Winteruur...

Heb het deze keer met eigen ogen zien gebeuren. Hoe op het scherm van mijn ouwe iPhone de tijdsweergave in één automatische klik van 2:59 naar 2:00 sprong. Terug sprong, inderdaad. Heerlijk nachtelijk plasmoment dat ik nooit meer ga vergeten. En neen, het was niet naast de pot. Ik stapte, zij het niet geheel fris en monter, vanaf de eerste seconde mee in wat nu voor mij misschien wel het definitieve winteruur gaat worden. Binnen hoeveel jaar gaat men weer beginnen onderhandelen over een jaarlijkse tijdsaanpassing? Toch is het nog niet zover, we gaan er eerst nog een nachtje over slapen en er middels een coördinator proberen uit te komen of we voor de afschaffing gaan en zo ja, waar we dan wel voor gaan kiezen. Ik lach er af en toe zelf ook wel mee, maar als je erover nadenkt is het nog niet zo'n eenduidige kwestie. Noem het gerust "complexe materie". Dan maar over naar...

het Winteruur, in dit geval met een grote hoofdletter. Wim Helsen in al zijn eenvoud en ingehouden glorie op de bank met een gast die een zelfgekozen tekst komt voorlezen en bespreken.  Vanaf nu weer elke avond een heerlijk dagafsluitend televisiemoment op Canvas. Met een vervanger voor Boris, de zwijgende copresentator op of naast de zetel die afgelopen zomer zijn laatste loodje legde. Benieuwd of de nieuwe Golden Retriever de oude gaat doen vergeten? Het mag dan al afhangen van de gast en zijn tekst, de formule en presentatie kunnen mij op dat moment voor het slapengaan wel bekoren. Ik kijk er al naar uit, en mocht het af en toe eens te laat worden... op Youtube zijn de beste afleveringen blijvend te herbekijken. De hele wintertijd lang, die periode met "winteruur" zonder capitale, en wellicht nog langer. Daar  kan de Europese coördinator werk van maken.

De seizoenen doen hun uiterste best om te zijn wat ze horen te wezen, en toch gaat het soms wat snel. Of hoe moet ik de flitsende overgang van uitgesponnen nazomer naar plotse wintertemperaturen interpreteren? Van de ene dag op de andere, en zo liep ik vandaag mijn 1 kruk-wandeling voor het eerst achter mijn eigen condenserende ademwolkjes aan. Met frisse knieën, dat ook. En één koude hand. Grijs wolkendek, maar geen regen. We slaan de herfst toch niet over zeker?

Van de zomer naar de winter in drie stappen...

Winnetou houdt het voor bekeken, en zo ook zijn Apachen. Inpakken en wegwezen moeten zij gedacht hebben, het heeft hier nu wel lang genoeg geduurd. De voorraad zonneschijn lijkt voorlopig opgebruikt en ook wat appetijtelijke temperaturen betreft blijft er niet veel meer te rapen. De herfst is nu in het land. En daar bovenop draaien we dit weekend de klok weer een uurtje terug. Het begon eigenlijk met de invoering van een zomertijd. Sinds de oliecrisis van 1973 doen we daar in West-Europa - de ene al wat eerder dan de andere - allemaal aan mee. Tot men er achter kwam dat twee keer per jaar de wijzers verzetten een behoorlijk groot effect kon hebben op de biologische klok van de mens. En dus wordt er nu gelobbyd en gepleit om die hele zomer-winter-tijd omschakeling andermaal stop te zetten. Wanneer en hoe, da's nog maar de vraag. En blijven we dan bij de standaardtijd, die tegenwoordig de wintertijd wordt genoemd of stappen we definitief over naar de zomertijd? Het hele jaar lang dan, en ook de volgende. Laat ze daar nog maar even over discussiëren en bakkeleien. Een commissie oprichten zeker? Ja, een Europese commissie voor de eenduidige tijdsaanduiding. En dan weten dat het er bij een vorige standaardisatie van de Europese tijd om ging de tijdstabellen van het treinverkeer in de hand te houden. Als er nu iets is dat niet meer op tijd of volgens de tabellen rijdt, dan wel onze treinen zeker?

Verder is het ook al een maand geleden dat mij een kanjer van een nieuwe rechterheup werd ingeplant. En binnenkort even zo lang dat ik mij alhier onledig houd met het terug op mijn fysieke plooi komen. Met ups & downs, maar steeds met een glas dat 'halfvol' is... dixit Ronny B. Als ik deze week mijn tweede rustdag - en bij uitbreiding een rustiger periode - heb ingelast dan zijn daar gelukkig nog de boeken. Na Methusalem en de snelle passage van De bekeerlinge was heer Polo opnieuw aan een net iets zwaardere hap toe, hoewel... 21 lessen voor de 21ste eeuw De nieuwe Harari, na Sapiens en Homo Deus, met een lange lijst van actuele vraagstukken die ons de komende decennia gaan bezighouden. Om er maar een aan te halen: het hoofdstuk over fake news, te vinden achter de "link" van de zwart-rode titel hierboven. Zoals beloofd met een herkenbare vervolgfoto waarbij niet al teveel uitleg hoort. Lezen dus.

Dat, en veel NBA-basketbal bekijken. Ik moet af en toe een keuze maken, want 'trop is teveel' en daarvoor wordt de voorhanden zijnde opslagruimte in mijn grijze hersencapaciteit te klein. Het gaat ook alsmaar sneller. Om tot rust te komen is er dan weer Spotify met zijn onuitputtelijke voorraad aan speellijsten en muziekverzamelingen. Of toch een beetje televisie? Doe mij dan maar Met het Mes op Tafel, van omroep MAX op npo2. Jazeker, "op den Hollander". Vele keren beter dan het middelerwijl zwaar over zijn houdbaarheidsdatum zijnde Slimste Mens. Als het op is, is het gedaan. Stop er nu mee. Om af te sluiten de Operatie "was je handen, poets je tanden".  Doe Maar! Dat zijn niet die van de bom die (n)ooit valt, want dat is Herman van Veen. Maar toch een linke combinatie om bij "Schone Handen" terecht te komen. Ook die draaien al twee weken overuren, terwijl de bond, de clubs, trainers en makelaars zich in de meest onwaarschijnlijke bochten moeten wringen om de schokgolf te overleven of alleszins de dans te ontspringen. Maar daar gaat het net om: de miljoenendans, het grote bal waar ze allemaal aan willen deelnemen. En gaat dat niet via goede sportieve prestaties op Europees niveau, dan moet er via allerlei duistere praktijken in de vetpotten van het transfersysteem geschraapt worden. Als ze al tot bij Camus gekomen zijn, en neen: niet Albert...

Revalideren en andere leuke dingen...

Tijd om nog eens terug te grijpen naar wat er zich op leeskundig gebied zoal afspeelt ten huize Polo. Had gedacht dat ik er na de Methusalem-sprint wel even de riem zou afleggen. Neen, dus... direct overgeschakeld naar een hogere versnelling. Net iets te zwaar om zonder onderbreken door te stoten? Dan maar even pauzeren na het eerste deel van die nieuwe "hap". Lesje geleerd. Kom daar later nog wel op terug. Even leek het erop dat al mijn aandacht nu naar het revalidatieprogramma zou gaan. En veel heeft dat niet gescheeld: oefenreeksen van 12 herhalingen, statische kracht, trappen met 1 of 2 krukken, rondjes op de hometrainer voor de souplesse en als het even kan een korte wandeling om nog te genieten van de laatste zomerse herfstdagen. Nu mag een mens ook daarin niet overdrijven. Weet ik uit eigen ervaring, en als het "te" wordt moet die mens - indien in voldoende mate voor handen - zijn verstand gebruiken. Had  schoonbroer Marc na een laatste bezoek niet enkele boekentips doorgestuurd? Jazeker, en La Pola heeft weer uitstekend biblio-werk gedaan. Op die manier kwam De bekeerlinge van Stefan Hertmans  op de leestafel naast mijn huiselijk ziekenhuisbed terecht. Hertmans brengt een mix van middeleeuwse geschiedenis met zijn eigen hedendaagse belevenissen tijdens het schrijven van dit boek. Doet het in een stijl die mij uitermate bekoort. Zelfs de overvloed aan beschrijvende opsommingen kan mij op deze manier niet storen. Waar de verhaallijn terug op gang komt past de schrijver zijn vertelstijl aan en ben ik meteen weer mee. Ook wat de locaties betreft: heel wat dorpen en steden stonden in het verleden op onze zomerse reisroutes waardoor de verhaalomgeving mij bekend voorkomt.  Een boek dat ik maar moeilijk opzij kon leggen en dus op enkele dagen doorheen was. Wat mij betreft "een aanrader".

Nadien was er dan weer tijd voor de Bulls, Lakers, Spurs, Knicks... en dat allemaal in de meest verrassende combinaties. Het seizoenbegin van de NBA is veelbelovend: kwalitatief basket, spannende matchen, tot en met een eerste knokpartij die in de samenvatting dan weer netjes wordt weggeknipt. Verder nog enkele buzzerbeaters om de match te beslissen en ook al een paar overtimes. Wat wil een basketbalfan nog meer? Genoeg vrije tijd om al die wedstrijden te volgen natuurlijk...

Another 50th Anniversary...

Bijna dag op dag een jaar geleden zat ik mij een eerste keer te vergapen aan The Analogues. Voor wie niet weet waar ik het over heb: even doorklikken naar mijn MMMP van 18 oktober 2017. En daar heb ik dus nu een verlengstuk aan gebreid. In onze eigenste Zaal ROMA deze keer. Tot de laatste stoel gevuld. Een massa zestigers, waaronder een  grote groep die-hard Beatles-fans en een trio Rommezoevers uit de tijd van toen. Al wat minder vijftigers wegens net iets te jong om de allerzwaarste invloeden van de  "Merseybeat" te hebben ondergaan. En wie jonger was in de zaal heeft het waarschijnlijk van thuis uit meegekregen omdat pa en ma / opa en oma constant hun eigen voorkeur-lp's bleven grijs draaien. Heer Polo situeert zich in groep één, maar dan aan de kant van de niet-specialisten. Ik hoor het gewoon heel graag, en dan zeker op de manier die deze 'analoge' artiesten gebruiken om de legendarische studio-albums van The Beatles tot leven te wekken op het podium. Grandioos. Deze keer ging het dus - zoals U uit bovenstaande prent al hebt kunnen uitmaken - om The Beatles - album   of nog "The White Album". Een allegaartje van soms heel eigenzinnige en zeer uiteenlopende muzikale verzinsels waarmee de heren Paul, George, John en Ringo  elkaar in de Apple Studios gingen bestoken en waaruit dan contractgewijs een volledige dubbel-lp ontsproot. Weer een heleboel bijzondere verhaaltjes die het  vermelden waard zijn, zeker ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van weeral een iconische plaat. Merci Beatles, merci Analogues! Oh ja, en de huidige leesvoorraad werd voor even én met de glimlach naar de achtergrond geschoven. Die lees ik wel bij, met een "Witte" in de Spotify-oortjes...

Du basket en abondance...

Van 50 jaar terug in de tijd naar het actuele sportgebeuren van eergisteren. Over de grote plas zijn ze er weer aan begonnen: het nieuwe NBA seizoen is van start gegaan. In Beamonesque tijden was dat voor mij een ver van m'n bed-show. Toen kon je wel al terecht op AFN 101.7: American Forces Network Radio voor rechtstreekse verslaggeving via de ether. Begin jaren '70 hingen we in onze Leuvense studentenkamers aan de ouderwetse huis-/buisradio en luisterden naar de onnavolgbare Amerikaanse sportverslaggevers. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Wij hadden wel Pol Jacquemyns, vooral bekend van zijn voetbalpraatje op de toenmalige BRT-televisie en de duivenrubriek op de radio. Maar zo'n Amerikaans live-verslag was toch heel andere koek. Later kwam BBC-television op de proppen met op zaterdagavond de samenvatting van een die week gespeelde wedstrijd. En ook die wisten van aanpakken. Zo kwamen tijdens het weekend Magic Johnson en Larry Bird bij mij over de vloer. Het was een hele belevenis. Ondertussen is het internet erbij gekomen, met voor Polo en de zijnen sinds een vijftal jaren een all-in NBA League Pass. Dat biedt ons de mogelijkheid om "alle" wedstrijden te bekijken, volledig of in ruime 'condensed game' samenvatting of alleen in de allerkortste versie als Highlights. En nu komt het geluk bij het ongeluk, of zoals de heer Cruyff Johan het placht te benoemen: "Elk nadeel heb ze voordeel..." Net bij de opstart van het nieuwe seizoen zit ik op behoorlijk non-actief in mijn heuprevalidatie en is het absoluut verantwoord dat ik mijn tijd besteed aan het bekijken van zoveel Amerikaans basketbal. I love this game !!! Basketbal in overvloed. Du basket en abondance...

Meest memorabel moment....

Wanneer ik dit 50 jaar geleden exact te zien kreeg weet ik niet meer. Dat ik het toen ook gezien heb weet ik maar al te goed. Op televisie, jazeker. Eurovisie? En in zwart-wit dan nog wel. Of het rechtstreeks was durf ik te betwijfelen, maar net als de mensen in het stadion van Mexico-City wisten we niet wat we zagen. Hij sprong verder dan ooit iemand voor hem had gedaan, veel verder. Zoveel verder zelfs dat de toenmalige spiksplinternieuwe meetapparatuur tekort schoot. Letterlijk dan. Hij sprong de hele op driehoeksmeting gebaseerde installatie voorbij. Uiteindelijk zijn enkele officials op zoek gegaan naar een traditioneel meetlint. En het heeft nog een half uur geduurd voor de uitslag officieel bekend werd gemaakt: 8 meter en 90 centimeter. Dat alles gebeurde op vrijdag 18 oktober 1968. Nog straffer dan de bewegende beelden van toen vind ik deze foto van een jonge atleet die in een flits en tijdens de uitvoering beseft dat er iets ongelofelijks met hem gebeurt. De "Ooo!!" van ongeloof op zijn lippen en de verbazing die uit zijn ogen straalt. Een memorabele foto van Bob Beamon (by Tony Duffy)...

Herfstkleuren...

We hebben weer eens een verkiezingsweekend achter de rug. Gemeente- en Provincieraden 2018. Zoiets levert wekenlang voorbeschouwingen en tv-debatten op, en op de gezegende dag zelf  enkele marathonuitzendingen via diverse kanalen vol met (zeer) voorlopige resultaten en dito analyses. De uitslagen zijn wat ze zijn, en leveren alleszins wat het Vlaamse landsgedeelte betreft een schitterend pallet vol verblindende herfstkleuren op. Past perfect in deze tijden met een aller zonnigst nazomerweer. Zoals steeds - en nu nog meer dan vroeger! - worden al die resultaten als  overwinningen aan de man/vrouw gebracht, tenminste zo houden de coryfeeën van dienst ons dat voor. Iedereen wint. Of houdt stand, wat door de partij in kwestie en gezien de omstandigheden ook als een overwinning wordt gevierd. Zelfs bij een achteruitgang komt de term 'verlies' niet in het discours voor. Het is een hele goeie zaak dat we maar... en wat vooral telt is dat we heel goed campagne gevoerd hebben. U zegt?? Minder stemmen, zetelverlies, coalitie niet meer mogelijk, maar we hebben goed ons best gedaan. Laat ons de tegenvallende resultaten vergeten en gemakkelijkheidshalve maar meteen vooruit blikken naar de volgende stemmenstrijd. Gaat er snel zijn, mei 2019. Een fris voorjaar, met hier en daar een groen blaadje in het resultatenpalet? Ben benieuwd, en ga proberen deze insteek vast te houden. Zou mooi zijn mocht ik er volgende keer op gelijkaardige wijze over kunnen berichten. Maar nu dus de herfstkleuren...

Daarnaast zitten ik en mijn nieuwe heup in de helft van onze eerste thuisrevalidatie. Zes weken voor de controle bij de orthopedist-operateur. Om te zien of alles naar wens verloopt. Daar kan ik nu nog niet op antwoorden. Heb ondertussen geleerd dat je ook in dit proces met ups & downs moet rekening houden. Niet te snel victorie kraaien en al evenmin in paniek schieten. Soms gaat ie goed of loopt ie gesmeerd, soms heb je te maken met een lichte terugval. Blijkbaar is luisteren naar je lichaam dan de boodschap. Niks forceren, een dagje rust inlassen is niet fout. En genieten van de herfstkleuren...

Mythisch gebeuren en schrijven...

De indianen blijven present in onze Polder, en ze doen dat buitengewoon goed. Schitterend weer en heerlijke temperaturen. Gisteravond nog buiten gegeten op het tuinterras,  in t-shirt dan nog wel. Het klimaat staat onder druk en de opwarming mag dan al een feit heten, toch blijkt ook hier elk nadeel  over een voordeel te beschikken. Wij genieten dan maar van die meteorologische hoogstand, zonder de airco aan te zetten. Die hebben ze bij de federale in Tongeren misschien wel nodig gehad tijdens de nachtelijke ondervragingen. "Hebt gij nog schone handen, Ivan? En uw vrienden? Ja, juist: den Dejan en den Dragan. Hoe zit het daar mee? Neen, wat Mogi uitgehaald heeft weten we al. Neen, dank u: hem hoef je er niet meer bij te lappen. Hoe laat het nu al is? Eens kijken op uw nieuwe Bayat-Rolex, hé jongen..." Ik gooi hier alles wat door elkaar en dus op een hoopje, ben uiteindelijk ook maar een simpele "Jan met de pet", en kijk dan met blinkende oogjes naar weer een intrigerende Balkan-mythe...

Toeval, of bestaat dat niet? Ik was perfect voorbereid om al die verslaggeving over onderzoeksrechters, hun noeste medewerkers en werkmethodes op een aangepaste manier tot mij te nemen. Had net in sneltreinvaart mijn allereerste "Jo Claes" gelezen. De Mythe van Methusalem. Een meer dan verdiende Gouden Strop-winnaar. Dateert al van 2015, maar was aan mijn aandacht ontsnapt. De Leuvense Pieter Aspe? Wellicht, en met een verfrissende variante op "Van In" in de hoofdrol. Een goed inleefbaar verhaal, geen onrealistische hokus-pokus, gewoon boeiend tot en met de laatste regels. En dan nog eens goed geschreven ook, met een vlotte pen en zonder fouten. Daar ga ik zeker nog meer van lezen. Merci, Luigi. En voor de goede orde: ik zal de vermeldingen van mijn revalidair leeswerk doorgeven en afbeeldingsgewijs blijven stapelen als op deze ingeslagen weg. Beetje herkenbaarheid mag. Of zou dat kunnen leiden tot een tussenkomst van de VAR?

De bom valt "ooit"...

Het is weer de tijd van Winnetou en zijn Apachen. Niet om campagne te voeren, maar ze zijn wel van de 'a-politieke' partij. In een alles zaligmakende ganzenpas doorkruisen ze nu al ruim een week onze wijde omgeving. En dat levert schitterend herfstweer op, hetwelk zich naar aloude gewoonte nog steeds "Indian Summer" laat noemen. Dan mag er al eens een donderdagse ochtendbui tussen zitten, het kan de pret niet drukken. Toch moet ik het een beetje vanop afstand bekijken. Ben uiteindelijk tot een verstandige beslissing gekomen en laat de wandelingen voorlopig links liggen. Zonder enige pre-electorale bijbedoeling noch ondertoon. Ik zit sinds enkele dagen bij regelmaat op de hometrainer, en de eerste korte stukken werden heel voorzichtig met 10% verlengd. Voel er mij goed bij. De sessies zijn  te kort om er homeo-gewijs een film voor op te starten, en dus luister ik maar naar de radio. Da's niet verkeerd deze dagen: alle nieuwsflashes gaan over de actie van de federale politie in het grote voetbalonderzoek. Daar kan ik ook hier niet omheen, en dus even tussendoor...

Geen details, geen namen, geen be- noch veroordelingen. Daar is het allemaal nog veel te vroeg voor. Maar de Sporza-spotprent die gisteren meteen de ronde deed op de sociale media kon ik toch niet aan deze blog voorbij laten gaan. Het zal er wellicht niet ver naast zijn, die journalisten weten veel meer dan wij ook maar kunnen/durven vermoeden. En dus moest dit erbij, al is het maar voor het nageslacht. Voor als ooit de vraag gesteld gaat worden waarom er in België geen voetbal meer gespeeld wordt. En voor de gespeelde verwondering die nu alom de kop opsteekt: we hadden wel een vermoeden, maar nooit gedacht dat het zo... Dat het wat? Teveel macht in combinatie met veel te veel geld. Ben benieuwd wat er allemaal uit de grote peperbus gaat komen. En of er zal opgetreden worden? Voetbalbond? Doofpot gaat moeilijk worden, maar verticaal klasseren is in onze 'bananenrepubliek' een ingeburgerde gewoonte geworden. Dus...? Of wordt het dan toch "De bom valt Ooit" in plaats van "nooit"? En krijgt Johan Cruijff ook postuum nog maar eens het laatste woord? "Soms moet er iets gebeuren, voordat er iets gebeurt."

Voor een betere kijk op de wereld...

Blijken die 'allerkleinste' wandelingen mij nu toch zuur op te breken? Stram, strammer, stramst... zo gaat het tegenwoordig met de rechter helft van mijn onderstel. De gevolgen van onbewust net dat tikkeltje te dapper en teveel? Verstand gebruiken en op de rem. Ben evenwel bang dat rust echt roest. Werd mij met de Sportkot-paplepel ingegeven, weet U wel. De vroege jaren '70-stijl. Dan maar die wandelingen vervangen door onbelaste ritten op de hometrainer. Blokjes van 10 minuten. Kijken wat dat geeft. In de allereerste plaats  levert het mij tijd om eens na te denken.
Om te beginnen bij een foto die onlangs op FB gepost werd door Tom D. Ik voelde direct een sterke affiniteit met deze oude vogel. Niet het feit dat het om een "wijze" uil zou gaan, veeleer de vaststelling dat we hier te maken hebben met een exemplaar waar ook "een hoek af is".  Evenals de manier waarop gelinkt wordt tussen zien en zwijgen en meer horen. Gewoonlijk gebruikt men het beeld van de alom gekende "drie aapjes" om deze thematiek duidelijk te maken. Niet zo op het toilet van Ciro's blijkbaar. Maar evengoed een fijn aangesneden doordenker voor een Polo op krukken. Merci, Tom.
En van het een kwam het ander. Binnen het revalidatiekader horen ook rustperiodes, en dus heb ik mij zaterdagmiddag nog eens bij de radio geparkeerd en in alle "rust" de volledige Interne Keuken uitgeluisterd. Wat een zalig programma toch. Waar schrijvende onderzoekers allerhande aan bod komen en hun verhaal mogen vertellen. Zo uiteenlopend, maar iedere keer opnieuw interessant en leerzaam. En ik word er rustig van, als dat niet mooi is. Deze keer is mij een quote bijgebleven van de bacterioloog die het op onze darmflora gemunt heeft. Straf onderzoek, en nog straffere bevindingen en aanwijzingen en hoe hij dat onder woorden brengt: " Er is heel veel rook, maar we moeten het vuur nog vinden..." 

Verbetering op komst...

Vanaf nu is het gedaan met sport op tv: geen atletiek, geen rondes - niet van Frankrijk en al evenmin van Spanje, geen volleybal- en geen basketbaltornooien meer. Van armoede en puur miserie zal het weer àl voetbal zijn wat de klok slaat op de platte schermen. Goed voor mij, hoef ik niet te kijken en heb ik meer tijd om te lezen. Dat komt er in deze periode van revalidatie en heup-oefenen soms te weinig van. Heb in heel de aanloop naar de operatie, daarna in het hospitaal en nu thuis alleen nog maar het vervolgverhaal van de "honderdjarige" ter hand genomen. En bijna... neen, correctie want middelerwijl "hélemaal" uitgelezen. De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden. Bekende paden, vertrouwde stijl... Bizar en warrig tegelijk. Niet te zwaar aan tillen, gewoon meesurfen op de soms knotsgekke golven waarmee Jonas Jonasson's fantasiën de hedendaagse wereldpolitiek overspoelen. Het vraagt een speciale mindset om constant in de voetsporen van de heer Allan Karlsson, de eeuweling in kwestie, te blijven en de verhaallijn te volgen. De allusies op en het doorgronden van de actuele toestanden zijn dan weer glashelder. Een speciale mix. En ondertussen probeert 'den deze' zijn draai te vinden, elke dag een beetje meer. Blijven trainen en niet te zot doen, er is verbetering op komst...

More Hipster...

"De kop is eraf"... van m'n ouwe heup en van oktober. Tijd om iedereen te bedanken die om reden van dat eerste gegeven voor steunbetuigingen, nuttige raadgevingen, peptalk en andere motivational quotes heeft gezorgd. Ze liepen vlotjes binnen en ze blijven komen. Straf dat jullie zo begaan zijn met mijn welbevinden. Ik ga er vast mijn voordeel mee doen terwijl er ijverig aan de wederopstanding gewerkt wordt. De eerste dagen thuis is het aanpassen geblazen. Zoals gezegd probeer ik zoveel mogelijk m'n plan te trekken, als dat al mag van La Pola. En dus heb ik omzeggens elk hoekje van mijn woonst al minstens één keer van dichtbij bekeken. Iedere keer wat vlotter, of is het eerder toch wat minder stroef? Buiten gaat het wandelen ook prima: door de zon, door de regen, dwars door alles heen... Tot op de avond van de derde dag de stijfheid toeslaat. Er knaagt entwat in de buurt van de nieuwe mechaniek. Programma aanpassen: terug meer aandacht voor de kleine oefeningen en wat minder uitstapjes naar de vijver. "Verstand komt niet voor  de jaren" en "Luister naar je lichaam"... laat de adviezen maar komen. Om zeker te zijn dat ie er in zit kijk ik af en toe eens naar de controle RX van dag vier.  Proper werk, zeg ik dan tegen m'n eigen, en een pluim voor het team van dr. Jansegers. De bizarre gevoelens van scheefstand en het idee dat m'n geopereerde been langer is verdwijnen stilaan. Hopelijk blijven we de goeie kant uitgaan en wordt het een positief verhaal. Daar reken ik op, geloof ik in en daar ga ik voor. Heup Heup Heup Hoerrraaa !!!