Vandaag kijk ik over m'n schouder terug op weer een fijne vakantieweek met onze kleinkinderen. Hebben het geluk dat we een waardevolle traditie mogen en kunnen blijven verder zetten. Na Parijs 2015 en Dublin 2016 waren we dit keer toe aan Praag 2017. "Waren" want het zit er bijna op. Nog een half uur vliegen en als alles een beetje normaal verloopt vallen ze nog eens een kwartier later mama en papa in de armen. Ze gaan weer een en ander te vertellen hebben, denk ik. Mijn kleine look-a-like MOLESKINE heeft andermaal prima dienst gedaan. Goede gewoonte, reisnotities bijhouden in een boekje. In potlood, met gommetje natuurlijk. Daarom heb ik vanmiddag voor vertrek in de Vlacav Havel AirPort maar een échte gekocht. Met de restanten van het Tsjechische Kronenbudget. Ver kan ik nu niet omkijken, want zit op de voorlaatste rij van een D8-Bombardier Q400. Een klein vliegtuig volgens de kids, een dat bij Brussels Airlines wordt ingezet voor "regionale" vluchten. Mijn buurvrouw op 20D leest zich door de laatste pagina's van haar boek. Straffe kost: zowel het boek als Joke's leesvaardigheid. Ook dat hebben die twee van de Girlsroom gemeen. En ja, zo gaat het al voor het derde jaar op rij:de meisjes en de jongens slapen op deze reizen apart ende gescheiden. Ook nu weer in twee kamers vér van mekaar. Moeilijk onder woorden te brengen en nog minder in beeld. Geen kamerfoto's dus. De gouden regel "What happend in the Boysroom, stays in the Boysroom" geldt eveneens voor de Girlsroom. Ook in 2017 wordt daarop geen uitzondering gemaakt.
Precies daarom volgen er hier tot ons vijver genoegdoening en geruststelling alvast twee blanco zones:
één voor de meisjes "............................................................................."
en één voor de jongens "..........................................................................................................................."
De tweede uiteraard iets langer: wij zijn dan ook met een mannetje meer... !!
Over wat we verder gezien en beleefd hebben in Praag valt meer dan genoeg te vertellen en te tonen. Het is een enorme toeristische trekpleister, en we voelden ons dan ook nergens eenzaam of verlaten. Dat kreeg na donderdag en de Barcelona-gruwel bij momenten wel een apart grauwe invulling. Hoewel, toen het moment van shoppen was aangebroken ging alles ontnuchterend snel weer z'n gewone gangetje. Achteraf bekeken, vanop 20C, niet normaal toch? Of net wel? Ondertussen zet de piloot de verre afdaling al in. Heel rustig, net als de rest van de vlucht. We gaan thuis een selectie maken uit de 589 foto's, de notities uitvlooien en dan kijken wat er voor publicatie alhier weerhouden kan/mag blijven. Nog even geduld Praag.... euhh: graag!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten