor de controle. "We zijn goed bezig, maar hebben nog wat tijd nodig..." zegt m'n cardioloog. Wie ben ik om hem tegen te spreken? 

En dus bloggen we verder. Tegen beter weten in gaat het vandaag over voetbal. Kan het toch niet laten. Ze beginnen er weer aan, en dus ook de analisten en commentatoren met hun oervervelend gezwets en pedante betweterij. In een taaltje waar "Ze motten weer knijpen... Hij legt hem mooi in het mandje... Hoog druk zetten... Achteruit leunen... Als voetballer zijnde weet je dan dat zoiets... Met drie wedstrijden op tien dagen kan je niet verwachten dat..." nog steeds centraal blijft staan. Nog steeds. Oh, wat heb ik een heimwee naar Jan Wauters, Rik De Saedeleer en Mark Uytterhoeven,  Ja zelfs een geutje puur Cruyffiaans zou me nog deugd doen. Gelukkig is er nog de lolbroeken-redactie van Sportwereld. Zij kopten een dezer dagen "Van Damme naar Antwerp?". In suggestief rood op de voorpagina en enkel met een verwijzing naar verderop in de krant. Tegen de tijd dat ik het desbetreffend artikel gevonden had was de titel alleen al genoeg voor mij en dacht ik: "Het kan ook anders..."

Van Damme op weg naar Antwerpen ?

Ik zou zeggen bovenlangs Brugge, dan de E40 op en bij Gent aansluitend via de E17 naar de Koekenstad. Maar volgens de heren van de digitale kaartenmachine uit het Apple-gamma is de snelste route via de E34. En dat heeft in dit geval zo zijn voordelen: niet via Brugge, hoog boven Gent langs, bij Lokeren even gas geven terwijl Sint Niklaas al helemaal geen gevaar zal opleveren. Alleen bij het uitrijden van de Kennedytunnel even oppassen dat hij aan de lokroep van het Kiel kan weerstaan. Met al dat transfergedoe van tegenwoordig. Als men om een Braziliaan in Parijs te laten landen al via Qatarese zwendelpraktijken gaat, wat moet het dan niet worden wanneer het gaat om een jongen van de Damse Vaart naar de Bosuil te verkassen? Neij maar, waar gaat dat heen...??