Bekentenissen...

Meer dan eens heb ik mij hier al moeten verontschuldigen voor het lange uitblijven van een nieuwe bijdrage. Daar hoorde telkens een bekentenis bij. Zo ook deze keer. Het mooie weer heeft er een hele week lang voor gezorgd dat heer Polo niet méér wilde dan alleen maar dáárvan te genieten. Het was bij momenten pure schande: de stralende ochtendkilte liet ik al uitslapend aan mij voorbijgaan, maar aperitieven en lunchen deden we steevast onder een blakende zonnehemel in de tuin. Net geen parasol vandoen. Daarna een stevige siësta in de lommer van de dakplataan, soms nog een rondje wandelen door de Polder en heel af en toe een fietstocht. Mijn dagen lijken wel op die van God in Frankrijk. Zo lang het nog kan...

Deze keer moet ik er echter een tweede bekentenis aan toevoegen. Het is dan eindelijk zover. Nadat ik verschillende jaren de boot wist af te houden heb ik deze week toch het eerste deel van de Millennium-trilogie ter hand genomen. Omdat 'iedereen' het er indertijd over had en de boeken blijkbaar ook écht had gelezen had ik mij, net als zoon Bram, wat op afstand gehouden. Zo'n hype is niks voor ons. Al bijna twee  jaar staat de reeks ondertussen via "onz' Anke" op uitleenbasis in onze Poloiaanse boekenkast. Enthousiast gelezen door La Pola, onaangeroerd door mij. En nu dan toch. Nu dat de publieke leeswoede voorbij lijkt en 'bijna iedereen' de eerste verfilming reeds heeft gezien, nu is het aan mij. En hoe? Het zalig nietsdoen van de laatste weken leende zich uitstekend om terwille van het ermotioneel-mentale evenwicht bij regelmaat een brok leesvoer tot mij te nemen. En zo hebben de Mannen die vrouwen haten er na onze Pugliaanse escapade in één ruk... niet overdrijven: in enkele beurten aan moeten geloven. Stieg Larsson kende zijn vak! Moet toegeven dat ik er helemaal aan verslingerd geraakt ben. En dus... ben ik ineens maar aan deel twee begonnen.  Dat ziet er al even goed uit, wat maakt dat heer Polo nu ook volledig in de ban is van
De vrouw die met vuur speelde. Als Marco zijn vingers maar niet verbrandt!  Misschien moeten jullie toch weer wat langer wachten voor er een vervolg aan dit blog-epistel wordt gebreid. Ik beken alvast schuld.