Je wordt ouder papa..., maar da's geen ramp. Zeker niet als je het alternatief onder ogen ziet. Dan is het goed om af en toe afstand te nemen van de dagdagelijkse besognes. Na het voorbije feestweekend en de daaraan voorafgaande periode van sportspektakels die ik maar al te graag wilde volgen op het flikkerende scherm was het de hoogste tijd voor een pas op de plaats en een moment van bezinning. Laat maar even los. Laat de spellekes maar weer de spellekes blijven, met grote of kleine ballen. En laat het wielrennen maar weer gewoon 'koers' worden. NBA finales ginder, EK(voetbal) hier en EK(atletiek) daar, Grand Slam à volonté. Zelfs de Tour moet tegenwoordig een wereldwijde uitstraling hebben. Mondiale sport op de wereldkaart. En net dat mondiale gaat mij niet goed meer af. Hét moet allemaal groter, wé moeten alles weten, liefst onmiddellijk. Bovendien moet zowat alles ook meteen kunnen, als het tenminste in ons eigen kraam past. Technisch en qua logistiek hebben we blijkbaar veel onder controle, alleen de mens zelf is er nog steeds niet klaar voor. We denken dat we ons best aan het doen zijn, maar culturen en overtuigingen staan nog veel te ver van elkaar. Als het al niet te scherp tegenover elkaar is. Huidskleur, geaardheid, godsdienst, overtuiging, geslacht en noem maar op: wé kunnen het nog steeds niet aan om met z'n allen op een evenwichtig aanvaardbare basis samen te leven. De vraag is of dat ooit gaat lukken. Ik ga het zeker niet meer meemaken.
Bijgaande foto zegt mij waarom. In 1955 was er Rosa Parks die haar 'blanke' plek op de bus in Alabama weigerde af te staan en afgelopen zondag stond Ieshia Evans oog in oog met de ordetroepen in Louisiana. Meer dan zestig jaren zit er tussen beide gebeurtenissen: telkens een vorm van vreedzaam verzet tegen rassendiscriminatie en geweld in de Verenigde Staten. Echt veel vooruitgang is er blijkbaar niet gemaakt. Zouden er lessen getrokken zijn uit het verleden? Niet dus. Het gaat dan ook nog lang duren. Niet alleen in de VS maar over die hele mondiale wereld van ons...
Is zo Marrek en af en toe maakt dat ons niet blij. Meestal is het supporteren voor het loopkoersje van de kleuterklas fijner dan de intriges en de misgroeiingen achter de grote sportevenementen te beseffen. Zonder te spreken van de verborgen belangen achter de competities. Af en toe gelukkig een "speler" die er toch voor gaat en wiens 'kunst' we wel kunnen appreciëren.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je ochtendlijke gedachten: kunnen we weer eens eventjes bij stil staan. En verder gaan we er vandaag weer voor !