Arbeit macht frei...

Het heeft wat tijd gekost om te bekomen van de geladen reacties op mijn vorige publicatie. Een volle week, om exact te wezen. Had nooit gedacht dat deze spontane uithaal zoveel teweeg zou brengen. Maar goed, het zal dus toch de "vorm" geweest zijn die het hem gedaan heeft: weer een té uitdagende foto op de Facebook-aankondiging? Net als de nieuwe Saturnus-man genereerde "het olijke viertal" veel meer aandacht en bijhorende clicks dan de meeste door de weekse Mededelingen van Marco Polo. Het zij zo. Wat ik er wel uit geleerd heb is dat ook schoenmaker Polo zich best bij zijn leest houdt: hoe groter het label-lettertype, hoe beter de onderwerpen mij liggen en door de achterban aanvaard worden. Ga vanaf nu mijn zwaar geparfumeerde best doen. Kan uiteraard niet beloven hoe lang ik het volhoud.

En dus gooi ik het over de "My Life"-boeg: mijn zonnebank-campagne schiet goed op, heb al 10 ritten naar Saturnus achter de rug. Tot hiertoe een feilloos parcours. Met dank aan de herfst die los van wat sporadisch en dus verwaarloosbaar  buienwerk een meer dan verteerbare start heeft genomen. Vandaag heb ik vrijaf: verlengd weekend wegens onderhoud op Saturnus. Zou dat daarboven ook zo zijn? Moet er ginder ook al puin geruimd worden van neergestorte ruimtesondes die hun landing gemist hebben? Wie weet, als de ESA het in haar competitieve hoofd haalt om ook voorbij Maan en Mars te mikken. RIP Schiaparelli

Zo goed als de fietstochtjes naar de denkbeeldig verre planeet in GZA Wilrijk verlopen, zo moeilijk en stroef krijg ik tegenwoordig mijn leesplanning op de rails. Af en toe een gedicht had ik gedacht. Maar het boek bleef al te lang dicht. Ik kom niet verder dan een occasionele gedachte. Vandaar dat ik dacht: wie geeft mij een zetje, wie brengt me dichter bij m'n doel. Een dichter...?? Anna Karenina van haar kant laat zich dan weer vrij makkelijk maar zéér traagzaam weglezen. In tegenstelling tot het monumentale karakter van het boek en de daaraan gekoppelde omvang worden de hoofdstukjes in minimale partities opgedeeld en geserveerd. Dit hou ik wel vol, maar ook hier de vraag: hoe lang nog? Binnenkort toch nog maar eens op zoek naar 'vers' leesvoer voor de lange winteravonden bij de open haard? Dacht ik wel...

Naast deze beslommeringen en bezigheden wordt er ook hier ten huize Polo weer volop aandacht geschonken aan en tijd vrijgemaakt voor het jardinale buitengebeuren. Heel basic, dat wel, en "back to reality": gewoon wat blaadjes vegen in de tuin. Manueel harken, niks te bladblazer en/of -zuiger. Neen, heel puur: paar uurtjes met de bladhark en dan alles in de Kliko. De boel aan de kant, spullen in het tuinhuis en geheel voldaan terug over het strak geraseerde grasveld. Picobello!! Uiteraard valt net voor ik het terras weer opstap... het eerste blaadje van de nieuwe reeks.