Een weekend met inhoud...

Soms zijn er van die lang uitgesponnen weekends die zich haast niet laten beschrijven zonder onvolkomenheden of tekortkomingen, zelfs niet in een Marco Polo-blog. Dit is er zo eentje. Ik noteer deze alvast in mijn dagboek teneinde het nooit meer te vergeten. Straf verhaal voor de kleinkinderen die er allicht hun eigen nazaten ten gepaste tijde over willen inlichten. Om niks (of zo weinig mogelijk?) te moeten missen zijn we er maar tijdig aan begonnen. Voor sommigen misschien al op woensdagavond, eindfase Euro 2016,  met een al bij al nog meevallende eerste halve finale POR-WAL. CR7 heeft zich nog eens van zijn betere zijde getoond, terwijl boegbeeld Bale er aan de geBrexiteerde kant teveel alleen voor stond: 2-0 voor de Portugezen. Op naar zondag en Parijs voor de finale.

Donderdag stond er een bezoek aan de koekenstad op het programma. En niet 'zomaar' een: de Tall Ships liggen weer in Antwerpen en we konden er voor de gelegenheid heen met de Waterbus. Een proefproject op de Schelde om de haalbaarheid van dit uit Nederland overgewaaid transportmiddel op Antwerps niveau te testen. Binnen de kortste tijd waren alle beschikbare plaatsen gereserveerd en bezet. Het testparcours liep vanaf de veerplatformen van Hemiksem en Hoboken naar de Flandrina-steiger aan het Steenplein. Rechttoe rechtaan, met de nodige versnellingen en intervalbewegingen, waren we na een kwartiertje riviervaren op onze bestemming. 'Den 13' -  de lijnbus met eindhalte voor onze deur - doet daar met de Antwerpse verkeersproblemen een uur over. Nu maar kijken wat de testresultaten gaan opleveren. De grote boten zelf lagen er donderdag wat mistroostig bij: in de greep van grijze lucht en  hier en daar tussen bouwwerven verscholen die met de vernieuwing van de Scheldekaaien gepaard gaan. Sjiek en echt imposant is anders. Het mooie weer heeft de volgende dagen blijkbaar 'weer' veel goedgemaakt. Zo gaat dat...

Diezelfde donderdag volgde de tweede halve finale: DUI-FRA. Les bleus op bezoek in eigen land. Geneutraliseerd thuisvoordeel zou je het kunnen noemen. Een geladen partij die alle kanten op kon. Totdat den Deuts' weer een 'domme' en dus vermijdbare strafschop weggaf. "Wat pinanti? Hoe pinanti? Waar pinanti? Pinanti is pinanti!" Alzo sprak de wereldvermaarde Wim Reijers begin jaren '80 in de buurt van Kortijk, en dat kon herr Löw achteraf tijdens de persconferentie in Marseille alleen maar bevestigen. Doe daar nog een misrekening bij van afgod Neuer, of was zijn flater gebaseerd op misplaatste overmoed(?) en het staat 0-2. Boeken toe voor de Mannschaft. De Fransen staan vanavond weer als 'visiteurs' op het scorebord: POR-FRA om 21.00 u. Ben benieuwd...

Toen vrijdag aan de beurt kwam beleefde sportminnend Belgikistan een ware hoogdag. Na de zure voetbalontgoocheling en de gemiste kans van tennisser Goffin om op Wimbledon door te stoten naar de kwartfinales was er meer dan gelukkig die gele trui van Greg Van Avermaet. Hij pakte ze, hij behield ze en droeg ze uiteindelijk drie dagen aan één stuk. Hoe lang is zoiets geleden? Vergeet in de marge daarvan niet de bollekestrui van Thomas de Gendt. Een opsteker noemen ze dat, hoewel díe dan weer vanuit het Olympisch Stadion in Amsterdam kwam. Daar werd de andere Thomas 'de ongelofelijke' Van der Plaetsen Europees kampioen op de tienkamp. Met zijn teelbalkanker historie in gedachte en de fysieke en mentale strijd die hij leverde om terug te keren op zijn niveau: aan hem een nog veel dikkere proficiat dan aan al de rest. Toch moest in mijn vrijdag-beleving dit alles plaats ruimen voor de ontmoeting met die andere grote schepen, de ware Tall Ships uit mijn basketbalverleden. Zij met wie ik jarenlang lief en leed heb gedeeld tijdens de eerste week van de zomervakantie. Vaste prik, niet te missen afspraak. Helden waarmee ik tijdens de trainingsuren zoveel mogelijk jongeren zover mogelijk vooruit wilde helpen om hun basketbal-ambities  waar te maken en met wie ik des nachts op de Leuvense Oude Markt bij regelmaat de gas deed branden. Waar zijn die tijden...?? Vandaar alle respect voor iedereen die er ooit bij is geweest en voor zij die nog steeds de gaskraan weten staan!

Voorlopig gaan we het hierbij houden. Mijn eigenste harde schijf raakt stilaan vol en dan heb ik het nog niet gehad over het OESJMACHARA-FEEST, editie 2016. Voor wie meer wil weten verwijs ik graag naar onder andere MMP 2014 en MMP 2010. Even aanklikken en U kunt zich een beeld vormen van wat er zich deze keer ten huize NELE & PIETER weer heeft afgespeeld. Om het weekend af te sluiten vertrek ik zo dadelijk voor het 60 + 1 verjaardagsfeest van mijn broer Jan. Ook hij weze van harte gefeliciteerd! 

Dit alles in één 'fin de semaine'. En morgen maandag... Récup!!!