En zo ben ik dan begonnen aan een maand die bol gaat staan van de medische onderzoeken en overlegmomenten. De eerste scan zit erop. Daarvoor moest wel de traditie van rustige ochtendrituelen doorbroken worden. Early bird. Eind deze week volgt de bespreking aan de hand van de beeldanalyse. Benieuwd welk plan er nu gaat uitgerold worden.
Met dit al was ik bijna vergeten melding te maken van een wederom zeer geslaagde uitstap naar De Roma. Net als vorige keer met enkele "vaste" vrienden én echtgenotes uit mijn collegejaren. Waren het toen 'The Analogues' die zich heel specifiek op het laat-Beatles repertoire richten, dan waren afgelopen donderdag 'The Ouvertures' aan de beurt. Een Britse covergroep die op onnavolgbare wijze de pop- en rock-muziek uit de jaren '60 van de vorige eeuw opnieuw tot leven wekt. Een breed gamma, met ontelbare hits van de helden uit mijn tienerjaren. Hollies, Monkees, Creedence Clearwater Revival, The Rolling Stones, Simon & Garfunkel, The Mama's & the Papa's, The Kinks, Otis Redding, Lovin' Spoonful, The Jimi Hendrix Experience, Beach Boys, Shocking Blue... en natuurlijk ook The Beatles. Een avondje Bootleg Sixties om - bij hele grote uitzondering nog één keer en 'en majuscule' - U tegen te zeggen. Een avond ook die het grotendeels gepensioneerde publiek een heerlijke trip met de teletijdmachine liet beleven. Back to the sixties, volle vijftig jaar terug in de muziekhistorie. En of die ouwe lijven nog rockten en swingden. Echt stilzitten was er niet dikwijls bij...
Heer Polo kan zich na zulke revival momenten zelden inhouden, en dus moet er minstens een klein aandenken 'gescoord' worden. Een aangepaste koffiemok is nooit weg, en derhalve... perfect om daarbij het tussentijds terzijde gelegde Paul Simon-boek weer ter hand te nemen. We schrijven begin jaren zeventig als Paul en Art ieder hun eigen weg gaan, en ik in het boek van Robert Hilburn de verdere levensloop van mister Simon vooral albumsgewijs onder ogen krijg: Paul Simon, There goes Rhymin' Simon, Paul Simon in Concert: Live Rhymin', Still Crazy after all these Years, Greatest Hits, etc, One Trick Pony, Hearts and Bones... Tot hier en dus ook een paar vrouwen verder ben ik nu geraakt: 1983. En ondertussen een overdaad aan Simon-muziek op de achtergrond. Af en toe stoppen met lezen, een nummer terugspoelen, lyrics erbij nemen, 'play' drukken en mij laten drijven op de golven van een allerindividueelste Time Machine...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten