In Memoriam Jef "Teacher" De Koster

10 jaar geleden schreef ik dit op mijn blog van toen:

29 oktober 2006

Jef De Koster

"10 jaar geleden verloor ik mijn beste vriend ooit: Jef kwam om het leven in een bizarre autocrash op de terugweg van "zijn" verjaardagsfeestje met de spelers van Brother Gent. Sindsdien is er veel veranderd. Maar nog steeds draag ik zijn erfenis met mij mee, waar ik ook ga. Basket heb ik van Jef geleerd en mijn manier van coachen dank ik voor het overgrote deel aan hem. In mijn dagelijks denken en doen zoek en vind ik dikwijls zijn voorbeeld terug. Omdat het altijd de moeite waard blijft"



Vandaag schrijf ik:

29 oktober 2016

Jef De Koster

Er zijn ondertussen nog eens 10 jaren overheen gegaan. We hebben ons moeten verzoenen met jouw lijfelijke afwezigheid hier. En weet je, Jef: gij hebt ons allemaal serieus bij ons "pietje" gehad. Want we zijn je gaan missen: de eerste 10 jaar, de daaropvolgende 10 jaar en we missen je nog altijd. We hebben het er soms moeilijk mee, maar we hebben het nog regelmatig over jou. Als de verhalen en de anekdotes boven komen dan lijkt het soms dat je niet echt weg bent. We weten nog zoveel van jou, je hebt een heel sterke indruk achtergelaten. Je hebt ons "gecoacht" en "geteacht" en we hingen aan je lippen als het over de systemen, analyses en verhalen ging. We hebben naar je geluisterd, samen gelachen, bollekes en als het nodig was kriekskes gedronken, in 't laat samen nog een spaghetti, een frietje of een schotel kebab gaan eten en altijd weer het spelleke, den basket, de plays en de drills op een bierkaartje of een papieren servetje...
Als ik mag parafraseer ik hier graag je broer Roger: die eretitel van "den TEACHER" is meer dan terecht. Voor ons blijf je altijd een heel "GROTE MENEER". Oh ja, en al die "we's" en "ons's" hierboven dat zijn Roger & Rita, Swa & Lut, Rudi & Frie, Serge & Bea, ikzelf & Niekol: 10 vrienden die de voorbije 20 jaar bij vele gelegenheden het lichtje van de herinnering brandend hebben gehouden en die zich niet zonder enige fierheid de verzamelnaam "Bende van Jef" hebben aangemeten. 't Is maar dat ge 't weet, hé Jef. Als we zo doorgaan staat er op deze blog over 10 jaar een volgende "Mededeling" over jou. Ik weet zeker dat ik op je aanwezigheid kan rekenen. Het mag natuurlijk ook een beetje later zijn ...

Potpourri Royal...

Onvoorstelbaar wat ons allemaal te beurt valt dezer dagen. Een verre nazaat van Asterix en/of Obelix die naar het goede voorbeeld van zijn illustere voorvaderen een heroïsche strijd voert tegen de economische wereldmachten. Ik ken er niks van, begrijp er nog veel minder van en beperk mij alhier dus tot een stoemelingse vermelding van de feiten. Had er mij al een en ander bij voorgesteld. Maar het blijft uiteindelijk toch bij wat formele afspraken die de zaak 'onder controle' moeten houden. Aan de essentie van het hele verhaal wordt echter niet geraakt. Blijf dus toch een beetje (veel) op mijn honger, net als de landbouwers en andere telers. Dan maar een koekje, al dan niet van eigen deeg. Blijkt dat een drastische verandering in levensstijl als enige oplossing kan bieden. Maar wie is daartoe bereid, in staat en sterk genoeg om de Europese stier bij de hoornen te vatten en middelerwijl het Canadees/Amerikaans/mondiale varkentje te wassen?  

Iemand die alvast zijnen "train de vie" niet gaat wijzigen is mister 90% Georges Leekens. Vorig jaar bracht ik op 29 oktober een bijdrage over naaststaande act. Dag op dag één jaar na de trainerstackle op en het mes in de rug van collega Bob Peeters mag hij zelf zijn boeltje pakken bij Lokeren. Dat heeft alleenheerser Lambrechts beslist, en dus kan de grote poenpakker opnieuw voor een nog lucratiever deal zijn handje ophouden. Zo staat het ook netjes op deze foto: de Don verdeelt, de poenpakker ontvangt. Deze blog stond nog in de kladversie toen het bericht al doorkwam dat "monsieur Georges" een nieuwe job had: retour en Algérie... wederom als bondscoach. De slag om Algiers was al gestreden op Daknam. Een van de weinige confrontaties die hij daar gewonnen heeft. Hij kon niet snel genoeg akkoord gaan met zijn ontslag, en hop naar het zuiden. Man, man, man... wat een steeds weerkerend en zichzelf herhalend verhaal toch!!

Wil ik toch positief het weekend induiken, dan mag ik zeker niet vergeten U te vertellen over de viering van 50 jaar Red Vic. De basketbalclub waar onze kinderen zoveel schitterende momenten hebben meegemaakt en van een zeer gedegen opleiding in een prachtige sport konden genieten. Ze hebben er daar vorige zaterdag een tof feest van gemaakt: een uitgebreide expo in de eigen sporthal met foto's en herinneringen aan het reilen en zeilen van deze warme familieclub. Ook Pola en Polo hebben er veel vrienden en contacten aan overgehouden. Als een club 50 wordt dan mag ze zich in België  'Koninklijke' laten noemen, vandaar mijn voorstel: REAL RED VIC WILRIJK. Moet kunnen vind ik.

Arbeit macht frei...

Het heeft wat tijd gekost om te bekomen van de geladen reacties op mijn vorige publicatie. Een volle week, om exact te wezen. Had nooit gedacht dat deze spontane uithaal zoveel teweeg zou brengen. Maar goed, het zal dus toch de "vorm" geweest zijn die het hem gedaan heeft: weer een té uitdagende foto op de Facebook-aankondiging? Net als de nieuwe Saturnus-man genereerde "het olijke viertal" veel meer aandacht en bijhorende clicks dan de meeste door de weekse Mededelingen van Marco Polo. Het zij zo. Wat ik er wel uit geleerd heb is dat ook schoenmaker Polo zich best bij zijn leest houdt: hoe groter het label-lettertype, hoe beter de onderwerpen mij liggen en door de achterban aanvaard worden. Ga vanaf nu mijn zwaar geparfumeerde best doen. Kan uiteraard niet beloven hoe lang ik het volhoud.

En dus gooi ik het over de "My Life"-boeg: mijn zonnebank-campagne schiet goed op, heb al 10 ritten naar Saturnus achter de rug. Tot hiertoe een feilloos parcours. Met dank aan de herfst die los van wat sporadisch en dus verwaarloosbaar  buienwerk een meer dan verteerbare start heeft genomen. Vandaag heb ik vrijaf: verlengd weekend wegens onderhoud op Saturnus. Zou dat daarboven ook zo zijn? Moet er ginder ook al puin geruimd worden van neergestorte ruimtesondes die hun landing gemist hebben? Wie weet, als de ESA het in haar competitieve hoofd haalt om ook voorbij Maan en Mars te mikken. RIP Schiaparelli

Zo goed als de fietstochtjes naar de denkbeeldig verre planeet in GZA Wilrijk verlopen, zo moeilijk en stroef krijg ik tegenwoordig mijn leesplanning op de rails. Af en toe een gedicht had ik gedacht. Maar het boek bleef al te lang dicht. Ik kom niet verder dan een occasionele gedachte. Vandaar dat ik dacht: wie geeft mij een zetje, wie brengt me dichter bij m'n doel. Een dichter...?? Anna Karenina van haar kant laat zich dan weer vrij makkelijk maar zéér traagzaam weglezen. In tegenstelling tot het monumentale karakter van het boek en de daaraan gekoppelde omvang worden de hoofdstukjes in minimale partities opgedeeld en geserveerd. Dit hou ik wel vol, maar ook hier de vraag: hoe lang nog? Binnenkort toch nog maar eens op zoek naar 'vers' leesvoer voor de lange winteravonden bij de open haard? Dacht ik wel...

Naast deze beslommeringen en bezigheden wordt er ook hier ten huize Polo weer volop aandacht geschonken aan en tijd vrijgemaakt voor het jardinale buitengebeuren. Heel basic, dat wel, en "back to reality": gewoon wat blaadjes vegen in de tuin. Manueel harken, niks te bladblazer en/of -zuiger. Neen, heel puur: paar uurtjes met de bladhark en dan alles in de Kliko. De boel aan de kant, spullen in het tuinhuis en geheel voldaan terug over het strak geraseerde grasveld. Picobello!! Uiteraard valt net voor ik het terras weer opstap... het eerste blaadje van de nieuwe reeks. 

Wat een bende... !!!

Allerbelachelijkst stelletje randdebielen...

Zo, en niet anders, wil ik deze pipo's vanaf nu aanspreken. Wie haalt het toch in zijn hoofd om zoals jullie afgelopen zaterdag een presentatie te brengen van een begroting die er geen is? Bovendien ging er nog een intriest spektakel aan vooraf waar ieder zijn part en deel in had. De wansmaak ten top. Of ben ik de enige gedégouteerde die deze vertoning niet kan pruimen? De brave burger voor gek zetten en er dan voor de camera nog hartelijk staan om lachen ook. Het mag duidelijk zijn dat het de heren niets kan schelen. Vier topministers..?? Als dat de top is die de macht in handen heeft, dan zouden ze minstens de beleefdheid moeten hebben om dit onterend optreden uit de media te houden. Of hebben ze daar niet de autoriteit voor? Shame on you guys!! 

Oh ja, meneer Boonen wilt gij ook eens stoppen met janken kerel?  "Met een man meer ben ik wereldkampioen." Pardon? Nog niet genoeg geholpen en uit de wind gezet? Het is toch zo verdomd moeilijk om toe te geven dat je tekort komt. Een echte kerel doet daar niet flauw om: Sagan is al een hele tijd en was ook nu weer slimmer, sterker, rapper, handiger, uitgekookter en lefgozeriger dan heel de rest. En Cavendish die sprintte sneller dan Tommeke-Tommeke. Dat is dan "maar" brons, hé. Hoe het komt? Omdat niet alleen bij de Belgische volgers, maar ook en vooral in je eigen hoofd jij al wekenlang mister Qatar was en dacht dat alleen al daarom de buit wel binnen zou zijn. Niet dus. Over and out, de olie-$$$$ zijn binnen: gedaan met Eddy's zandbak-koersen....

En toch waren we er dit weekend weeral 'geeren bij': De Bende van Jef trakteerde zichzelf op een paar nachten Schubert in Thirimont. Een droom van een vakantiehuis met prima kamers en dito badkamers, een sauna en bubbelbad die we bij gebrek aan tijd niet hebben gebruikt. Hemels koken, lekker eten, kletsen, lachen, oeverloos plezier maken, goed slapen, verse pistolékes, wandelen, lekker eten 2.0 & 3.0, kletsen, meer wandelen, een pintje pakken in Malmedy, gerookt spek en natuur,   lachen, nog meer plezier maken.... Het was er weer eentje om "U" tegen te zeggen: "U !!!". 

Merci vrienden, heer Polo ziet U graag en zegt dank voor de fijne dagen. 

Dario Dylan... of toch Bob Fo ??

Dario Fo houdt het voor bekeken. Hij zoekt andere oorden op. Een nieuwe bühne, een hemels platform of een helse theater: de strijd is sowieso nog niet gestreden. Het zal de heer Fo voorzeker worst wezen: Mistero Buffo achter de wolken. Het moment ook om die oude VHS-cassette nog eens boven te halen met "De Tijger en andere verhalen", en dan nog liefst in de versie van Jan Decleir. Schitterende monologen. Grazie mille, signore Dario. Berlusconi zal U zeker missen...

Net vandaag werd 'zijn' Nobelprijs voor Literatuur doorgegeven aan Robert Allen Zimmerman, alias Bob Dylan. Een van de grootste singer songwriters van de USA. Kreeg eerder al een Oscar, en nu dit. In de literaire wereld zijn er heel wat die met de nodige scepsis kijken naar deze prijstoekenning. Een beetje raar, maar kom er gebeuren nog rare dingen en bovendien: Things have changed... inderdaad: by Bob Dylan. En wat zou de heer Fo hiervan gevonden hebben? Of moeten wij zijn heengaan als een gedecideerd statement interpreteren en een teken van afkeuring voor de huidige gang van zaken? Wie zal het zeggen? Ben trouwens benieuwd wie de volgende Nobelprijs voor de Letteren gaat krijgen? Jammer dat we niet meer kunnen bellen met Harry Mulisch, die had het wél geweten...

Debat of moddergevecht...??

Meestal spui ik hier mijn bedenkingen in een geheel eigen Poloiaanse verwoording, tot het een verwording lijkt van wat er aan de hand is. Daar kan ik dan veel, zoniet alle kanten mee uit. Maar soms is dat niet aan de orde, want lees ik de perfecte uiting van gevoelens en beoordeling in de woorden van anderen. Bij deze plaats ik, met welwillende toestemming van de auteur, een Facebook-quote van Pascal Angilis, waarin hij het totale gebrek aan stijl én inhoud tijdens het tweede Trump vs Clinton-debat aan de kaak stelt. Met bijhorend illustratief beeldmateriaal...

"Ummm...on another note...last night we witnessed the second presidential "debate".

I have a few thoughts I'd like to share.

1: my 5 yr old and my 7 yr old would have had a more civilised exchange of words and thoughts.

2: Out of 300 million Americans there has to be at least one person out there for each party that is more qualified than these two characters. I mean , people are actually cheering for these proven crooks/liars....

Have standards for the presidency of this great nation fallen to such lows???"

Right to the point, maestro. Had het niet beter kunnen samenvatten. 
Wie toch meer details wil kan hier klikken...

Grenouille à la brune...

In de vorige bijdrage heb ik U ingelicht over mijn huidige leesintentie. Dat wordt nogal wat poëzie en - in ontelbaar kleine stapjes - een klassieke turf met allure. Misschien en bij uitbreiding is dit ook het moment om U te tonen waarop mijn oog zoal kan vallen wanneer ik tussen twee gedichten door wat zit te mijmeren en mijn inspiratie op laat borrelen. Eentje heeft alvast ook met een boek te maken: het getormenteerd witmarmeren hoofd van "Jean-Baptiste Grenouille", hoofdpersonage uit "Het Parfum" van Patrick Süskind. Een stuk dat ik meebracht van een vakantietrip in de  Provence, kan in 2004 geweest zijn en is van de hand van Elsa Sculpteur. Het leverde een blijvende Facebook-band op die deze zomer uitmondde in een bezoek aan Bargème, haar woon- en werkplaats en een van de mooiste dorpen in Frankrijk. Nog eens terug in levende lijve, en samen door haar galerie gelopen. Het tentoongestelde spreekt ons aan en we beslissen om een tweede kunstwerk van haar aan te kopen. Na wat over en weer tussen Pola en mij kiezen we voor een tweezijdig bewerkte leisteen uit Morzine. Licht en donker op een natuurlijke wijze verwerkt met ruimte voor een open doorkijk. Ik zeg het met m'n eigen woorden en probeer te beschrijven wat het voor mezelf inhoudt of betekent. Niet meer en niet minder, maar wel beperkt. Als titel kreeg het werk "À la brune" mee: een inmiddels zo goed als uit het taalgebruik verdwenen uitdrukking die zoveel betekent als de schemering, de avond, de donkerte. Ik had in mijn college-tijd wel gehoord van "entre chiens et loups" wat ongeveer hetzelfde wil zeggen. En ook in onbruik geraakt. Dat wist ik, en dat vindt deze ouwe knar net zo fijn. Ik leerde weeral bij, en laat dit nou niet verloren gaan. Tot het einde van mijn dagen gaan die honden en die wolven zich in het bruine blijven hullen. Het mag voor mij een beetje speciaal zijn. En dus stond Jean-Baptiste Grenouille hier tijdens de zomerse septemberdagen nog te stralen in de luwte van onze terrasbegroeiïng en naast de nieuwe aanwinst. Wachtend op de duisternis: Grenouille à la brune...

Nu hebben beide een plaats gevonden in huis, waar ik ze graag in dialoog wil zien met de schilderijen van mijne kozze, Wim Coppieters. Die komt hier zeker nog eens aan bod, na een volgende expositie. 

De 'heerlijke' zomer van 2016 is blijkbaar voorbij, dat voel ik nu al tijdens mijn ochtendlijke fietstochtjes naar Saturnus. Muts en sjaal en handschoenen. Laat dus de herfst maar komen. En de winter ook, maar liefst niet al te snel. Heb ondertussen wel gezien dat onze dakisolatie dan toch in orde is: goed tot zeer goed. Zoom in op Uw dak. Handige module op de site van de stad Antwerpen. Vanaf nu met boeken en wat mooie "stukken" onder een goed geïsoleerd dak. Polo en Pola zijn er klaar voor....

Bos in Boom...

Het moet zijn dat we er bij vorige gelegenheden toch goede herinneringen aan overgehouden hebben, want als er iets 'naar ons goesting' in de aankondigingen passeert en/of een gelegenheid doet zich voor dan twijfelen wij meestal niet (al te lang) om kaartjes te bestellen bij CC DE STEIGER in Boom. Na een try-out van Kommilfoo, een avondje Raf 'solo'  en in een verder verleden nog wel eens Jan Decleir had La Pola nu door Boom haar oog laten vallen op Bos. De heer Stef Bos. Deze keer in een dubbelprogramma met Geert Verdi(c)kt, aka Buurman. Samen getuigen zij aan de hand van gesprekken tijdens een nachtelijke autorit over hun wederzijds respect, aanvoelen en vriendschap. Beide heren brengen een selectie uit hun eigen repertoire, zingen af en toe een nummer van elkaar en babbelen het geheel op een losse manier aan elkaar. Soms iets te los naar mijn mening, zeker als U zoals ik gewend bent geraakt aan  strakke dialogen en uitgekiend taalgebruik à la Walschaerts. Maar goed, het kon ermee door en tot aan de pauze was deze man 'matig content'. Stef en Dirk kwamen, zoals het ervaren theateratleten past, gefocust uit de kleedkamer en zorgden voor een sterke tweede helft. Vlotter tempo en met een naar mijn aanvoelen betere materiaalkeuze. De hommage van de heer Bos aan Ramses Shaffy en zijn nieuwe versie van "Papa" staken er zeker bovenuit. Gelukkig was het een vriendenmatch en speelden zij mét en niet tegen elkaar. Toch kan ik er niet omheen: Bos leidt zeer overtuigend op punten. En dat wordt nog sterker als ze allebei en opeenvolgend hun favoriete poëzie ten tonele brengen. Buurman gaat voor Claus en leest dat eerder stuntelig van een A4-tje. Bos kiest Hans Andreus en draagt dat op een weergaloze wijze voor. Schitterend! Voor mij het hoogtepunt van de avond. Vandaar, ere wie ere toekomt: 

Voor een dag van morgen van Hans Andreus...

Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga,

vertel dan aan de bomen

hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan de wind,

die in de bomen klimt

of uit de takken valt,

hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind

dat jong genoeg is om het te begrijpen.

Vertel het aan een dier,

misschien alleen door het aan te kijken.           

Vertel het aan de huizen van steen,                               's Avonds laat vind ik het gedicht terug in het 

vertel het aan de stad                                                    Groot Verzenboek van Jozef Deleu, pag 576.

hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens,                                       Dit wordt vanaf nu mijn nieuwe  'lezen': 

ze zouden je niet geloven.                                             555 gedichten over leven, liefde en dood

Ze zouden niet willen geloven dat                                 bert deben, omdat die pas later publiceerde

alleen maar een man                                                     en tussendoor een dikke boterham in vele

alleen maar een vrouw                                                  'partjes': Anna Karenina van leo tolstoy.

dat een mens een mens zo liefhad

als ik jou.                                                                       Als ik dan nog maar door het bos de bomen

                                                                                      Die boom in het bos

Hans Andreus                                                               Stef Bos, in Boom...

Uit: Al ben ik een reiziger                                              

Uitgeverij Holland 1959                                                 

Hoe zot kan het nog worden...??

Ik mag het graag volgen vanop een afstand: de politieke, sportieve, financieel-economische en zoveel andere dwazigheden die dagelijks op ons afkomen. Zo zat ik er de vorige keer toch heel dicht op: De "Crembo" Crem heeft het aan zijn immer gestileerde pietje! Blijkbaar was heer Polo niet de enige die zich ergerde aan onze parlementaire Erasmus-student. Want zo zou je hem toch kunnen inschalen, niet? Premier Michel trok een gele kaart en floot onze uitgerangeerde staatssecretaris terug: stante pede aanmelden in de Wetstraat. De opinie van Carl Devos dienaangaande spreekt boekdelen, wat zou ik dan nog verder uitweiden over de zoveelste non-actieve stunt van Pietertje. Leest U het maar even na in deze bijdrage uit deredactie.be: Carl Devos over een andere 'sluwe' vos...

Uit een totaal andere hoek, de sportwereld én het oosten, kwam een nog gekker en niet minder beschamend nieuwsfeit:  in Qatar overweegt men om het aanstaande WK wielrennen op de weg in te korten van 260 naar 150 kilometer. Voor de profs hé!? Jazeker: de mannen!!! Belachelijk, dat kan een goeie junior zonder problemen afhaspelen. Omdat het wellicht te warm gaat zijn! Niet dat ik er wakker van lig, maar dit komt wel heel onnozel over. Het WK wielrennen werd voor en uiteraard omwille van heel veel geld naar een of andere zandbak in het nabije oosten gehaald.  Iedere weerman of -vrouw kon  ons zelfs zonder glazen bol vertellen dat het daar en in de geplande periode van het jaar pokkenheet kan zijn. Maar niet de bobo's van de UCI dus: die rijven met een brede glimlach de grote pot oliedollars binnen. Ook in het voetbal staan we voor eenzelfde scenario:  na Rusland 2018 ligt in Qatar natuurlijk nog meer geld voor het grijpen. Dé reden bij uitstek om hun grootste kampioenschappen op de meest bizarre plaatsen te laten organiseren. Nog maar eens: voor héél véél geld. En omdat ze die jackpot niet willen lossen is de programmatie van dat WK voetbal in 2022 al verschoven naar december. Omdat het dan minder heet is. En dan komt Santa Claus de aftrap geven zeker??

Oh ja: de sjeiks van Qatar leggen miljarden voor wat uiteindelijk een kermiskoers gaat worden en over enkele jaren nog meer voor een maand oervervelend en door de hitte veel te traag "balleke stamp". Maar niet één dollar voor hulp aan vluchtelingen uit de hun omringende landen. Waarschijnlijk niet rendabel en geen sluitend business-plan. Net als bij ING...

Ergernissen en een beetje leute...

"Tot morgen..."??   of   "Tot morgen...??"   want er is wel degelijk een verschil.

Het slotwoord van mijn vorige post roept geheel conform het aanvankelijke opzet van deze blog om de nodige korrels zout. Laat 'morgen' voor wat het was, rits een paar extra blaadjes van de scheurkalender en zet U 'vandaag' maar weer rustig neer om samen met mij enkele des mensen ergernissen onder de loep te nemen. Drie kerels wiens acties mij zonder Omeprazole 20 allicht een heleboel oprispend maagzuur zouden bezorgd hebben. Niet dus, want gelukkig heb ik mijn 'pillekes'.

Beginnen we bij de man van de 800.000 voorkeurstemmen. Dat lijkt en is al lang geleden, maar niet weg te branden uit het collectieve geheugen. De heer Leterme, want daar gaat het hier over, heeft zich voorzien van een extra schnabbeltje. Naast OESO en IDEA mag hij vanaf nu ook "Volkswagen" als sponsor op zijn vrijetijdspolo's plaatsen. Dat hij zich daar gaat bezighouden met de duurzaamheid van bedrijf en producten mag U ook lezen als: ze hadden een schoenmaker nodig die bij de leest kon blijven, m.a.w. niets beter dan een sjoemelaar om met de sjoemel-software aan de slag te gaan. Geen Marseillaise meer, geen verkoop van Fortis, geen uit de handen gelopen sms-hes of tweets meer: vanaf nu sjoemelt Yves zich rijk bij de Duitse autoconstructeur VW. Zoiets gaat natuurlijk niet onopgemerkt voorbij en de eerste gevolgen zijn er al: meer meisjes dan ooit kiezen voor autotechnologie. Als dat maar goed komt...

Blijven we voor het gemak in de partij-politieke buurt, dan valt niet te ontkennen dat glamour-boy De Crem ook zijn best doet om bij te blijven. Hij leert zijn lesje in Harvard. Zes weken in de Business School aldaar. Bij het begin van het parlementaire jaar schittert hij door  afwezigheid. Naast zijn uiterst verzorgde uiterlijk de enige manier waarop hem dat nog lukt. Van werken moet hij het niet hebben, zeker niet nu hij op een uitgerangeerde plek in de regeringsploeg terecht gekomen was. Doet mij denken aan leerlingen die herhaaldelijk de start van het schooljaar misten omdat ze nog op reis/vakantie waren met of naar de familie. Mooi hoor. Ik had wel het gevoel dat zijn partij net iets te snel in de bres sprong: hij betaalt die bijscholing wel zelf. Heeft hij dan ook zes weken verlof zonder wedde genomen...?

Nog veel straffer is natuurlijk de 'move' van ING. Na een weekend verstoppertje spelen volgde hun D-Day op de voorbije maandag: de helft van de 1200 kantoren in België worden gesloten en ruim 3000 personeelsleden verliezen hun job. Zoveelste bancair bloedbad denken we dan, ondanks de 600 miljoen winst in de eerste helft van het jaar. Om de return voor de aandeelhouders hoog genoeg te houden en zelfs ruim aan te zwengelen volgen de hoger genoemde besparingen en ontslagen. Maar één ding kan dan weer wel: de CEO heeft zichzelf kort voordien nog een flinke weddeverhoging toegekend. Maagzuur hé...?!!!

Gelukkig was er ook leuk nieuws te rapen deze week. Hoewel er enig kunst-, vlieg- en plakwerk bij te pas is gekomen om de montage op een ordentelijke wijze presentabel te maken kan dit beeld weer bogen op de meer dan duizend woorden-status. Om het lauwe popen-bestaan naar een hoger niveau te tillen moet zijn entourage bij regelmaat heel inventief uit de pontificale hoek komen. En dus was het weer 'bingo' in Vaticaanstad. Getooid in een Capri Denim Overall en een weinig verhullend t-shirt werd dit model opgevoerd tijdens een soort 'Meet and Greet the Pope' en trok daarbij meer dan de aandacht van Zijne Geiligheid. De brave man kwam ogen tekort om al dat weelderigs te aanschouwen. Je zal maar Franciscus heten. Dan nog liever Thomas: die zou zijn eigen ogen niet geloven en zeker eens voelen of dat alles wel echt en authentiek was. Maar goed, ik denk toch dat ze zich van society-party vergist had: ze moest natuurlijk bij Boonga-Boonga Berlusconi zijn. En dan kom ik weer bij de eerdere items van dit bericht terecht: veel minder 'leutig' dan dit laatste...

Araneus en Saturnus...

1 oktober. De herfst doet schoorvoetend haar intrede, pikt hier en daar - zoals vandaag en morgen - al een grijze en/of natte dag mee maar is voor het overgrote deel van de tijd nog zeer genietbaar. Met zon en blauwe lucht en aangename temperaturen. Zeker voor de tijd van het jaar. Wij genieten ervan, en ook de spinnen hebben het naar hun zin. Liet ik hen in voorbije jaren rond deze tijd al 'sterven aan de struiken', dan is er nu sprake van een vrijwel algemeen uitstel van executie. Ze zijn nog massaal aanwezig én actief. Deze Araneus diadematus heeft het heel erg naar haar zin onder de Hobokense krentenbomen en liet zich heel gewillig portretteren. Met haar kruis in de zon, en van valse schaamte geen sprake. Een mooi exemplaar dat 'het' uithangt en gezien mag worden. Voor elk huisje een kruisje, op de rug van een dikke spin. Spring maar in...

En zo heeft dus ook de "nieuwe" Saturnus-man zijn intrede niet gemist, integendeel. Er werd de voorbije dagen een voor deze blog waanzinnig groot aantal bezoekers/-sters genoteerd. Nog meer dan spinnen zelfs. Een gelijkaardig bericht met een quasi identieke fotocollage haalde op de Mededelingen van Marco Polo in januari 2010 zonder verlinking naar welk sociaal medium dan ook,  exact "5" bezoekers. Het mag duidelijk zijn dat hier een dikke Facebook-vinger in de pap zit. Hoe is het anders te verklaren dat er nu 300 keer meer kijkers, lezers en/of gluurders waren. Bloot scoort, en dus ook de fotocollage van mijn welgeconserveerde ouwemannenlijf. Zeker als zoiets door Facebook op de aankondiging wordt gezet. Er is blijkbaar (nog) een ruim publiek voor. Toch ben ik er zeker van dat het nu heel wat rustiger zal zijn. De foto's van nu en toen staan hiernaast in de bijdrage, maar niet in de status op FB. Dat zal, als alles goed gaat, een prachtige kruisspin zijn. Maar of die evenveel keren aanschouwd, bekeken of bespied gaat worden is nog maar de vraag. We gaan het snel weten.

Buiten de onbekende 'klikkers' zijn er ook veel vrienden en bekenden die mij een hart onder de riem steken en me aansluitend overladen met aanmoedigingen, sympathiebetuigingen en good vibes. Waarvoor dank. Ik, heer Polo in hoogsteigen persoon, ga er mij weer eens insmijten. Vollen bak vooruit, en laat het vooral niet aan jullie hart komen. Daar hebben we niks aan. Tot morgen...