Hoe snel kan het allemaal gaan? Er stond een stevig blok kladwerk klaar om wat Engelse zieligheden onder Uw aller aandacht te brengen: zowel de politieke als de voetbalistieke Brexit worden met de nodige meewarigheid behandeld in de pers, en daar wilde ik maar wat graag nog een schepje bovenop doen. Toen kwam die waanzinnige post over Istanbul binnen. Niets in de nieuwsgaring werkt explosiever dan ellende en geweld. Het nieuws over de aanslag op Atatürk Airport gooide ons zo'n drie maanden terug in de tijd en joeg de herinneringen aan de aanslagen in Brussel & Zaventem weer hevig aan. Hetzelfde onbegrip, dezelfde verontwaardiging en boosheid. En toch...?! Het was 'gelukkig' weer verder van ons bed, en dan lijkt het al snel wat minder dreigend. Maar niets is minder waar. Het wordt een verdomd slechte gewoonte waartegen we zo weinig in te brengen hebben. Doemdenken en/of aanvaarden en berusting? En indien 'of': waar zit 'em dan het verschil? We gaan ermee moeten leven. Met de waanzin van IS... en de gevolgen ervan. Merde.
Het resultaat van het Brexit-referendum dan. Dat veroorzaakte een schokgolf die in de loop van de voorbije week op alle domeinen te voelen was. Eerst was er de vraag zelf. Dan het gevreesde en niet echt verwachte antwoord. En daarna opnieuw de vraag of ze het wel écht moesten doen. Te gek voor woorden. Dus gingen de beurzen op en af, maar vooral af. Liepen de politiekers af en aan. Meer af dan aan. En hun voetballers gingen alleen maar af. In de achtste finale tegen IJsland. Een bende overbetaalde 'Englishmen' voelde zich nog maar eens te goed om een wedstrijd tegen het voetbaldwergenteam van een noordelijk vulkaneneiland met de nodige ernst aan te vatten. Waren blijkbaar vergeten dat ze met rechtstreekse afstammelingen van de Noormannen te maken hadden. En dan nog de meest boosaardige variant van de totale bevolkingsgroep: de Vikingen. 'The Vaaikings' in English. Dat ze tegenover een georganiseerd 'team' stonden. Gesmeed door een andere Noorman, een uit Zweden. Met een tandheelkundige IJslander als assistent. Ze hadden het moeten weten: "Het is altijd lente, in de ogen van de tandartsassistente..." Maar niet voor deze op een exit gefocuste dwazen. Eén Brexit was blijkbaar niet voldoende voor Rooney & Co.
 |
|
Gaan ze na de match nog wat hulpeloos aangeslagen zitten doen voor hun supporters. Op het gras, dat voor de IJslandse selectie en hun achterban deze keer uiteraard veel groener was... Het mag iedereen tot voorbeeld strekken: onderschat geen tegenstander en treedt hem met respect tegemoet. Hoewel, ook deze regel kent zijn uitzondering. Portugal. Die lappen in navolging van glamour-boy CR7 alles aan hun Portugese laarzen en hopen dat het geluk gewoon blijft duren. Wacht tot ze de kreet van de Noormannen horen...
Hoe snel kan het allemaal gaan? Er stond een stevig blok kladwerk klaar om wat Engelse zieligheden onder Uw aller aandacht te brengen: zowel de politieke als de voetbalistieke Brexit worden met de nodige meewarigheid behandeld in de pers, en daar wilde ik maar wat graag nog een schepje bovenop doen. Toen kwam die waanzinnige post over Istanbul binnen. Niets in de nieuwsgaring werkt explosiever dan ellende en geweld. Het nieuws over de aanslag op Atatürk Airport gooide ons zo'n drie maanden terug in de tijd en joeg de herinneringen aan de aanslagen in Brussel & Zaventem weer hevig aan. Hetzelfde onbegrip, dezelfde verontwaardiging en boosheid. En toch...?! Het was 'gelukkig' weer verder van ons bed, en dan lijkt het al snel wat minder dreigend. Maar niets is minder waar. Het wordt een verdomd slechte gewoonte waartegen we zo weinig in te brengen hebben. Doemdenken en/of aanvaarden en berusting? En indien 'of': waar zit 'em dan het verschil? We gaan ermee moeten leven. Met de waanzin van IS... en de gevolgen ervan. Merde.
Het resultaat van het Brexit-referendum dan. Dat veroorzaakte een schokgolf die in de loop van de voorbije week op alle domeinen te voelen was. Eerst was er de vraag zelf. Dan het gevreesde en niet echt verwachte antwoord. En daarna opnieuw de vraag of ze het wel écht moesten doen. Te gek voor woorden. Dus gingen de beurzen op en af, maar vooral af. Liepen de politiekers af en aan. Meer af dan aan. En hun voetballers gingen alleen maar af. In de achtste finale tegen IJsland. Een bende overbetaalde 'Englishmen' voelde zich nog maar eens te goed om een wedstrijd tegen het voetbaldwergenteam van een noordelijk vulkaneneiland met de nodige ernst aan te vatten. Waren blijkbaar vergeten dat ze met rechtstreekse afstammelingen van de Noormannen te maken hadden. En dan nog de meest boosaardige variant van de totale bevolkingsgroep: de Vikingen. 'The Vaaikings' in English. Dat ze tegenover een georganiseerd 'team' stonden. Gesmeed door een andere Noorman, een uit Zweden. Met een tandheelkundige IJslander als assistent. Ze hadden het moeten weten: "Het is altijd lente, in de ogen van de tandartsassistente..." Maar niet voor deze op een exit gefocuste dwazen. Eén Brexit was blijkbaar niet voldoende voor Rooney & Co.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten