De leesklus is (voorlopig dan weer!) geklaard. Met toewijding en volgehouden nieuwsgierigheid heb ik mij doorheen de laatste tientallen bladzijden van het hoogst originele CRISPR-boek gelezen. Voor mij misschien het moeilijkste drukwerk dat ik in mijn Marco Polo-jaren in handen heb gekregen. Blij dat ik heb volgehouden. Veel uit geleerd, op zeer uiteenlopende vlakken. Ook dat het de moeite loont om eens echt diep te gaan als het op lezen aankomt. En dan ontdekt een mens zijn beperkingen, loopt hij tegen zijn limieten aan en blijkt het plafond toch niet zo hoog als gehoopt. Wanneer het vak technologische aspect en de Engels-Amerikaanse taal een te zware combinatie dreigde te worden ging ik tussentijds schakelen. Iets anders, in het Nederlands, maar wel weer wetenschappelijk. Populair-wetenschappelijk deze keer, en dus leest het heel wat vlotter weg. Wij zijn ons brein, van Dick Swaab. Veel losse ideeën uit de columns die deze hersenonderzoeker in tal van kranten en tijdschriften publiceerde. Een verzameling stellingen rond diverse thema's. Een bestseller bij onze noorderburen en via onze Amsterdammers in mijn boekenkast beland. Goed leesvoer dat vlot verteert, maar waarbij vanuit psychologische én filosofische hoek de nodige kritische bedenkingen worden gemaakt. CRISPR zit achter de kiezen en leverde materiaal voor allerhande overpeinzingen. Niet in het minst omdat daar de ethische, filosofische of psychologische kanttekeningen steviger onderbouwd zijn en de discussie niet uit de weg wordt gegaan. Dick Swaab laat zich eerder in losse fragmenten lezen, daar kan ik dan nog even mee verder. Niet te warm, niet te koud...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten