Geduld wordt beloond, ook door Marco Polo. En dus is hier dan eindelijk en na bijna een volle week wachten het door sommigen zo gegeerde "deel IV" in de serie over onze Namibië-trip. Probleem is dat de tijd niet stilstaat en dat er zich op Uw en mijn pad nog andere opportuniteiten voordoen die het vermelden waard zijn. Bovendien zijn mijn Afrikaanse ervaringen vastgelegd in een van pixels uitpuilende massa post-daguerreotypen die alvorens aan U te worden voorgelegd wachten op een grondige selectie, versnijding en opschoning waar nodig. En dat kost nogal wat moeite, maar vooral veel tijd. Het blijven natuurlijk geheugensteuntjes die mij in staat stellen en toelaten om het verhaal ook op latere datum nog vorm te geven en door te vertellen. Wat meteen het tweede probleem met zich meebrengt: hoe langer geleden in de tijd, hoe zwaarder mijn idee van relativiteitstheorie gaat wegen en hoe minder zaken of gebeurtenissen het oog van de selectienaald nog passeren. De normen zijn streng en de relevantiegraad van een item krimpt mettertijd en zienderogen. Wie nu nog in beeld komt moet van goede komaf zijn én een diepe indruk hebben nagelaten. Toch zijn er momenten die in het geheugen gegrift blijven. Ik zou niet weten voor hoe lang, maar nu kan ik ze alleszins nog snel op U loslaten...
Is het een hoektand, of noemt U het een slagtand? De beerbaviaan in kwestie die eigenaar is van zulk wapen is goed voorzien. Hij gebruikt het met alle plezier om zijn voedsel van welke aard dan ook te verscheuren, tot en met kleine antilopen of impala's. En als het nodig mocht blijken ook soortgenoten. De strijd om dominantie kent, als het er echt om gaat, geen grenzen. Noem hem baviaan, baboon, of bobbejaan... hij geniet van de aandacht, maar poseren? Ho maar, daar kon hij zijn lunch niet voor laten. Daar lijken jachtluipaard en leeuw dan weer wel voor gemaakt: met strakke blik recht in de lens kijken. Het kostte wel wat tijd en een heel reeks snelle shots, maar deze twee heb ik toch maar mooi gefocust in beeld gekregen. Hoewel de leeuwin net een groot part oryx achter de kiezen had keek ze nog heel geïnteresseerd naar die hapklare brok aan de andere kant van de camera. Terwijl de uitdrukking van de cheetah iets meewarigs heeft: "Zou het wel de inspanning waard zijn?" of "Manneke toch, gaat gij van mij een foto maken? Wacht tot m'n broers hier ook zijn: the three of us!! Dat gaat pas vonken geven..."
En dan de olifanten, die hadden er dit keer duidelijk lak aan. Toch koos ik voor deze prent: één van mijn 321 opnamen waarin Afrikaanse dikhuiden de hoofdrol spelen. Van selectie gesproken? Het gaat in deze verzameling een heus slagveld worden. "I'll have to kill my darlings." En dus: met z'n twaalven op een rij, alle kalibers op post en met een aangeboren nonchalance de slurf in het water laten hangen en drinken. Wij maakten foto's, heel veel foto's. We stonden erbij en keken ernaar. Beestjes te kijken...
Knap Marrek!
BeantwoordenVerwijderen