Kreeg vorige week een last minute-aanbieding van Katelijne dW om samen met haar een geleid bezoek te brengen aan het voormalige woonhuis en atelier van Panamarenko. Gisteren hebben wij ons laten onderdompelen in wat men de wondere wereld van de kunstenaar noemt, of alleszins de grijs-grauwe achtergrond waartegen veel van zijn creaties werden gerealiseerd. Een historische reconstructie die op kunstmatige wijze terug werd vervuild om een zo authentiek mogelijk beeld weer te geven van de toestand waarin hij en zijn moeder er leefden tijdens de laatste decennia van vorige eeuw. Een veel te lange zin om te zeggen dat we een artistieke vuilnisbelt hebben bezocht. Het hele gebeuren maakt wél iets los, al was het maar de aandrang om binnenkort de website eens uit te pluizen en op zoek te gaan naar meer werken en verhalen van deze BSB-er, Bekende Seefhoek Bewoner.
Terug op weg naar huis, met de fiets van Antwerpen-Noord over 't Zuid naar Hoboken, probeerde ik dit bezoek en de bijhorende explicaties een plaats te geven. Moeilijk. Ik ben dan ook een simpele jongen en ken er niet zoveel van. Eigenlijk niet te vatten...
Dat dacht ik, tot in de vooravond mij het bericht bereikte dat Nico R overleden was. Er blijkbaar zelf voor gekozen. De goedlachse, immer moppen tappende, energieke, majestueuze knuffelbeer van Merksem Basketbal. De 'Visboer'. De man die FB-grollen en grappen produceerde tegen 100 per uur.
Dé Nico toch niet? Ja dus. Dat is pas niet te vatten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten