Bedoeling is om na vandaag een punt te zetten achter mijn Senegalees reisverslag. Ik ga er met veel plezier en ijver tegenaan en haal aan de hand van enkele foto's nog wat losse anekdotes op. Vlak naast het hotel ligt een natuurreservaat: een lagune met Zwinachtige trekjes die rijk voorzien is van mangroves. Bij hoogtij stroomt het zeewater binnen en worden oester- en mosselbanken voorzien van verse bevoorrading. Het oesterpark is van Bretoense origine en van de mosselen weet ik alleen dat ze niet uit Zeeuws Vlaanderen komen. Naast de officiële oogst bestaat er ook een parallel circuit waarbij de madammen van Somone bij laagtij de 'wilde' schelpdieren plukken die zich in de mangroves genesteld hebben. Soms levert dat heel wat op, zoals blijkt uit bovenstaande foto, en dan is er werk aan de winkel. Dwars door het binnenwater, zwaar geladen op weg naar de lokale markt...
Later gaan we ook nog op bezoek bij een nomadennederzetting in de buurt. Ousénou, nog eens dezelfde gids, heeft daarvoor een paard met kar, 'une charette' gecharterd. Zij noemen dat ook wel, en met een knipoog, de 'TGV de la brousse'. Snel gaat het niet echt, maar hoewel de toeristen het per 2 of 4 doen kunnen er toch veel mensen tegelijk gebruik van maken. Met wat creativiteit en goede wil is er plaats voor zo'n 12 personen, mét bagage. Met andere woorden: hét ideaal voor een kroostrijk familiebezoek tijdens het weekend...
Na een half uurtje over open vlaktes komen we bij de nederzetting aan. Eén chef, vier vrouwen - die we niet te zien krijgen - en een veelheid aan kinderen. Horen allemaal bij elkaar. We krijgen een rondleiding door de verschillende hutten: privé-vertrek met stevig bed van de chef waar hij zijn vrouwen één voor één en om de beurt een nachtje laat opdraven, maar waar hij zich desgewenst ook ongestoord kan terugtrekken als hij op adem moet komen. Daarnaast de slaapvertrekken van vrouwen en kinderen, alles en iedereen door elkaar. Een ontvangsthut met zitkussens waar de gasten wachten tot de chef... En dan nog een hut voor het vuur en de keuken. Daarbuiten en voor alle veiligheid op enige afstand van de rest een hut met de voedselvoorraden. Daarin komt de rijst en de thee terecht die we in het dorp (later blijkt bij de buurman van Ousénou!) als geschenk gekocht hebben. 'Les bonbons pour les enfants'', waar de gids zo op aangedrongen heeft, worden door de chef-papa persoonlijk onder de kleintjes verdeeld. Toch zien ze er daarna niet allemaal even gelukkig uit. De vraag dringt zich weer op: "Word hier geboren..."
Op de terugweg bezoeken we de splinternieuwe materniteit van Somone. Daar zijn er vandaag twee geboren. We wensen hen en hun mama's het allerbeste toe. En daarna loopt ook deze dag ten einde. Voor de verandering maak ik een foto. Zon en zee en zwembad: laat zinken die handel. Wie meer foto's en verdere verhalen over de reis wil is altijd welkom ten huize Polo voor een ruimere uiteenzetting. Wel zorgen dat we goed afspreken, want met de meest recente ervaringen blijkt dat een reis soms net iets langer duurt dan gedacht...
Blijft prettig om te lezen en te zien. Ik was erbij...In gedachten.
BeantwoordenVerwijderen