Kicks On Route 66...

Het is er dan toch van gekomen: een heel jaar "en route pour les soixante-six" en gisteren de finale stap gezet. Op een maandag nog wel, jazeker Pjottr. Heb er al de tijd voor kunnen nemen: in de Tour was men zo vriendelijk een rustdag te voorzien en Wimbledon is al helemaal achter de rug. I'm on route 66! In gedachte, en somwijlen ook in geschrifte,  wil ik het komende jaar dag per dag een stukje van het oude traject afleggen en waar mogelijk een lichtje laten schijnen op de tussenstops van mijn keuze. Voor een goed begrip: in 1985 werd de US 66 officieel opgeheven, maar voordien was de meest iconische US-highway in totaal 3945 km lang. Ik ga mij dus per dag zo'n 108 km moeten verplaatsen op de Google Earth-map. Benieuwd wat het gaat geven, en hoe lang én met welke frequentie ik dat ga volhouden. Wordt een hele opgave, maar ik ben dan ook 'een grote jongen' geworden hé. Dienaangaande heb ik een massa goede raadgevingen gekregen, een overvloed aan wensen in ontvangst mogen nemen en werd ik bedolven onder een ware tsunami aan pep-talk en steunbetuigingen bij het ronden van Kaap 66. Waarvoor dank. Dank voor de FB-wensen, de chats, de sms'jes, de e-mails, de postkaarten oude stijl, de telefotonische wensen en ja, zelfs de bezoekjes en de felicitaties en knuffels in levende lijve. Het doet enorm deugd en mijn ouwe lijf voelt er zich weer prima bij. Van een boost gesproken!

Zoals gezegd, en te zien op bijgaande prent, heb ik er een rustig dagje van gemaakt. "Als niks moet, en wanneer nog niet alles kan... Maar daarom niet getreurd, integendeel. Ik ga weer voor de "kicks"!!!! "