Weet eigenlijk niet goed wat ik nog moet schrijven. Heeft het allemaal nog zin. We gaan er ondertussen toch zo licht over. Ik tik dan maar "terreur" in op de zoekfunctie van deze blog. Blijf hangen bij de eerste verwijzing: een blogpost van zaterdag 8 april 2017...
"Het is 'vastgelopen' suffen op een stille zaterdagochtend in april. Ik zit wat te staren naar de koude as in de open haard. Vergeten werk na een laatste vuurtje op een kille lenteavond. Beelden en gedachten. Parijs, Brussel, Nice, Berlijn, Londen, Sint Petersburg... Stockholm. Wat en/of wanneer is het de volgende? Aleppo, Kobani, Raqqa, Kirkuk, Bagdad, Homs... Ook aan die andere kant dezelfde vraag: "De volgende...?" Wat ga ik mijn kleinkinderen nu weer vertellen? Worden dit onderwerpen van gesprek met onze eigen kids? ..."
Er is serieus wat werk aan de huidige wereldwinkel. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. Alleen mocht het vroeger wat langzamer gaan en is er nu blijkbaar geen tijd meer te verliezen. Is dit het soort samenleving die we willen redden door te knokken voor het klimaat? Zijn dit de normen die de komende generaties naar een "toekomst" moeten leiden? De 'grote problemen' worden alleen maar groter en we hebben geen Stephen Hawking meer om er zijn licht over te laten schijnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten