En altijd weer "lezen"...

Februari zit erop, maart staat voor de deur. 't Gaat snel, steeds sneller. En dan mag er niet teveel tijd meer verloren worden. Wat er ook gebeurt, mij beroert of welke kronkels mijn levenspad ook inslaat... altijd blijft daar het "lezen". Tussen het "Simon &..." en Paul Simon-solo in de gelijknamige biografie heb ik mij ook nog eens een keer overgeleverd aan het betere romanwerk. Wees Onzichtbaar van Murat Isik. Tussen en doorheen de vouwen van het dagelijks bestaan van een Turkse immigranten familie levert hij een proeve van schrijverschap dat afgelopen jaar meer dan terecht bekroond werd met de Libris Literatuurprijs. Een schitterend werk waarin hij er op anekdotische wijze en middels korte kapittels in slaagt de levensweg van een jonge Bijlmenaar voor ons oog uit te rollen. Gewoonweg prachtig. Hoe korter de hoofdstukken, hoe krachtiger en beter. Geen woord teveel. Een paar keer gaat ie naar mijn aanvoelen in de fout als hij te uitgebreid verslag wil uitbrengen van conflicten en/of een meningsverschil. Te diepgravend werkt na de helder-nuchtere start niet echt in het verdere verloop van het boek. Maar hij herpakt zich, en dan is het weer helemaal af en compact. Ook wanneer de geschiedenis van de Bijlmermeer aan bod komt in het tweedelig interview met de oude buurman. Heel leerzaam. Verdient een plaats in de huidige Amsterdamse geschiedschrijving. En ik maak er een absolute "aanrader" van...