dinsdag 7 maart 2017

Claudius & De Wachter...

Zei ik vorige keer al dat de tijd snel vooruit gaat? Het wordt er naar mijn aanvoelen niet minder om. Nu ik gezond en wel terug thuis ben van de Senegal-trip was mijn eerste plan om de homeo-draad weer op te pikken. U weet wel: de "hometrainer met video"- combinatie.  Dat is dan ook gebeurd, en hoe? De voorbije tien dagen zat ik 7 keer in het zadel, en even zoveel keren reed ik op zestig minuten zo'n dertig kilometer bij elkaar. Salon-sporten noemen ze dat. Echt moe word ik er dan ook niet van. Maar goed voor de gezondheid en "den tikker", en daar gaat het mij nu toch om. Mijn algemeen welbevinden: prima! Om die tijd op een leuke manier in te vullen heb ik een BBC-serie uit de jaren '70 nog eens uit de kast en van onder het stof gehaald: I, Claudius. Sluit mooi aan bij het Dictator-boek van enkele weken geleden. Claudius, Caligula en Tiberius oftewel Derek Jacobi, John Hurt en George Baker ( v.l.n.r. en in die volgorde op de foto) vertolken samen met veel anderen de geschiedenis en de neergang van het oude Rome. Hoewel behoorlijk gedateerd -om juist te zijn: uit "1976"- blijft het televisiewerk dat het bekijken meer dan waard is. Ook vanop de fiets...

Na het eerder gemelde non-fictieve leeswerk heb ik mij, einde reis-begin terug thuis, enkele dagen laten gaan doorheen een brok Anna Karenina. Van een heel ander slag natuurlijk, en ik lees het dan ook eerder vrijblijvend. Beetje genieten van de (be)schrijfstijl van Leo Tolstoj. Moet in zijn tijd iets geweldig geweest zijn en verdient alle lof voor deze klassieker. Ben nu misschien wat onbeleefd en toon wellicht veel te weinig respect voor dit werk en zijn auteur, maar als dit boek in kwarten zou opgedeeld worden dan kon men de verzameling stationsromans met vier eenheden uitbreiden. 

Sinds een paar dagen ligt een nieuwe uitdaging mij aan te staren: De Wereld van De Wachter.  Hier komt weer heel wat herlezen bij kijken, en laten bezinken. En soms een heel hoofdstuk hernemen. Niet simpel. Maar (voorlopig) nog steeds boeiend en uitdagend. Is het een sluis-, een bos- of een poortwachter? Een zaalwachter? Of een parkeerwachter? Het gaat hem om ons. Om U en ik, en onze leefomgeving. Hoe ik door U ook ik kan zijn, zonder daarom in pure ikkigheid te vervallen. De Wachter lezen kan kwalijke gevolgen hebben...

3 opmerkingen:

  1. Marco,
    Toeval of niet, maar ik heb mij ook laten verleiden door Dirk De Wachter en dus onlangs zijn jongste boek gekocht. Heb het al dikwijls vastgenomen en na enkele pagina's terug in de boekenkast gezet. Het leest niet erg vlot maar staat vol van filosofische overpeinzingen waarin ik me wel kan in terugvinden. Er staan vooral veel meer vragen in dan er antwoorden worden gegeven. Maar dat is misschien de voorzet die we verder zelf nog in doel moeten koppen (?).Ik ga het wel uitlezen, maar dat kan nog wat tijd vergen. Hopelijk kunnen we het er later nog eens over hebben.
    Ciao

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad: iets om met kleine hapjes tot ons te nemen Guido, en goed kauwen. Ik neem aan dat we ons er tegen het einde van de zomer allebei hebben doorheen gelezen. Dan kunnen we ons in de avondzon onder een druivelaar of ander bladgewas zetten en met een goed glas de heleboel nog eens evalueren. Wat denk je daarvan? Un' bacio.

    BeantwoordenVerwijderen