Chi va piano...

Na de stunt van Barcelona en de machtsgreep van 'den Antwerp' was het tussentijds  voetbalhoofdstuk nog lang niet afgesloten. Er zat warempel een avond aan te komen waarop de reputatie van enkele Belgische clubs op het spel stond. Bovendien zouden ze bij winst uitzicht krijgen op heel wat extra euro's aan televisiegelden. Toch heb ik die Europese voetbalavond gelaten voor wat hij was en heel ootmoedig aan mij voorbij laten gaan. Meer nog: ik ga het er hier zelfs niet over hebben. Koud kunstje? Jazeker! Want daar was en is een goede reden voor... 

Inderdaad: het is er weer eens van gekomen. Eindelijk, zou ik bijna zeggen. Het was al geleden van februari 2015. Blijkt dat de tijd inderdaad vliegt. Net als de Blauwvoet? Het was deze keer La Pola die het eerst de behoefte voelde en dus ook de tickets had vastgelegd. Nog eens naar de rode pluchen zetels van de Arenbergschouwburg. Dat op zich was niet zo lang geleden. Wel dat we voor het laatst de heer Hermanus Jantinus van Veen  aan 'het werk' hadden gezien. Nu dus, en daarenboven hele goeie plaatsen: rij 4, eerste stoelen aan het gangpad. Mooie beenruimte, prima zicht en meer van dat zoals na afloop van het optreden nog zou blijken. Voor wie meer wil weten over het programma zelf verwijs ik graag naar een eerdere bijdrage op de ouwe MMP (klik hier). Ruim twee jaar geleden was ik al getuige van deze voorstelling, toen in Carré, Amsterdam. Mijn bewondering voor 'den Herman' is groot, dat hoef ik U niet te vertellen. Maar kijk: het duurt soms lang eer ik iets echt doorheb en begrijp, cfr de zeven keren dat ik voor  'Jongen toch' van Raf Walschaerts in de zalen zat om er iedere keer weer nieuwe dingen in te ontdekken. Zo vielen er ook nu weer enkele stukjes van mijn 'van Veen-puzzel' op hun plaats: de manier waarop hij na zoveel jaren eenzelfde lied nog steeds op zeer bevlogen wijze vertolkt en het daardoor alleen maar beter laat worden. La chanson des vieux amants, van Jacques Brel, stond al in 1969 op zijn tweede lp, Herman van Veen II. Nu, 48 jaar later!!, zingt hij 'Liefde van later' al enkele jaren als hommage aan zijn overleden pianist Erik van der Wurff. 'Toen' was hij 24, bracht een schitterende interpretatie van de Brel-song, maar wist al evenmin als wij hoe lang die liefde dan wel kon duren. Vond het toen al prachtig, maar nu denk ik te weten waar het om draait. Hij ook, zo klinkt het toch en komt het bij mij over. Mooi Herman, en bedankt omdat je (nog maar eens) mijn oren en ogen hebt geopend. Kijk en luister en beleef  de voorstelling met hart en ziel. Terwijl deze clown en potsenmaker, acrobaat en hartenbreker, muzikant en zanger, entertainer en poeet al meer dan 50 jaren op onnavolgbare wijze 'Harlekijnt' en ons het beste van zichzelf geeft. En blijft geven. Net als die hand bij het verlaten van de zaal: hij passeert, een blik, mijn duim, een glimlach en dan een warme handdruk. Merci grote meneer van Veen.

Dat ik op zo'n avond ook nog geheel onverwacht een vriend en meerdere vriendinnen tegen het gestaag ouder wordende lijf loop is dan weer mooi meegenomen. Mieke H, da's lang geleden zeg. We moeten dringend eens afspreken hoor. Annemie en Marleen, die ondertussen allebei ook volwaardige Pito-plus-sters zijn geworden en met volle teugen van hun pensioen genieten. Die zie ik dit jaar nog wel eens bij een of andere receptie of een uitstapje.  Verder waren daar ook An en Pietro, Polderstadburen van het eerste uur. Na twintig jaar weer eens een van Veentje gedaan. Samen genieten van een drankje tijdens de pauze, en nog meer na afloop en bij een goeie babbel. Samen kletsen over vroeger en over de voorstelling en over deze Herman en hoe goed we vinden dat hij dit nog doet. Over zelf ouder worden, maar ook over 'rustig' verder doen. Dan helpt Pietro mij op weg: "Chi va piano va sano e va lontano!" En of ik het begrepen heb? Deze wil ik niet vergeten. Dat wordt dus opschrijven, hier of in een boekje. Misschien ook eentje om Signore Spaghetti mee te plezieren? Het was hoe dan ook een hele fijne avond. Bedankt iedereen: vriend en vriendinnen, crew en muzikanten. En doe vooral de groeten aan 'opa' van Veen...