Who the f*ck is Ellis....

Het eerste weekend na onze terugkeer uit Sinterklaasland is dus achter de licht gebruinde rug. Het was even wennen hier. Grijze lucht, de Celsius-gradatie gehalveerd en een drukte van jewelste. Tenminste, zo voelde het aan. Zoiets als wind die de buitentemperatuur gevoelsmatig nog een eind naar beneden haalt. Heer Polo heeft zich dan maar 'gesmeten' en zich zonder dralen aan de belangrijke dingen des levens gewijd.
De valies uitpakken, de post sorteren en de rekeningen betalen...
Zaterdag en zondag werden de kwartfinales gespeeld op het WK Rugby. Er kwam een hele inhaalbeweging aan te pas om mij tijdig in te leven en klaar te zijn voor de eindfase van dit grote sporttornooi. Meteen maar voor het grootste deel live gekeken en gezien hoe de ploegen van het zuidelijk halfrond hun noordelijke tegenstanders eruit gebonjourd hebben. Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Argentinië en Australië gaan volgend weekend uitmaken wie er nog een station verder mag en in de finale om de Web Ellis Cup mag spelen.

Net als bij zoveel andere sportliefhebbers slaat mijn rikketik over van enthousiasme en pure blijdschap als ik de All Blacks voor de wedstrijd hun 'haka' zie uitvoeren. Vuur en passie! En daarna de pandoering die de Fransen moesten ondergaan. Fantastische belevenis, zelfs voor het televisiescherm.
Gelukkig heb ik daar goei pillekes voor en/of tegen.
Ook de andere wedstrijden konden mij ten zeerste bekoren. Wat een plezier om die mannen heel de tijd het onderste uit de kan en hun body te zien halen. De vonken spatten in het rond, constant ambiance en spanning, veel scores en bovenal discipline en fairplay. Scheidsrechters die de boel goed in handen hebben, spelers die zich neerleggen bij de beslissingen en vooral commentatoren die in plaats van de spelleider af te breken de actoren zelf terecht wijzen wanneer die zich al eens laten gaan in hun fysieke enthousiasme of zelfs bij aarzelend protest omwille van een dubieuze beslissing.
Maar wat een verademing als ik de beleving bij zo'n wedstrijd op en rond het veld vergelijk met wat er zich in onze landelijke voetbalstadions afspeelt. Ellende. 'Furieus' reagerende spelers bij wel of niet gefloten fouten. Ze keren zich 'razend' tegen de scheids als er een kaart getrokken wordt en luidkeels protesteren lijkt er bij de meesten met de paplepel ingegoten. Een aantal coaches doen niet onder voor hun pupillen, integendeel. Hun reacties tijdens wedstrijden, maar ook bij de interviews zijn beneden alles en tonen al te dikwijls in wat voor een zielig wereldje zij zich willen profileren. Zo, het is nog eens van mijne lever. Het moest eraf, het is gebeurd. Merci om het te lezen...

En dan zat ik na een hele lange periode nog eens op een basketbaltribune. Soba - Gembo,  een Antwerps derby in tweede klasse. Topspektakel, prima arbitrage, een zeer genietbare brok sport waar geen politie aan te pas komt om de supporters in toom te houden. Oké het zijn er veel minder dan bij het voetbal, maar de sfeer is zo anders. Oh ja, die van Gembo onderschatten wellicht de tegenstander en waren precies al in gedachten bij hun bekermatch van morgen tegen eersteklasser Oostende. Soba zag zijn kans en zorgde voor de verrassing: 104-97 en het deksel op de bezoekende neuzen. Zeer verdiend.

Tussen al die dwingende bezigheden door heb ik dan eindelijk ook nog tijd gevonden om twee snelle blogs na elkaar af te leveren. Discipline...