Op weg met een beest van 65...

7 dagen geleden, na enkele etentjes en een geslaagd feestje dacht ik bij mezelf:  het is goed geweest, ik neem het er een weekje van. 65 is mooi en laat mij er nu de pees maar even afleggen. Boog ontspannen. Poosje kalm aan. Ook als blogger kan je dat gebruiken. Toch kom je wel eens bedrogen uit. Geen rust. Integendeel: net in zo'n periode gebeurt er van alles. Het IS ook nooit gedaan met die mannen. Ook dacht ik deze tijd te spenderen aan reflectie en beschouwingen bij wat eraan vooraf was gegaan. Dus wordt het druk en weet je niet waaraan eerst te beginnen als je die verdomde blogdraad weer op wil pikken. 

Ik maak dus maar een keuze: er zat vorige week een muzikaal én poëtisch franje aan mijn verjaardag. Eerst was er Kommilfoo, aka de Walschaerts-brothers, of nog 'Raf en Mich'.  Naar een idee van mijn kinderen die uiteraard enorm hoog scoorden met deze verrassing. Zij gingen voor een live-optreden, maar dat was buiten de Gentse feesten gerekend. Dus kwam er, na het familie-etentje en op de laptop, een Beest-ig filmpje: Het beest in mij is baas. Dat moet je meemaken op mijn leeftijd. Mét wensen en een persoonlijke noot, waarvoor dank! Merci mannen!! En tijdens het zondagse tuinfeest bracht schoonbroer Marc een fel gesmaakte bewerking op Toon Hermans' 24 rozen waarvan hij voor de gelegenheid 65 jaren maakte. Recht uit het hart. Mooi gedaan. Merci!

En het was nog niet gedaan, want ondertussen kwam via Facebook tussen de vele andere wensen en steunbetuigingen ook een bericht binnen van Bert Deben. Hij stuurde mij een gedicht...

De Weg

 Ik zocht nooit echt naar wat ik vond

er was gewoon een leven lang
een soort van vreemde samenhang
van wat moest zijn en reeds bestond

en als ik zocht, was het op plekken
waar leven meer een voelen was
geen wegenmap of geen kompas
ik zocht nooit echt, ik wou ontdekken

het lag, denk ik, al klaar voor mij
ik moest het enkel leren zien
en af en toe wat meer doorgronden

het meeste ging ook weer voorbij
ik zocht het nooit, het heeft misschien
veel eerder altijd mij gevonden.

 © bert deben

Het is goed dat een beest van 65 op deze manier mag terugkijken op de tot hiertoe afgelegde weg. Toevalligheden bestaan niet? Dit viel wel netjes in de plooi. Herkenbaar mooi. Zo zie ik het tenminste...