De lappenmand...

De driekoningen waren het land nog niet uit of heer Polo had zijn derde oplawaai al te pakken. Het ziet er naar uit dat dit niet mijn sterkste winter gaat worden. Drie keer scheepsrecht? Darmen deden raar, slappe benen, moe en slapen als een marmot. Nieuwjaarsfeestje met de 'kouwe kant" lukte nog net, ondanks een sputterende onderrug. 's Nachts volledig uitgeteld en gevloerd: passen voor De Mondtjes-reünie en constant slapen. Ondanks een lichte beterschap toch maar de appelbollen en worstenbroden aan mij voorbij laten gaan. Voor zover ik mij kan herinneren was dit de meest verloren maandag van mijn leven. En dan toch weer beter, bloedprik en controle op infectie is negatief. We houden ons nog even staande en met enige slimmigheid neem ik de tijd om naar mijn verhakkelde lichaam te luisteren. Rustig aan dus, niet overdrijven. Maar wel opnieuw tot enige gematigde actie overgegaan. 

Sinds lang nog eens de Polder ingetrokken. Samen met Pjottr op zoek naar het jonge Galloway-geweld. En ja hoor, eentje gespot die ik nog niet eerder gezien had. Wellicht de jongste van de bende. De enige die nog geen oormerken draagt. En weer geen gewone: "Kijk, ik kan met mijn tong in mijn neus...!!" Grote broer "2971" houdt een oogje in het zeil, want met die oude Belgen weet je maar nooit. Enfin, het deed deugd om nog eens op foto-safari te zijn en de komende dagen volgt er zeker meer. Maar nu zaten we in tijdsnood: er stond een afspraak in onze agenda. 

Nieuwjaarsreceptie op ons Instituut, te Stabroek. Toasten op het nieuwe jaar met een aantal ex-collega's en zij die op pensioen gingen opvangen in de PitoPlus-gemeenschap. We worden ouder, papa. Maar er waren versnaperingen zat, drank voor iedereen en dus werd het een lange gezellige namiddag met veel deugddoende babbels. Het was de hoogste tijd dat we daar werk van maakten, hetgeen dan ook met veel plezier gebeurd is. Ernstige gesprekken, bezorgde blikken en empathische luistermomenten. Reis- en/of andere plannen toelichten, zacht gegniffel bij onverwachte onthullingen,  schouderkloppen en warme omarmingen tot bulderende lachsalvo's aan toe. Het was er weer allemaal. We kunnen er weer even tegen. Tegen de 30 dagen zonder vlees, zonder alcohol, zonder klagen, zonder suiker... en wat wordt het volgende? De "30 days of bullshit"? Da's dan waarschijnlijk ook in de Polder te doen...