Araneus en Saturnus...

1 oktober. De herfst doet schoorvoetend haar intrede, pikt hier en daar - zoals vandaag en morgen - al een grijze en/of natte dag mee maar is voor het overgrote deel van de tijd nog zeer genietbaar. Met zon en blauwe lucht en aangename temperaturen. Zeker voor de tijd van het jaar. Wij genieten ervan, en ook de spinnen hebben het naar hun zin. Liet ik hen in voorbije jaren rond deze tijd al 'sterven aan de struiken', dan is er nu sprake van een vrijwel algemeen uitstel van executie. Ze zijn nog massaal aanwezig én actief. Deze Araneus diadematus heeft het heel erg naar haar zin onder de Hobokense krentenbomen en liet zich heel gewillig portretteren. Met haar kruis in de zon, en van valse schaamte geen sprake. Een mooi exemplaar dat 'het' uithangt en gezien mag worden. Voor elk huisje een kruisje, op de rug van een dikke spin. Spring maar in...

En zo heeft dus ook de "nieuwe" Saturnus-man zijn intrede niet gemist, integendeel. Er werd de voorbije dagen een voor deze blog waanzinnig groot aantal bezoekers/-sters genoteerd. Nog meer dan spinnen zelfs. Een gelijkaardig bericht met een quasi identieke fotocollage haalde op de Mededelingen van Marco Polo in januari 2010 zonder verlinking naar welk sociaal medium dan ook,  exact "5" bezoekers. Het mag duidelijk zijn dat hier een dikke Facebook-vinger in de pap zit. Hoe is het anders te verklaren dat er nu 300 keer meer kijkers, lezers en/of gluurders waren. Bloot scoort, en dus ook de fotocollage van mijn welgeconserveerde ouwemannenlijf. Zeker als zoiets door Facebook op de aankondiging wordt gezet. Er is blijkbaar (nog) een ruim publiek voor. Toch ben ik er zeker van dat het nu heel wat rustiger zal zijn. De foto's van nu en toen staan hiernaast in de bijdrage, maar niet in de status op FB. Dat zal, als alles goed gaat, een prachtige kruisspin zijn. Maar of die evenveel keren aanschouwd, bekeken of bespied gaat worden is nog maar de vraag. We gaan het snel weten.

Buiten de onbekende 'klikkers' zijn er ook veel vrienden en bekenden die mij een hart onder de riem steken en me aansluitend overladen met aanmoedigingen, sympathiebetuigingen en good vibes. Waarvoor dank. Ik, heer Polo in hoogsteigen persoon, ga er mij weer eens insmijten. Vollen bak vooruit, en laat het vooral niet aan jullie hart komen. Daar hebben we niks aan. Tot morgen...