Zo'n midweek "buitenland" is net lang genoeg om een aantal nieuwsfeiten vanop afstand te aanschouwen en slechts mondTjesmaat te verwerken. Bij terugkomst in de heimat dringt zich dan ook een inhaalmanoeuvre op. Zo wil ik het bende van Nijvel-verhaal iets grondiger doornemen. Wat herinner ik mezelf nog van die tijd? En helpt het bekijken van dat hele boeltje met de jaren '80-sfeer op de achtergrond om de zaak nu te plaatsen? Het waren natuurlijk toen al "andere tijden". Met dank aan de heer Robert Allen Zimmerman om dat voor altijd in ons collectieve geheugen te griffen, en aan Boudewijn de Groot om het voor mij -simpele ziel- in begrijpelijk Nederlands ten gehore te brengen. Straf toch dat drie jonge gasten met een "duikmagneet" de onderzoekteams het nakijken geven en de zaak weer aan het rollen brengen. Wat gebeurt daar toch allemaal achter de gerechtelijke schermen? Gaan we het deze keer wél te weten komen? Of speelt ook nu de politieke(?) doofpot een duistere rol? Ondertussen vraagt ook het conflict tussen Catalonië en Spanje om meer beschouwing en tijd om het geheel van meerdere kanten te bekijken. Wetten, gerechtelijke bezwaren, op je strepen staan en heel veel zuiderse emotie. Niet zo meteen en snel-snel een oordeel over te vellen dacht ik. Doe ik dan ook niet en laat het over aan de wijsheid van de verkozenen des volks die zich nu over deze problematiek mogen gaan uitspreken. Ze hebben werk genoeg zou ik denken, zeker als de Turken, de PKK en de Koerden met hun strijdtoneel de eigen landsgrenzen oversteken... zullen we het even uitvechten in de Brederodestraat, Antwerpen-Zuid. Beste relschoppers en dito heethoofden: kunnen jullie daarvoor niet een berkenbos, een rotsplateau, een verlaten strand, een afgeleefd voetbalstadion of enig ander patattenveld gebruiken in of omtrent Cappadocië? Ik noem zo maar wat...
Bij thuiskomst bleek mijn eigen Waterschapsheuvel gelukkig nog intact. De tijd van de vallende bladeren, maar daar stoort een konijn zich niet aan. Minder fris dan zes maanden geleden bij hun eerste verschijning op Hobokense bodem, maar daarom niet minder geliefd. En hoewel ze duidelijk de sporen van een half jaar buitenleven dragen zijn ze nog steeds pertinent aanwezig in mijn achtertuin. Bovendien hebben deze knarren nog een eigenschap die ik zeer op prijs stel: oude konijnen hoor je niet klagen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten