One more day... Vooruit dan maar: komt net goed uit om mijn blogistieke neerslag aan Namibië-herinneringen af te ronden. Dat doe ik met een reeks dagdagelijkse afsluiters die op het Afrikaanse continent toch telkens dat ietsje meer te bieden hebben. Elke dag gaat ook daar de zon onder, maar dan net iets sneller dan bij ons. Door het buitenleven én het feit dat de donkerte zich ginder nogal wat vroeger aandient is het voor Uw gemakzuchtige dienaar ook makkelijker om er wat beelden van te schieten. En dus staan ze hier te blinken voor U, in willekeurige volgorde, zomaar wat avondmomenten, telkens voor we aan tafel gingen. Met een glaasje tonic of een sapje als aperitief, dat ging mij toen en nu nog steeds goed af. We doen het "clockwise", met de ouderwetse wijzers van de analoge uurwerken en beginnen links boven: de verre westelijke leegte bij Kalahari Anib Lodge (26/09). Daarnaast een beeld van het avondlijke wolkenspel bij Etosha Safari Lodge (03/10). Onderaan rechts de drukkende donkerte aan het eind van de wereld: Rustig Toko Lodge (02/10) en tenslotte dé Afrikaanse avondpracht vanop de uitkijktoren bij Sossusvlei Lodge (28/09). Gewoon vier avondimpressies uit een veel langere reeks...
Naar aanleiding van wat hier onlangs nog gepost werd kreeg ik enkele heel waardevolle muziektips binnen van vrienden die ik zeer waardeer: de tips én de vrienden. Geen paarlen voor de zwijnen jongens, en al evenmin zijn jullie "aanraders" in dovemansorenoren gevallen. De selectie van bovenstaande avondfoto's en het nachtelijke verwerken ervan heeft zich dan ook afgespeeld bij de klanken van Cigarettes after Sex en Yo-Yo Ma. Verder hoorde ik al Rob Jungklas en kijk ik nu uit naar de verzamelde werken van Madrugada. De cello's van Bach niet te vergeten, en doe er voor mijn part ook nog iets van Arvo bij... juist: Arvo Part. Er zal dit najaar heel weinig voetbal gekeken worden...
Voor de allerlaatste foto in mijn Namibisch reisverslag gaat de persoonlijke voorkeur naar de opkomst van de volle maan boven Erindi. Terwijl we op 5 oktober en bij het nuttigen van een frisse Cola de zon zien ondergaan in het westen komt achter onze rug de maan in al haar glorie op. Qua timing kan dat tellen. De lokatie was perfect en het moment kon niet beter gekozen worden. Een alcoholvrij "schemerkelkie" dat ik "mij van heel mij leven nooit nie ga vergeet nie"... !!!
En dan mogen alle zonnen ondergaan, elke dag weer, die ene volle maan liet me zien en voelen dat er telkens weer een nieuw begin aan zit te komen en dat zoiets echt niet lang hoeft te duren. Dat het die nieuwe start is waar het om gaat. En dat aangepaste muziek op het juiste moment er nog zoveel meer van kan maken. Bedankt vrienden voor de inleiding, de heropfrissing en de tips. Naast dat alles mag er voor mij ook een snuifje van het betere Beatles-werk bij. Sgt. Pepper's weet ik wel te pruimen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten