Januari loopt op zijn laatste benen. Nog even en de kop van 2017 is er helemaal af. We hebben wat afgefeest deze maand. Soms met pakjes en cadeautjes, steeds met een bloemeke, een hapje en een drankje, tot het uitgebreide tafelwerk aan toe. En altijd met veel toewijding, plezier en liefde. Wat een leven, toch...!!? Met vrouw en kinderen, met zussen en broers, neefjes en nichtjes, van de warme en de koude kant, een drink met de buren, en weer uitgebreid vieren met vrienden van "toen-het-allemaal-begon-in-Leuven" en ook die van "veel-verder-terug-in-de-tijd-toen-wij-nog-op-het-college-zaten". Die laatste zetten zopas de voorlopige kroon op het werk: een lamskroon voor de Peet, den Herre en den Théjoo en hun madammen. De jongens van de Rommeshoef, toen dat nog een écht eiland in het groen was maar publicitair nog niet zo werd benoemd. Tussen de apéro- en de tafelbabbels door werd ook een eerste visje gesmeten om in 2019 ons 50 jarig college-jubileum te vieren. Gaan we zeker doen. 50, 60 en 70... aan ons zal het niet liggen. Da's tenminste het plan en de bedoeling. Bij een volgende gelegenheid gaan we de eerste plannen ontvouwen. "Houdt eullie mor kleir, doar in Essen. Wij zien 't al eelemoal zitte...!!"
En verder? Verder zijn de koudste nachten voorlopig gepasseerd en wordt het in "putteke winter" terug een pak warmer. Ook is
De Muze deze keer waarschijnlijk écht en helemaal failliet. Hoewel: zeg nooit nooit als het over dit Antwerps jazzcafé gaat waar Ferre Grignard bij leven zowat wekelijks optrad, Jan De Wilde zijn eerste kans kreeg en dé Wannes in zijn beginjaren ook meermaals actief was. Maar deze keer ziet het er slecht uit: exit De Muze?!! Voorts beginnen ze her en der aan den lijve te ondervinden wat de Amerikanen zich en ons op de hals hebben gehaald met Donald Trump naar het Witte Huis te sturen. Om dat te volgen en er blogsgewijs de nodige aandacht aan te schenken zal ik mijn comfortzone moeten verlaten en af en toe een kritisch oog werpen op de overzeese actualiteit. Met al de boeken die liggen te wachten om gelezen en gecommentarieerd te worden, de nieuwe engagementen die de kop op steken, de uitstapjes en de reizen die al gepland zijn, de familie en de vrienden voor wie ik bij regelmaat tijd wil uittrekken... Als dat maar goed komt: tijdsgebrek is een ongemak dat ik schuw als de pest en dus zal alles mondTjesmaat gebeuren. Rustig aan, en voorzichtig: dan breekt het lijntje niet. Wel reken ik nog steeds op veel meer van dat...
Januari loopt op zijn laatste benen. Nog even en de kop van 2017 is er helemaal af. We hebben wat afgefeest deze maand. Soms met pakjes en cadeautjes, steeds met een bloemeke, een hapje en een drankje, tot het uitgebreide tafelwerk aan toe. En altijd met veel toewijding, plezier en liefde. Wat een leven, toch...!!? Met vrouw en kinderen, met zussen en broers, neefjes en nichtjes, van de warme en de koude kant, een drink met de buren, en weer uitgebreid vieren met vrienden van "toen-het-allemaal-begon-in-Leuven" en ook die van "veel-verder-terug-in-de-tijd-toen-wij-nog-op-het-college-zaten". Die laatste zetten zopas de voorlopige kroon op het werk: een lamskroon voor de Peet, den Herre en den Théjoo en hun madammen. De jongens van de Rommeshoef, toen dat nog een écht eiland in het groen was maar publicitair nog niet zo werd benoemd. Tussen de apéro- en de tafelbabbels door werd ook een eerste visje gesmeten om in 2019 ons 50 jarig college-jubileum te vieren. Gaan we zeker doen. 50, 60 en 70... aan ons zal het niet liggen. Da's tenminste het plan en de bedoeling. Bij een volgende gelegenheid gaan we de eerste plannen ontvouwen. "Houdt eullie mor kleir, doar in Essen. Wij zien 't al eelemoal zitte...!!" 
En verder? Verder zijn de koudste nachten voorlopig gepasseerd en wordt het in "putteke winter" terug een pak warmer. Ook is De Muze deze keer waarschijnlijk écht en helemaal failliet. Hoewel: zeg nooit nooit als het over dit Antwerps jazzcafé gaat waar Ferre Grignard bij leven zowat wekelijks optrad, Jan De Wilde zijn eerste kans kreeg en dé Wannes in zijn beginjaren ook meermaals actief was. Maar deze keer ziet het er slecht uit: exit De Muze?!! Voorts beginnen ze her en der aan den lijve te ondervinden wat de Amerikanen zich en ons op de hals hebben gehaald met Donald Trump naar het Witte Huis te sturen. Om dat te volgen en er blogsgewijs de nodige aandacht aan te schenken zal ik mijn comfortzone moeten verlaten en af en toe een kritisch oog werpen op de overzeese actualiteit. Met al de boeken die liggen te wachten om gelezen en gecommentarieerd te worden, de nieuwe engagementen die de kop op steken, de uitstapjes en de reizen die al gepland zijn, de familie en de vrienden voor wie ik bij regelmaat tijd wil uittrekken... Als dat maar goed komt: tijdsgebrek is een ongemak dat ik schuw als de pest en dus zal alles mondTjesmaat gebeuren. Rustig aan, en voorzichtig: dan breekt het lijntje niet. Wel reken ik nog steeds op veel meer van dat... 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten