Voilà, ik heb er nog eens een nachtje over geslapen en de hele DNA-CRISPR historie is er voor mij alleen nog intrigerender door geworden. Ben al dromend teruggekeerd naar de bron, de drie miljard letters van ons menselijk genoom. A en C en T en G, en dat in de meest verschillende maar ook herhaaldelijk terugkerende combinaties. Van vier op een rij tot (voorlopig!) achttienletterige palindromen. Met die vier tekens worden al onze cellen opgebouwd, gekopieerd en vervangen. Zij bepalen onze eigenschappen, leiden onze mankementen in en liggen via de erfelijkheid aan de basis van diversiteit. Ons leven op de rails gezet, onze geschiedenis geschreven. En dan is daar plots CRISPR, "clustered regularly interspaced short palindromic repeats", via een geheel ander onderzoek en compleet en stoemelings ontdekt. Een "simpele" en goedkope techniek die de wetenschappers toelaat heel doelgericht in te grijpen in de erfelijkheidsformule. Met alle mogelijke gevolgen van dien. Vooruitgang, gezondheid, algemeen nut. Maar waar ligt de grens, wie gaat dat bepalen en wanneer moet het gebeuren? We kunnen niet meer terug, maar willen we zo nog wel vooruit? Meer vragen dan antwoorden en dus blijf ik verder harken en ploegen doorheen de Engelstalige vakterminologie. Het kost me moeite en tijd, maar het is de inspanning dubbel en dwars waard. Merci Jennifer, merci Jean, merci Hetty...
Daarnaast valt mijn eigen kleine verhaal in het absolutie niet. Hoewel de verrassing dan weer mega-groot en de attentie zeer gewaardeerd is. Door persoonlijke zwakte en bij gebrek aan CRISPR-therapie moest ik recentelijk forfait geven voor het nieuwjaarsfeestje langs De Mondten-kant. "Onze" Guy, mijn petekind, bracht me deze week een uitgesteld cadeau. En wat voor één: een zelfgefabriceerd presenteerblok om mijn potloden te showen. Voor wie het nog niet mocht weten: een potlood met een gommetje, da's waar ik steeds naar uitkijk op reis. Zelfgekochte dus, maar ook veel gekregen als presentje van familie, vrienden en kennissen om te tonen dat ze aan mij gedacht hebben tijdens hun trip. Een "potloodmanie", zo had ik het nog nooit bekeken. Maar het klopt wel, en dus: bij deze mag iedereen kennis nemen van mijn kleinste verzamelkantje. En het juiste potlood kiezen voor de gepaste notitie. Merci, Guy.
Met een "sapje" erbij om U te melden dat ik niet een dag, niet een week noch een maand, al evenmin een kwartaal maar reeds vier volle opeenvolgende maanden geheel alcoholvrij door het leven ga. En dat het mij enorm bevalt, geen afkickverschijnselen en al evenmin een eerbetoon vandoen aangezien het me blijkbaar nog steeds geen enkele moeite kost. Mijn klein verhaal in de grote geschiedenis van het leven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten