Kopje koffie, glazenwasser ?

Ben er doorheen geraakt: Homo Deus. Na veel wikken en nog meer wegen. Enthousiast gestart, vastgelopen, weggelegd, terug opgepakt, weer getwijfeld, opnieuw stoppen... en dan toch doorgebeten. Zo ben ik meestal, zeker als het om lezen gaat. En heb ik er iets uit geleerd? Jazeker. Dat een boek aan- of afraden niet zo simpel is en dat ik zoiets in de toekomst wel wat voorzichtiger ga aanpakken. En dat het nuttig kan zijn om de tijd zijn ding te laten doen. Overpeinzen en laten bezinken. Ben blij dat ik uiteindelijk toch doorgebeten heb, want na wat zwoegen en zweten bleek de afronding toch een verademing waar ik mee kan leven. En ik heb ook nog iets over mezelf geleerd, als dat niet mooi is. Bloggen dat het een lieve lust is... om gegevens uit te wisselen en reacties uit te lokken. Een sprong in de actuele data-maatschappij waardoor ik telkens weer opnieuw mijn ei kwijt kan en mezelf een beetje beter leer kennen? Het doorgedreven lezen was dus zeker de moeite waard, en ik blijf doorgaan om een open kijk op zoveel mogelijk zaken en ideeën te onderhouden en uit te breiden. Geen kwestie van gelijk hebben of krijgen, maar informatie opdoen en delen. En glazenwasser...: kopje koffie om de dag bij te plukken?