In de vorige bijdrage heb ik U ingelicht over mijn huidige leesintentie. Dat wordt nogal wat poëzie en - in ontelbaar kleine stapjes - een klassieke turf met allure. Misschien en bij uitbreiding is dit ook het moment om U te tonen waarop mijn oog zoal kan vallen wanneer ik tussen twee gedichten door wat zit te mijmeren en mijn inspiratie op laat borrelen. Eentje heeft alvast ook met een boek te maken: het getormenteerd witmarmeren hoofd van "Jean-Baptiste Grenouille", hoofdpersonage uit "Het Parfum" van Patrick Süskind. Een stuk dat ik meebracht van een vakantietrip in de Provence, kan in 2004 geweest zijn en is van de hand van Elsa Sculpteur. Het leverde een blijvende Facebook-band op die deze zomer uitmondde in een bezoek aan Bargème, haar woon- en werkplaats en een van de mooiste dorpen in Frankrijk. Nog eens terug in levende lijve, en samen door haar galerie gelopen. Het tentoongestelde spreekt ons aan en we beslissen om een tweede kunstwerk van haar aan te kopen. Na wat over en weer tussen Pola en mij kiezen we voor een tweezijdig bewerkte leisteen uit Morzine. Licht en donker op een natuurlijke wijze verwerkt met ruimte voor een open doorkijk. Ik zeg het met m'n eigen woorden en probeer te beschrijven wat het voor mezelf inhoudt of betekent. Niet meer en niet minder, maar wel beperkt. Als titel kreeg het werk "À la brune" mee: een inmiddels zo goed als uit het taalgebruik verdwenen uitdrukking die zoveel betekent als de schemering, de avond, de donkerte. Ik had in mijn college-tijd wel gehoord van "entre chiens et loups" wat ongeveer hetzelfde wil zeggen. En ook in onbruik geraakt. Dat wist ik, en dat vindt deze ouwe knar net zo fijn. Ik leerde weeral bij, en laat dit nou niet verloren gaan. Tot het einde van mijn dagen gaan die honden en die wolven zich in het bruine blijven hullen. Het mag voor mij een beetje speciaal zijn. En dus stond Jean-Baptiste Grenouille hier tijdens de zomerse septemberdagen nog te stralen in de luwte van onze terrasbegroeiïng en naast de nieuwe aanwinst. Wachtend op de duisternis: Grenouille à la brune...
Nu hebben beide een plaats gevonden in huis, waar ik ze graag in dialoog wil zien met de schilderijen van mijne kozze, Wim Coppieters. Die komt hier zeker nog eens aan bod, na een volgende expositie.
De 'heerlijke' zomer van 2016 is blijkbaar voorbij, dat voel ik nu al tijdens mijn ochtendlijke fietstochtjes naar Saturnus. Muts en sjaal en handschoenen. Laat dus de herfst maar komen. En de winter ook, maar liefst niet al te snel. Heb ondertussen wel gezien dat onze dakisolatie dan toch in orde is: goed tot zeer goed. Zoom in op Uw dak. Handige module op de site van de stad Antwerpen. Vanaf nu met boeken en wat mooie "stukken" onder een goed geïsoleerd dak. Polo en Pola zijn er klaar voor....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten