Polder up-date...

"Hoe gaat het de laatste tijd met je beestige bezoekjes aan de Polder?" zo luidde haar vraag. Om Julia e.a. gerust en in één keer tevreden te stellen heb ik mijn rubberlaarzen aangetrokken en ben meteen op stap gegaan. Zie hier mijn verslag: Dat ze hun weg al goed gevonden hebben daar tussen de plassen van het Hobokense Poldergebied. Dat het hen voor de wind gaat en dat ze groeien als kool. Dat is in een notendop het goede nieuws over de Galloway-jongeren naast mijn deur. Mét foto. Het dieptezicht in perspectief werkt uiteraard in hun voordeel en dus zien zij er op de prent hiernaast al geweldig fors uit. 2970, '71 en '72 zijn zo'n twee en een halve maand oud. Stoere binken. Nummer vier kwam een paar weken later piepen en loopt er iets kleiner, fijner en nog ongeoormerkt bij. Op de achtergrond staat vader Milo(5055) als hun fiere verwekker glunderend toe te kijken. Heel terecht trouwens. Proficiat!!
Het was gisteren dan ook een uitgelezen moment om van wat schaarse januari-zon gebruik te maken en nog eens op "familie"bezoek te gaan. Twee keer zelfs, net als toen ik de kalfjes voor het eerst zag. Nu twee keer mét de camera en goed voor een massa opnames van jong en oud, portretten en groepsfoto's. Vandaag is het al opnieuw grijs-nat-donker-miezerig januari-weer. Toch hou ik het positief: perfecte gelegenheid om nu maar eens binnen te blijven en een zonnig verslag te plegen. Een Polder up-date...